obiektywna

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

czytadlojagody.blogspot.com

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/10/iwona-gradzka-narzeczona-pustyni-wywiad.html

 

Iwona Grądzka

Z tomiku: Narzeczona pustyni

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹Bogini Isztar🌹

 

Pod bramą gromadzą się wierni bogini,

rzesze wyznawców nowego królestwa.

Bogini z łukiem i kańczugą

ujeżdża już lwa pod ośmioramienną gwiazdą,

ujarzmia międzynarodowe armie i legię cudzoziemską.

Kusi nowymi technikami wojny, owinęła wokół złotego palca

potulne narody, stada wilków, watahy nieprzejednanych,

trzody niepokornych owiec.

Wysłuchuje ich skarg i modlitw o zwycięstwo

w bitwach i potyczkach

na krwawych przedpolach i polach minowych.

Wrogie armie i siły pokojowe

zgodnie przesuwają termin zawieszenia broni.

Poddani składają jej dary ofiarne,

gromadzą wrota, obiecują posłuszeństwo i wierność

na procesyjnej drodze.

Czas już na poświęcenie łupów, noży i uzbrojenia:

karabinów kałasznikow, pistoletów i min

w uroczystym korowodzie.

Nikt nie podsyca w wiernych tyle żaru i ognia

jak ta alabastrowa, piękna gniewna bogini,

wyróżniona nowoczesnym orężem, dynamitem i prochem,

salwą armatnią, wieńcem oliwnym i laurowym.

 

 

🌹Zbiedzy🌹

 

Na piaskach osiadają uciekinierzy z miast,

zbiedzy mocarstwa,

emigranci trzeciego świata za chlebem.

Za nimi listy gończe jak sępy,

czarne chmary szarańczy i zielonych żab.

Trzymają wysoko głowy warte miliony nagrody,

podobnież swój fason i ton.

W złotych piaskach chowają się skorpiony,

grube ryby gangów, kolporterzy podziemnej prasy,

przywódcy spiskowej armii, asy obcych wywiadów.

W piaskowych grotach, pod okiem Proroka

przetrwają lata w grubych kokonach skał nad przepaścią,

kołysząc się pajęczynie ze słońca.

Wtuleni w ciepłe piaski, w płaszcz nocy

liczą liczne gwiazdy na niebie,

a włosy ich policzone na głowie,

podobnież miesiące i lata wygnania na pustyni bezkresnej,

bez cienia granic.

 

 

🌹Serenada🌹

 

Jakie to szczęście, że spotkałam ciebie na pustyni.

Pokonanie piaszczystej drogi samemu

jest ponad ludzkie możliwości.

W towarzystwie pustynny szlak

stał się uczęszczany, ślady pojedyncze – podwójnymi,

codzienny napój – nektarem młodości, miłości, radości.

Twój głos nuci mi miłosną serenadę.

Rozbity namiot pod gwiazdami jest ołtarzem Kamasutry

w czerwieni słońca i srebrze nocy,

gdzie ciało ogrzewa ciało, nabiera piękna,

a język igra z językiem w giętkim tańcu, pieści twe podniebienie.

Od namiotu do namiotu, krok po kroku pójdę dalej ku słońcu,

ku kresom wydm,

ku gwiazdom, nurzając stopy w falach złota,

w niezmiernym, kojącym morzu przestrzeni,

w przypływach i odpływach miłości.

 

 

🌹Damaszek🌹

 

W nocy Damaszek świeci jak szmaragd,

a w dzień jak szafir odbija niebo,

jest dwoistym, antycznym kamieniem, perłą zapomnianą.

Wyryty w triumfie Saladyna, w cieniu jego grobu,

inkrustowany w marmurze i kamiennym bruku,

w świetle i mroku, piasku i zieleni oazy,

w cieple dnia oraz chłodzie nocy.

Przed pałacem paszy tryskają

sadzawki rajskiego ogrodu, promienie gorącego słońca.

Stare miasto oblegają kupcy, nowe – młodzi wojskowi.

W szachownicy ulic mnożą się bazary,

armie wojowników, barbarzyńców i cywilów.

Na bruku gubią się psy, koty, syryjskie funty oraz bilon.

Wzdłuż rzymskich murów, przy Bramie Bezpieczeństwa

i Bramie Tomasza wmieszali się w tłum wiernych –

niewierni w drodze po perłowych, kryształowych meczetów.

