Wydanie zbiorowe

Z tomiku: WWIERSZOWZIĘCI  w imię miłości

Wydawnictwo Fundacja Poetariat

 

 

🌹***🌹

 

nigdy

nie chciałam

się z tobą zestarzeć

 

nie do śmierci

mnie ciągnie

lecz

do życia z tobą

 

cierpkiego

soczystego

i z pestką

słodyczy

w środku

 

 

🌹Czerwcowy wieczór🌹

 

czerwcowy wieczór wisiał na niebie

z pułapu patrzył na nas księżyc

gdy szliśmy gajem wtuleni w siebie

zmierzch srebrzył nasze włosy

 

przylgnąłeś do mnie jak liść paproci

a letnie pocałunki zaczęły parzyć

pachniało mchem byliśmy młodzi

a noc rozświetlała ścieżki

 

dziś nie ma tamtego gaju

i paproć zielona zmurszała

zostało tylko gwieździste niebo

i księżyc który wisi nad brzozą

 

 

🌹Podróżą jesteś🌹

 

Samochód gorący lody zimne

Gdy jesteśmy w drodze

Rozgrzane usta i serca

Zatrzymują nas znaki

Wodzą po szyi wargi

Gdy plany się spełniają

Szybsze tempo wzrostu marzeń

Namiętny bagaż doświadczeń

Nakreślam tobą – mapę skarbów.

 

 

🌹Walki nieustannej jesteś ostoją🌹

 

dzika marchew w zestawie polnych barw

uspokaja…

kiedy ciągłe fale smutku

kruszą resztki murów mojej twierdzy

broniących ostoi uśmiechów

i szeptów słodkich

co uszy pieszczą wytrwale

muśnięciem języka

szelestem rzęs

oddechu wilgocią

w nocnej godzinie

rozpustnej pożądliwości

marzeń bezcennych

w tryptyku codzienności ram ujętych

***

…kiedy zrozumienie jest kluczem

ignorancja jadem

walka niewiadomą

jesteś moich murów wytrwałą ostoją

…nie jestem samotną wyspą

 

 

🌹Wielka tajemnica straty🌹

 

ta noc okrutna w płaszczu

z foliowych worków macocha

kładąca spać cudze dzieci

na posrebrzanej tafli jak zwiędłe

wianki rzucane na wodę – źródło zakażenia

ta noc przebiegła to ona w nas

płynie mon amour

to do niej należymy w całości

pogrążeni w przemijaniu jak minuta

nagle odbarczona w godzinie straty

ile ich zgubiliśmy w odległych

rzeźniach w jeziorach bez dna

w drżeniu mowy

ile jeszcze roztrwonimy genów

w podziemnych kasynach

igrasz z ogniem mon amour

on cię wypali przetopi w listopadową łunę

i lśniąca będzie twoja skóra

żłób twój przenośny

jak śmiertelna choroba.

 

 

🌹Poza czasem🌹

 

Z każdym dotykiem

oddalamy się od siebie,

by zatęsknić jeszcze raz.

 

Z każdym zwątpieniem zmuszeni

odnajdywać się na nowo.

 

Upływające dni w samotności

- naszym wrogiem

i sprzymierzeńcem zarazem.

 

Czas nie jest absolutem

- to jedynie miernik naszej miłości,

od kiedy los uwięził nas w jednej chwili.

 

 

🌹***🌹

 

Podzieliłam ciebie

najpierw na pół

żeby mieć coś jeszcze na jutro

potem znowu

na ćwierć

aby na dłużej ciebie zostało

nie zabrakło

pokruszyłam jeszcze

by powkładać wszystkie

skrawki ciebie

w zakamarki mojej szafy

na półkę w łazience

wieszak w przedpokoju

jak goździk

do mojej kawy wpadłeś

drogę do pracy tobą posypałam

by móc zawsze wrócić

tak ciebie podzieliłam

że jesteś już wszędzie

nawet tam

gdzie mnie jeszcze nie było.

 

 

🌹Pierwsza miłość🌹

 

Nagle, w środku życia,

pośród wielu szpargałów,

zbieranych latami,

odnajdujesz to jedno zdjęcie.

To jest właśnie ta chwila,

kiedy nie gra muzyka,

a wszystko w tobie tańczy.

Nawet kot mruczy,

Jakby chciał powiedzieć:

Viva l`amore!

 

 

🌹***🌹

 

zabierasz mi miodny oddech

a w zamian

dostaję ezopowe powietrze

 

by ocalić mój gniew uciekam

do chłodnej ciemnej ziemi

Gai matki

 

do zatrutej lecz spokojnej wody

Galeny siostry

 

do chorego ognia

pełzającego strachu

 

i trwają tak razem

poniżenie złość wściekłość

 

z nich zaś największa

jest miłość

 

 

🌹Niepewność🌹

 

obudziłeś moje marzenia

a już spały głęboko i cicho

poruszyłeś zastygłe pragnienia

dotąd opór stawiały zdarzeniom

otworzyłeś kufer zapomnienia

tam na dnie coś zabłysło i zgasło

 

i w tej chwili poczułam niepewność

czy to klejnot czy drwi ze mnie światło

 

 

🌹***🌹

 

niebo wpadło do morza

granatowią się fale

 

ciii…

słyszysz jak wilgoć

w świetle gwiazd się odbija

 

to miłość

 

bez granic

bez końca i bez początku

 

 

🌹Wiersz do ciebie🌹

*dla A.

 

poznajesz?

pewnie mnie rozpoznasz

po jędrnej jak pierś frazie

gładkim naskórku wersów

tatuażu czcionek

stukaniu obcasów głosek

 

czytaj mnie swoimi ustami czytaj mnie szeptem

rozsuń wargi tylko nieznacznie słowa nie są ważne

 

taka cisza… w tym wierszu pozostajesz?

 

poczuj ją pod palcami rozwija się  chętnie jak róża

nie uciekniesz przed nią już cię oplata koronką intrygi

to sztuka ikebany rodzaj metafory

gry wstępnej

 

a teraz uważaj

bądź uważny

pamiętaj o tym wierszu

jest gotowy pewny jak dworcowy zegar

zawsze znajdzie połączenie

ten wiersz ten wiersz

to pociąg do ciebie

 

 

🌹Ożywić wulkan🌹

 

Wulkan uczuć wygasł,

Stygnie z roku na rok –

Już nie zionie lawą czułości.

 

Zbocza, coraz zimniejsze,

Porastają mchy zobojętnienia.

Wulkany czasem odżywają –

Budzą się nagle, bez uprzedzenia.

 

Czekam – może nasz wulkan

Też się ożywi w erupcjach namiętności.