Wacława Leokadia Adelstein

Z tomiku: Naucz mnie fruwać

Agencja Wydawnicza Gajus

 

 

🌹Wiosenne marzenia🌹

 

Przez mgły woalkę i natury mocą

Różana zorza wita świat radośnie,

Na strunach zmysłów wygrywa miłośnie

Wiosenną nutkę słowik ciepłą nocą.

 

Wieczorem koncert orkiestry skrzypcowej,

W objęciach wiosny tańczysz z cykadami,

Figlarny zefir włosów kosmykami

Igra w poświacie nocy księżycowej.

 

Miłości siłą unosisz swe skrzydła,

Gdy wiatr wiosenny serenady nuci,

W obłokach fruniesz wprost w Erosa sidła.

 

Wiosenna miłość przeminie, nie wróci,

Zostanie tylko wspomnień nić pobladła.

Pokoju duszy zakłócą widziadła.

 

 

🌹Jesienny wietrzyk🌹

 

Tam, na skalniaku pachnące wrzosy

błyszczą w perełkach porannej rosy.

 

Cienkie niteczki babiego lata

jesienny wietrzyk misternie splata.

 

W jasne fiolety figlarnie dmucha,

szuka wśród kwiatów psotnego druha.

 

Węszy i tropi, wieje i hula,

goni robotne pszczółki do ula,

które nie bacząc na fochy jego

na tropie miodu są wrzosowego.

 

Ostatnie krople do ula niosą

razem z miodową poranną rosą.

 

Cała przyroda płonie czerwienią,

opadłe liście złotem się mienią.

 

W promieniach słońca co dzień na nowo

skrzą się begonie na bursztynowo.

 

Nagle poczułam podmuch dość silny,

w uszach gwizd jakiś i ucisk dziwny…

To ten swawolny, figlarny skrzat

moją apaszkę mi z głowy skradł.

 

 

🌹rozstania🌹

 

płomyk znicza

zadygotał i zgasł

 

niby niechcąco

zdmuchną go lekki wiatr

 

jak życie

co przeminęło

 

i tylko zadumane drzewa

nucą obumarłą ciszą

kołysankę do wiecznego snu

 

 

🌹dobre słowo🌹

 

jak perełki rozsypały się

i przepadły

szargane przez życie

te miłe

często niewidzialne gesty

 

dwoję się i troję

szukając ich wszędzie

nie będzie to łatwe

ich ślad na zawsze zanikł

 

na satynowej karteczce

wykaligrafowane

leżą gdzieś w kącie samotnie

i czekają

 

może ktoś kiedyś zatęskni

i pieszczotliwie jak klejnoty

do szkatułki schowa

 

nigdy go nie jest za dużo

- dobrego słowa

 

 

🌹Kolorowy świat🌹

 

Życie jest barwne jak tęcza,

Każdy dzień w innym kolorze,

Wybierz więc tylko swą barwę,

Steruj na szerokie morze.

 

Życie jest jak kalejdoskop.

Często potrzeba zachęty.

Drogę ci wskaże rozsądek,

Rzuć się odważnie w odmęty.

 

Wytrwale walcz z falą losu.

Gdzieś błąka się szczęście twoje.

Nocą imieniem cię wzywa,

Otwiera rajskie podwoje.

 

Daleko na horyzoncie

Razi twój wzrok łuna świateł,

Upiorna cisza dokoła,

Głębiny pełne widziadeł.

 

Wrze w porcie życie jak w ulu,

Kończy się podróż daleka,

Zarzuć kotwicę głęboko,

Przyszłość na ciebie tu czeka.

 

 

🌹dziwny ten świat🌹

 

marzymy o czymś,

co nieosiągalne

biegamy za czymś,

co całkiem banalne

 

wokół nas nieprzeparte mury

całkiem iluzorycznej natury

 

których architektem

my sami

zadekowani za

potiomkinowskimi wsiami