 

 

🌹Wiatr pustynny🌹

 

Pod piaskiem znikają ślady proroków –

odkrywcy ziemskich szlaków do nieba.

Zapisane karty pustyni porwała wiatr,

pył słońca pokrył graffiti jaskiń – zagadki archeologów.

Sypią się kurhany i piramidy, kratery i wały.

Rysunki na skałach, pisma obrazkowe, mapy Arabii

dyskretnie odczytuje wiatr i zaraz zaciera ślady,

znaki odkryte i zaszyfrowane.

Ruchliwa pustynia, pełna życia powierza kryptogram

o nietypowym kodzie – wiatrowi i żywiołom.

 

 

🌹Narzeczona pustyni🌹

 

Opuściłeś mnie na pustyni,

tak jak ja porzuciłam twe terytorium

drapieżnika na polowaniu.

Piaski i gwiazdy nas rozdzieliły, poszerzyły swój krąg

ponad wydmy, wały i barchany.

Skały, grzyby, ostańce i piramidy

rzeźbione słońcem, powietrzem i wiatrem

służą jako przytulanki, misie pluszowe na pustkowiu.

Tylko wiatr ze wschodu pieści rozpuszczone włosy,

nagie ramiona, zagląda tkliwie w oczy

i całuje gorąco.

Na widnokręgu Beduini na wielbłądach wędrują miarowo,

widać ich czarne włosy i oczy, brązową skórę.

Ich ciała płoną pod słońcem, tylko…

tylko żaden z nich nie jest tobą.

 

 

🌹Martwe miasta🌹

 

Na horyzoncie majaczą martwe miasta,

martwe dusze bizantyjskich katedr,

kikuty rzymskich domów,

resztki bruku, kamienne klasztory

oddane kontemplacji i pustce.

Znajdziesz tam puste kadzie na oliwki,

zamknięte winiarnia i piwnicze lochy,

w beczkach zwietrzałe wino

i kroplę oleju z pierwszego tłoczenia.

W miastach wykutych w wapiennej skale

korniki zaglądają do rzymskich ksiąg, rocznych kronik

z wczesnej epoki nowożytnej.

Dzieła poszukiwane, obsypane pyłem i ludzkim prochem,

pojedynczymi włosami, paznokciami, nitkami z ubrań,

czarne i białe kruki

zamknięto w podziemiach bibliotek.

Tam też wdarła się pustynia.

 

🌹Bagdad Cafè🌹

 

Czyta Czarek Papaj @Poezja Ma Głos

 

 

LINK🛒 https://sorus.pl/produkt/narzeczona-pustyni/ 

 

 

 

Krzysztof Rudomin

Z tomiku: SAMOTNOŚĆ to najdłuższa pora roku

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹chryste nadaremny wsiąkasz bez szmeru🌹

 

chryste nadaremny wsiąkasz bez szmeru

w cień nad futryną w szorstką zimną skórę

ile trzeba wytrzymać i czy raj nie okaże się

piekłem bez niej ile trwają piekła

jak bardzo są ciepłe

 

beznogi chryste otwieram ci oczy na światło

płoszę pająki puch kurzu wplątany w kolce

wycieram zrudziałe mięśnie czas ojciec

nie dba o więcej niż upływ

 

nieszczęsny bracie ćmo waleczna zwielokrotniona

kroplo jego krwi jak tobie wierzyć cisza rozpięta

na gałęziach wsiąkniesz bez szmeru w tajemną noc

pamięć ściany krzyżuję odwieszam w mękach

 

 

🌹dobrze🌹

 

Czyta Czarek Papaj @Poezja Ma Głos

 

 

🌹kiedy patrzę w niebo jest to🌹

 

kiedy patrzę w niebo jest to

największa samotność gwiazd

streszczenie nocy

i tylko te gwiazdy

zechciałyby mnie pragnąć

gdybym spłonąć mógł u ich boku

nakarmić popiołem ich żarłoczne jądra

jak karmię dzieci ich tu na dole

pyłem moich lędźwi

niepokonanym chwastem serca

dzikością straconego wzroku

snami o człowieku

 

 

🌹moja mama🌹

 

moja mama zgubiła się

czasem mocno chcę myśleć

że wyrosłem z ziemi

drzewo na polu które

nie ma dokąd szumieć

 

i gdy pod nogi twoje

spada suchy liść

myśl mamo

że to moja myśl

 

przyszła do ciebie

 

zabawne suche żyłki żalu

 

