Magdalena Łubkowska

Z tomiku: Układam się w całość

Wydawnictwo Autorskie

*Książka powstała w ramach projektu "Nagrywaj i drukuj"

 

 

🌹jestem tą która uwierzyła w miłość🌹

inspiracja utworem Haliny Poświatowskiej

„*** (jeszcze nie wspomniałam o miłości)”

 

jestem tą

która uwierzyła w miłość

 

tęsknoty zasypiały

po drugiej stronie chmur

 

z każdym oddechem

cisza gubiła ból

 

kiedy drzewa milczały

usta zaklinały niebo

o dotyk twoich dłoni

 

twoje wyznania

wchodziły w krew

gwałtownym rytmem

 

karmiłeś mnie

słonym zmierzchem

i nieobecnym świtem

 

w połowie drogi do brzegu

odszedłeś na palcach

 zabierając wszystkie ślady

 

czas uśpił miłość

 

tęsknię

myślą słowem i oddechem

 

z martwym sercem

w zaciśniętej dłoni

 

 

🌹opowiem o tobie słońcu🌹

 

mieszkam w szepcie lasu

i szumie skrzydeł dzikich ptaków

 

w oswojonych porach świtu

i cierpkiego zmierzchu

 

w zieleni miękkiej

jak twoje słowa

w kąciku moich warg

 

jestem uszyta z dźwięków

znajomych sylab

którymi wędrujesz do mnie

nocą i dniem

 

kiedy ostatnie jaskółki

gasną na niebie

kładę dłonie na twoich

niespiesznych słowach

 

jutro opowiem tobie

słońcu

 

 

🌹Karmin🌹

 

Ten pocałunek wypełni świt

ciepłem złotych mleczy, fioletem

rozpłynie się na wieczornym niebie.

 

Wejdzie pod skórę letnim przesileniem,

wróci zapachem sierpniowej nocy.

Wrośnie we mnie gałęzią dojrzałej

jabłoni.

 

Nachyli noc ku moim ustom,

położy się szeptem na powiekach.

W kąciku warg zakwitnie

czułym skrzydłem motyla.

 

Między ustami obłoków przepłynie

kroplą ciszy. Rozbierze z zachodów

i wschodów pamięci.

 

Nakarmią mnie czerwienią

pocałunków, które zamkną nad nami

senne niebo i zgasną w krwiobiegu

niecierpliwych dłoni.

 

 

🌹pół miłości🌹

 

już nie jesteśmy dla siebie

ty mi za blisko

ja tobie za daleko

 

zostawiłeś mi

pół słowa

pół ciszy

pół miłości

rosę która boi się świtu

i las pełen martwych motyli

 

budzi mnie

niecierpliwe niebo

i zapach czarnej koniczyny

 

za oknem włóczą się liście

i skargi zimowych jaskółek

 

nie ruszam się z miejsca

nieobecna

i bezdomna sercem

 

 

🌹pod strzechą ciemnej nocy🌹

 

zmierzch oddycha granatem

 

pod strzechą ciemnej nocy

mgła miesza się ze snem

 

księżyc kołysze marzeniami

gwiazdy drą płótno nieba

 

dotykasz mnie

zieloną ciszą tęczówek

 

wszywasz mi pod skórę

wszystkie spełnione nadzieje

 

serce milczy wzruszeniem

 

tę porę dnia lubię

najbardziej

 

 

🌹(nie)obecna🌹

Inspiracja utworem Haliny Poświatowskiej

„*** (Jestem Julią…)”

 

jestem tą

której zdarzyła się

miłość

 

z nieba sypało nam się lato

nachylałeś słońce

do moich rąk

między wargami przepływały

najczulsze sny

 

jestem tą

która już nigdy nie zakwitnie

żadnym kolorem

 

kładę dłonie

na martwej miłości

cisza pęka

od nadmiaru milczenia

przygryzam wargi do słonej krwi

która wypełnia żyły

umarłych nocy i dni

 

rodzę się na nowo

w bólu wciąż żywych snów