Lorian Ain`dal

Z tomiku: Opowieści krwi i mchu

Wydawnictwo Autorskie

🌹Pieśń zimowej nocy🌹

dzień wrze w metalowym więzieniu

   śni o śniegu, śni o krwi

   umierając powoli z uśmiechem na pokrytej bliznami twarzy

   wylewając gorące łzy w majestacie głodnego słońca

cisza wtopiona w mrok, bezszelestny ruch skrzydeł

   kojąca pieszczota mroźnego wiatru

   pieśń, której nikt nie słyszy

   pieśń niemych kosów i ślepych jeleni

pieśń zimowej nocy

   która drży w sękatych dłoniach drzew -

   - pradawnych strażników północy

🌹Póki morza nie wyschną🌹

powiedziałem ci, że nie jestem z ciała i kości

   ale z gwiezdnego pyłu i posoki drzew

powiedziałem ci, że nie jestem z tego świata

   ale z księżycowych mórz i słonecznych rozbłysków

powiedziałem ci, że nie czerpię z miejskiego mroku

   ale z leśnych zakątków i czarnych jezior

powiedziałem ci, że nie jestem człowiekiem

   ale twoja dusza wypiła deszcz moich snów –

błędnych ogników wiodących na manowce

   i kręgów w samym sercu puszczy

- by roztrzaskać się na miliony kryształowych odłamków

   każdy wbity w moje serce, sączący gniew i światło dnia –

w miejsce mojej nocy

   w miejsce moich cieni

- każdy to kropla martwych łez

   każdy to kielich pełen krwi

🌹Wiedźmy starych czasów🌹

moja siła pochodzi z marmurowych ruin

   które oddychają cicho w kołyskach z mchu

moja moc pochodzi z płonących liści

   i płomieni malujących runy na pergaminie nocy

moje sny mieszkają w zapomnianych otchłaniach

   i studniach wypełnionych pradawną ciemnością

wzywam bogów tam, gdzie nikt nie słyszy ich imion

   ukrytych przed nowym wiekiem; świateł rozpadających się

świątyń

nigdy nie zniknęliśmy

   rośniemy jak nowe życie między blaskiem ulicznych lamp

   pomiędzy pustymi oczami martwych budynków

rodzimy powietrze i wiatr

   oddychamy ogniem i ziemią

   by namalować błyszczące gwiazdy pod twoimi powiekami

   tchnąć bryzę w twoją duszę

wiedźmy starych czasów

   tańczące pomiędzy eonami

   prześlizgując się przez szczelinę do nowego świata

   by uwolnić wichurę z jej żelaznych kajdan

🌹Nasze słodkie grzechy🌹

obudziłaś we mnie smoka

   stworzenie z węgli i płomieni

   z dziką ciemnością w miejscu serca (leśna bestia, śpiewająca

pradawne pieśni)

   istotę z ponadczasowego lasu, pożądającą twego słońca

Sprawiłaś, że zapragnąłem twojej krwi

   zapragnąłem twojego słońca i księżyca, postrzępione

krawędzie uczuć

   ciemniejsza strona miłości, słodki sok niebezpieczeństwa

kąpiemy się w gwiazdach i roztopionym złocie

   w czerni i szkarłacie, wypływających z naszych otwartych żył

potrzebujemy ognia – dzikiego jak nasz duch

   potrzebujemy nocy – aby pić z naszych słodkich grzechów

Lorian Ain`dal

Z tomiku: Opowieści krwi i mchu

Wydawnictwo Autorskie

🌹Klejnoty🌹

jesteśmy klejnotami w koronie północy,

   ciemnymi obsydianowymi łzami ze światła księżyca i krwi

   falującymi na powierzchni smutków, zakłócającymi sen nocy

jesteśmy rozdartą skórką młodego słońca,

   czarnymi ognikami płonącymi na zapomnianych wzgórzach,

dziećmi opalizującej mgły i księżycowego pyłu

   dotykamy śmiertelnych szaleństwem; panujemy nad opuszczonymi

kręgami i labiryntami pośród gór

jesteśmy ostatnim pocałunkiem bogini, 

   oślepiającym naturę swoim blaskiem, pokrywającym jej serce

okładem z mchu i mokrych liści