 

🌹skowyt🌹

 

jestem zabawnie walczącym mięsem

kroplą błota na karoserii

rysą na iphonie

 

gryzą mnie

wyrastające zewsząd kły

chciwe szepty

 

najbardziej lubię

kiedy niebo pulsuje blaskiem

światło przemocą rozrywa noc

 

i chowają się ze strachu przed mocą

a ja biegnę w deszcz

śmiejąc się wolnością

 

nienasycony

wylizuję rany

 

 

🌹światło jakie mnie jeszcze nie grzało🌹

 

nie pisałem długo zapomniałem jak

to jest myśleć wersami

działo się wiele stanowczo za wiele
moja twarz opowiada więcej

usta ściśnięte mam częściej

dni są krótkie jak życie motyli

mój spokój jest jak ściana o którą możesz się oprzeć

moje myśli nie istnieją lub są

rozrzucone po podłodze by po chwili

nie istnieć

mój spokój jest jak drzewo

nieustraszony konsekwentnie

odhaczam dni

ale

świeci moim dniom światło

jakie mnie jeszcze nie grzało

moje oczy wiosennieją

zaczynam lubić włoskie likiery

i smak szminki na filarze

odrastają mi chęci i mięśnie

oboje mrużymy oczy

boimy się ciepła tego światła

jakie nas jeszcze nie grzało

 

 

🌹metro🌹

 

wszyscy razem

zmierzamy osobno

szybkim ciemnym tunelem

i tylko nieplanowane opóźnienia

jednoczą nas cichą dezaprobatą

 

 

🌹amnezja🌹

 

czarne kartki z kalendarza

stare zdjęcia wygięte w

łobuzerski uśmiech

porzucone serca na

na wpół spalonych mostach

czasem krzyż bielejący w źrenicy

wszystkie zatrute strzały

w kolorowych papierkach

banderole

blade wycieńczone świty

ucieczki bez zapowiedzi

w głąb kontynentu lub głowy albo

w noce bezkresne i puste

każdą z twoich pomylonych dróg

najgorsze co ciągniesz za sobą

w upał przez wyrojenie mrówek

wszystko czego ci nie zapomną już nigdy

zapomni ci miłość

 

LINK🛒 https://sorus.pl/autor-ksiazki/rudomin-krzysztof/

 

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

czytadlojagody.blogspot.com

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/10/piotr-figas-kronika-otepienia-wywiad.html

Piotr Figas

Z tomiku: Kronika otępienia

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹głośniej mi🌹

 

obudziły mnie jaskółki

łebki krzywe i krzykliwe

pisk ich niosę cały dzień

 

okna domu tu gdzie cisza

grają zgrają zawsze w maju

dom się ciągnie niby cień

 

kiedy bunt już nic nie daje

a w teoriach płaska gloria

żywa gama ptasich brzmień

 

ech jaskółko ciemna iskro

bo my z ziemi całkiem niemi

piskiem pismo losu zmień

 

 

🌹anielski orszak niech twą duszę przyjmie🌹

 

jeśli jesienią twoja postać bez cienia

we mgle niknie a pieśń przychodzi

to jeszcze o tobie śpiewa ziemia

i z grudy ziemi możesz się odrodzić

 

zaniosą chóry pewną wieść o tobie

że właśnie tutaj grzałeś miejsce pewne

a co tak rdzewne na twojej osobie

obmyją łzy nasze czyste rzewne

 

a pozostali co o marnym losie prawią

sami schnąc z dnia na dzień jak wióry

wykrzeszą ogień ażeby żal strawić

dołączą prędzej czy później do chóru

 

i jeśli jesienią każda postać bez cienia

we mgle znika a pieśń przychodzi

to jeszcze o życiu śpiewa ziemia

i gorycz ziemi pieśń żywych wynagrodzi

 

 

🌹data umowna 1971🌹

 

powłoka ciała to cyferblat starego zegara

skrzyżowane ramiona niby nieruchome wskazówki 

tak wygląda pieczęć momentu katastrofy

 

z niej nie da się odczytać kim wtedy byłem

nic mądrego ze śledztwa nie wyniknie

detektyw z rezygnacją stwierdzi tylko że NN

 

albo inaczej – cyfra z milionów tych ludzi

którzy chcąc nie chcąc stanęli przed czasem

i musieli przyjąć własne nic do wiadomości

 

mówią że jednak życie się nie zatrzymało

że jakieś jutro jeszcze czeka do zrobienia

i nikt nie jest lepszy taki prawdziwie dotknięty

 

ale ja wiem jak bardzo pozostanie nieznane

to co zdarzyło się wcześniej przed zarazą

i że wybój na jakim świat podskoczył łamie osie

 

bo kiedy się nie jest kimś mocno poszczególnym

żadne wspomnienie nie może więcej mieć znaczenia

one wszystkie należą do wspólnego losu gatunku

 

tak piecze mnie żal mnie samego straszny żal

że jestem ogołocony jakbym właśnie był myty

przez dobre ręce przedsiębiorcy pogrzebowego

 

czas zarazy, 6.06.202 r.

 

 

🌹uwaga🌹

 

jedno twoje słowo które utuli to nie to

co mądrości uliczne rzucane w eter

spacer gdy każdy krok to miara rzeczy

nie tym co straceńcze nasze marsze

 

bardziej pragnę ale wciąż sączę

i nie da mi rozchwiana równowaga

spojrzeć na ciebie w milczeniu

wreszcie zamilczeć w spojrzeniu

 

patrzę w zmoczone deszczem okno

wpatruję się w szarość – nic nie czeka

i ptak przelatuje jak sygnał radaru

jak zwitek z pilną wiadomością gryps

 

 

🌹żywe wraca🌹

 

Czyta Czarek Papaj @Poezja Ma Głos

 

 

🌹koniec tyranii🌹

 

i oto śmierć mnie nie zastanowi

prawdziwie ludzki smutek ustąpi

wolno ruszą cieki podskórne

w skamieniałych pokładach

zaczną żłobić życiodajne żyłki

 

o te swoje tajemnice wypłyną

na światło fleszy i jupiterów

i zaskowyczy zwierzęca ulga

zjednoczy się samo w sobie jądro

gdy światło dzienne zejdzie nam

 

koniec tyranii zawsze był blisko

na pogardliwe splunięcie zza ruin

na wyciągnięcie żebrzącej ręki

nie dalej niż obojętność sąsiedzka

o wyrzut beretem o ukłon w pas

 

 

🌹elementarz na nowo🌹

 

więc równowagi wciąż pożądałeś

a kończysz w smutnej symetrii

w godziny nocy godziny dnia zjazd

 

milczenie z wyżyny majestatu

zrównuje horyzont oraz brzeg

mowę i bełkot w szum oceanu

 

ale naiwnie patrz jak ci pierwsi

którzy dostrzegli że okręt rośnie

maszt z każdą chwilą się wydłuża

 

na nim triumfalnie łopoce proporzec

i wszelkie dobro kulistości Ziemi

jest niby mokry kamyk na słonej dłoni

 

elementy – z nich jest twój palec

ten co wskazuje i daje czytelne znaki

co wierci w brzuchu nieustannie

 

tak teraz w oknie świszczą elementy

i elementów na niebie konstelacje

to z nich jest język odebrany tobie

 

LINK🛒 https://sorus.pl/kronika-otepienia-piotr-figas-w-poszukiwaniu-indywidualnosci/

 

 

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

czytadlojagody.blogspot.com

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/10/agnieszka-zamojska-spotkajmy-sie-z.html

Jak się Wam ta kompozycja podoba 😉 Dajcie znać w komentarzu.😊 👍

Informacyjnie, jest to zwykły lakier i naklejki wodne👻

 

Anna Schreibert

Z tomiku: CISZA JEST BIAŁA

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹Chciałam🌹

 

Chciałam niewiele:

dwa słowa,

dwa zdania,

jakieś zaproszenie do kina,

małą kawę do śniadania,

czasem uśmiech na osłodę,

czuły buziak na zgodę,

dotyk,

spojrzenie,

wspólne siedzenie w parku na

ławce,

zakupy na jarmarku w niedzielę.

Chciałam zbyt wiele.

 

 

🌹Warto posłuchać🌹

 

Codziennie kontrakt podpisuję

Na prawo do wolności słowa,

Sam nie wiem, po co to wszystko,

Skoro jutro zaczynam od nowa.

 

Zazdroszczę tym, co mówią NIE

I zapadają w głęboki sen.

Ten gest mi daje do myślenia,

Czasami warto zamknąć się,

Tak tylko dla usłyszenia.

 

Staram się wykorzystać

Dane mi przywileje,

Mówię do siebie zbyt głośno,

Bo słyszę, jak świat się śmieje.

 

 

🌹Drzewo🌹

 

Zakochałam się w cieniu

drzewa starego

z silnymi ramionami

w dal zapatrzonego

 

Dotykałam młodych listków

sędziwym kształtem osłoniętych

dla świata

i ludzi niedostępnych

 

Odpoczywałam spokojnie

w szumnej ciszy

i słuchałam ptasich dyskusji

i słucham czy nikt nie słyszy

 

Zbyt śmiało zaufałam

mądrości latami zbieranej w skupieniu

bo wystarczyło dotknięcie burzy

dające ujście swojemu cierpieniu

by w proch zamienić mą wiarę

i w popiół obrócić drzewo stare.

 

 

🌹Moje miasto🌹

 

Moje miasto mówi do mnie szeptem

Każdej nocy przesyła mi wiadomość

Że już nigdy nie będzie tak jak przedtem

Że to była chwilowa znajomość.

 

Kocham to miasto za szczerość bezwzględną

I powracam tu, gdy dość mam już milczenia

Tylko ono miłością odmienną

Daje mi poczucie zrozumienia.

 

Moje miasto choć niewielkie i daleko

Wciąż wygląda jakbym był tam zawsze

W kryształowym sercu tętniącym rzeką

Narodziły się uczucia najstarsze.

 

To miasto było świadkiem milczącym

Zdarzeń mojego człowieczeństwa

Szkoda tylko, że pozwoliło przechodzącym

Na dokonanie na mej duszy morderstwa.

 

 

🌹Przecinek🌹

 

Jako przecinek się stałam,

dzieląc dwa słowa

jednego zdania.

 

Nie wiedziałam!

 

Myśl przerwałam,

by zaistniało na nowo, dalej!

Czy na pewno?

Może taka była kolej,

być przecinkiem!

 

I nic nie wolę!

Taką rolę mi przeznaczono.

I gdyby dano wybór,

chociaż spytano,

co zamiast zaimka?

 

To chciałabym być kropką.

Jedyną kropką

w zdaniu bez przecinka.

 

 

🌹TY🌹

 

Za  zasłoną ciemnych okularów

ukrywasz zagubienie

i przerażone spojrzenie

błądzącego psa.

Jak na niedokończonym obrazie,

chaotyczne smugi

naznaczone starym pędzlem,

którego przeszłość odbija się

w każdej kropli farby.

Malarz dopasowuje ramę ze złota,

aby uwagę odwrócić

od prawdy.

Słyszał o ludzkiej próżności…

 

 

🌹Pragnienia🌹

 

Pragnę śmierci

i dlatego wierzę w długość życia.

Pragnę latać

i dlatego wiem,

kim był Ikar.

Pragnę ciebie,

więc czuję,

że jesteś, że widzisz,

że swój cynizm

z niepojętą obojętnością

składasz bogom w ofierze.

 

To nie wiara daje mi pragnienia,

to pragnienia powodują,

że wierzę.

 

 

🌹Prawie naga🌹

 

Wyzułam się z obuwia smutku

wsunęłam na nogi

beznamiętną chęć radości

okryłam się firanką niepewności

z doszytą u dołu

falbanką wiary w cuda

próbuję dalej śnić

i jakby na przekór wszystkiemu

wierzę

że się uda

 

 

🌹Kochaj mnie czule🌹

 

Kochaj mnie czule,

jak drzewo kocha wiewiórkę ukrytą

głęboko w dziupli pnia potężnego.

Uchroń od złego.

Otwórz parasol ramion i zrób mi miejsce,

bym nie utonęła w ulewie ludzkiej podłości.

 

Potrzeba mi tylko miłości.

 

Więc kochaj mnie czule,

jak rosa trawę z samego rana.

Nie chcę być sama.

Odzywa się myśl wpychana głęboko

pod materac twardej rzeczywistości.

 

Potrzeba mi tylko miłości.

 

Więc kochaj mnie czule,

tak bym nie była osaczona,

bym była wolna,

spełniona,

bym chciała Świat obdarować

nadmiarem tej czułości.

 

Potrzeba mi tylko miłości.

 

Więc kochaj mnie czule,

jak słońce powierzchnię jeziora

wiatrem zmarszczoną.

Chcę być pod ochroną.

Dużo czytam o związkach międzyludzkich,

poszerzam horyzonty,

szukam prawdy w każdym tytule.

Zamykam książkę,

unoszę głowę.

 

Proszę, kochaj mnie tylko czule.

 

 

🌹Koktajl życia🌹

Czyta czarek Papaj @Poezja Ma Głos

 

 

MAJA LASKUS-CIELAS

Z tomiku: JESTEŚ? JESTEM

Wydawnictwo Sorus

 

 

 

 

 

LINK🛒 https://sorus.pl/produkt/jestes-jestem/

 

 

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

czytadlojagody.blogspot.com

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/10/magorzata-masowiecka-lawenda-i-gadajace.html

 

 

 

Wiele roślin Lawenda potrafiła już rozpoznać. Czuła się prawie jak zielona czarodziejka. Potrzebowała tylko magicznego imienia. Brat od dawna był Rumiankiem, a ona wciąż nazywała się tak zwyczajnie.

- Babciu, wymyśl coś i dla mnie! – prosiła.

Staruszka kładła dłoń na policzku dziewczynki i odpowiadała cierpliwie, patrząc na nią swoimi  ciepłymi brązowymi oczami:

- Jeszcze nie przyszła pora. Pewnego dnia obie będziemy wiedziały, jakie to imię. Nie może być zwyczajne, bo i ty taka nie jesteś.

Więc Lawenda, która nadal nie była Lawendą, czekała. A czekać było trudniej, niż nauczyć się wszystkich nazw ziół rosnących na łące i pod lasem.

 

Fr. książki „Lawenda i gadające koty”

@Małgorzata Masłowiecka

🛒 https://www.wydawnictwolemoniada.pl/produkt/lawenda-i-gadajace-koty/

 

 

Paznokcie zwykłym lakierem również mogą wygladać cudnie. Moja Halloweenowa propozycja. Jak się Wam podoba😊

 

 

Bogusław Pieszycki

Z tomiku: DOPOWIEDZENIA

Wydawnictwo Sorus

 

 

Przebudzenia

🌹Wszystko w swoim czasie🌹

 

Ja, słaby i nagi syn prometejski,

co z gliny powstał przesiąkniętej

krwią zbrodniczą gigantów – synów Ziemi

oraz z łez najszlachetniejszego tytana.

 

Dusza ma z ognia niebieskiego wschodzi,

iskry w mych oczach ze słońca rydwanu

ujrzeć można w zadziwionym wzroku, jakim wodzę,

ciepło odnajdując w pięknie – sztuki i rzemiosła.

 

Tyś biegle uformowana hefajstowskim kunsztem,

pięknem robót kobiecych Atenie dorównasz,

od Afrodyty oblicze – uwodzicielskie oczy – masz,

mowę kuszącą – charakter Hermesa – dopełniasz róży kwiatem.

 

Bliski Epitemeusza tę oto Pandorę proszę,

aby posąg dotąd szczelnie kryty

nadal tak skrywała przed obliczem ludzi,

aby do cierpień prometejskich pochopnie nie doszło.

 

Kiedy zaś przeminą czasy oczyszczenia

po zniesionych granicach lądów i mórz wielkich,

wtedy woda występki – gigantów pragnienia

obmyje,  zaprawiając na ból i trud wszelki.

 

Wierzę, że osiągniemy razem szczyt Parnasu

niczym w swym czółnie Deukalion i Pyrra,

a z wierności Prawdzie – Światłość moc nam przyda,

by nawet kamienie owoc Miłości wydały w tym czasie.

 

16 stycznia 1985 r.

 

 

 

Przebudzenia

🌹Pytania🌹

 

Czyta czarek Papaj @Poezja Ma Głos

 

 

Czy czas upływa

🌹Kiedy możesz kochać…🌹

 

Kiedy możesz kochać,

usuń ze swego serca

każdą drobinę nie-woli supełka,

pozwól, niech się zakończy serca poniewierka

i ogarnij wszystko,

co w tobie Bóg stworzył.

Wtedy doświadczysz, wolna będąc w sobie,

że zdolna jesteś zrywać więzy innym

ich własnych nałogów.

I wykonasz pracę winną swemu Stwórcy,

by pęta namiętności,

podłość ludzi

zdeptać,

a uwolnionego w ten sposób człowieka

miej siłę i chęci

(widząc wolnym)

kochać…

Bądź pewna,

ten ciebie pokocha

                              prawdziwie.

 

Smardzewice, 10 maja 1989 r.

 

 

Obrazki

🌹Rajdowa refleksja🌹

 

Na granitowej skale,

na mchów górskich dywanie

rośnie sosna spleciona z wiatrem – drzewa ramiony.

 

Rzekoma otchłań szczytu

ukazując przepastne podwoje,

pozwala odnaleźć skryte

świata powiązań zwoje.

 

Bo szczyt to symbol wielkości,

lecz nie materii a ducha

o horyzontów wielkiej śmiałości.

 

Na nim łatwa to sztuka

świata dostrzec doskonałość,

której, nie próżno, w nizinach szukać.

 

25 kwietnia 1973 r.

 

 

Poszukiwanie

🌹Cykl🌹

 

ich dwoje

trudno zauważalnych w natłoku

osób przedmiotów spraw

w rozmowie snują nić

marzenia

 

obok nich wartki nurt życia

plączą się nogi

krzyżują drogi

a z nimi łączą dwa życia

 

tych dwoje…

 

27 lutego 1973 r.

 

 

Dom

🌹Do domu Ojca🌹

 

Zaczyna się niewinnie

- Rozmowa, prosty gest

Na falach uczuć płynie,

Żegluje bez kompasu.

 

Owoc zakazany kusi

- Przyciąga, przykuwa myśli,

Paraliżuje rozum.

Słowa uwięzły gdzieś.

 

Gorączka i ciężki oddech

- Psychiczny, wewnętrzny ból.

Wracam do domu Ojca,

Zbłądziłem… Ojcze mój.

AGNIESZKA ZAMOJSKA

Z tomiku: SPOTKAJMY SIĘ Z MATKĄ ZIEMIĄ

Wydawnictwo SORUS

 

 

 

 

 

Udało mi się przeczytać 14 książek 😜, plan zakładał więcej, ale więcej nie dało się czasu wykrzesać :)).

W tym miesiącu jak w żadnym króluje literatura dla najmłodszych czytelników.

Skupiłam się w moim podsumowaniu na tych książkach, które zrecenzowałam.

Życzę Wam mnóstwo przygód z waszymi bohaterami i ciągle powiększającej się liczby przeczytanych książek 😁

 

LITERATURA DZIECIĘCA	8
LITERATURA MŁODZIEŻOWA	0
LITERATURA PIĘKNA	0
LITERATURA OBYCZAJOWA/SENSACJA	2
KRYMINAŁ/THRILLER	0
RELIGIA	0
LITERATURA FAKTU/WSPOMNIENIA/BIOGRAFIA	1
POWIEŚĆ HISTORYCZNA	0
PORADNIK	0
HORROR	0
ROMANS/EROTYK/ROMANS SF	1
FANTASY	0
DRAMAT	0
POEZJA	2
RAZEM STR	1800

 

POEZJA ☺️

 

JANUSZ MUZYCZYSZYN

MYŚLI SŁODKIE, GORZKIE

ASTRUM

 

COŚ DLA NAJMŁODSZYCH 😊

 

MIFFLIN LOWE	TATA. CZŁOWIEK, MIT, LEGENDA	ZNAK EMOTIKON
PETER KAVECKÝ	GERDA. HISTORIA WIELORYBA	ZIELONA SOWA

RACHEL BRIGHT	MYSZ, KTÓRA CHCIAŁA BYĆ LWEM	ZIELONA SOWA
RACHEL BRIGHT	KOALA, KTÓRY SIĘ TRZYMAŁ	ZIELONA SOWA

AGNIESZKA ŚWIRNIAK

MARTA NA BIAŁEJ SZKOLE SERIA BIBLIOTECZKA CZŁOWIEKA MYŚLĄCEGO

LETRAPRINT

CATHERINE JACOB

ANIA ROBACZEK RATUJE PSZCZOŁY

WILGA

PATRYCJA ZARAWSKA

W ULU SERIA MŁODZI PRZYRODNICY

WILGA

 

POLECAM RÓWNIEŻ SIĘGNĄĆ😁

 

EWELINA C.LISOWSKA

GUARD

ROMANSE

JANUSZ MUZYCZYSZYN

DROGA 88 TOM 1

WAPOS

JANUSZ MUZYCZYSZYN

USŁYSZEĆ: MAMO! TOM 2

RKS JANUSZ MUZYCZYSZYN

YONINA LELOCH

W GŁĄB SIEBIE. PODRÓŻ Z AZJĄ W TLE

SORUS