Bożena Denys-Trela

Z tomiku: Ludzie w biegu

Wydawnictwo Sorus

🌹Zapach🌹

Czeremchy zapach w ogrodzie

wyostrzył życia smak

Zatrzymał jak przechodzień

i teraz znowu myślę tak:

Granice stawiać czy forsować

Burzyć czy wolno puścić je

Mosty rozwalać czy budować

Jaki kształt życia moim jest

Czy zapach mój się mnie wypiera

Gdzie jest mojego życia kres

Czy to ja miejsce swe wybieram

Czeremcha z nocą kłócą się.

Czy mieć dwa domy to dwa groby

Czy może jeden lepiej mieć

W końcu się budzę zbyt zmęczona

by odpowiedzi znaleźć sens…

🌹Spotkanie🌹

Opowiem Ci, jak się spotkamy

Wylejemy potok słów

Twoje hmmmm i moje ściany

Zbudujemy wiersz bez słów

Wzrok w pędzie drogowskazem będzie

Prowadził całość

Pytania nasze przecież znamy

Potrzebny tylko deszcz i mgła

Mamy tęsknoty nasze stale

Rzeźba, malarstwo wieczne są

Wzrok zawsze gospodarzem będzie

Nawet gdy czasu braknie nam

Pomilczeć przecież też możemy

Tak przed podróżą czasem bywa

Wieża też czasem bywa krzywa

Choć droga prosta się wydaje

Pomilczeć przecież też możemy

🌹Miasto🌹

prowadzony tęsknotą wracam do ciebie

Miasto

kolorem jasnego nieba

gdy słońce budzi świt

zapachem mi odpłacasz

Miasto

kawą w przydrożnym barze

chcę cię całe pamiętać

Miasto

by z tobą wiecznie być

czuję bruk pod stopą

próbuję znaczyć ślad

schodzę do twych katakumb

w ciszę co wieczność trwa

wiem że miłość jest jedna

Miasto

jedna

jedyna i już

nie oddam tego nikomu

zostań wybaczaj wróć

🌹Wrażliwość🌹

W chaosie ludzkich spraw rodzi się MAŁA wrażliwość

dziecięca jeszcze tak…

tak jakby jej nigdy nie było

W chaosie świata spraw rodzi się wrażliwość

krnąbrna i taka oporna

jakby broniła się

W chaosie ludzkich żądzy rodzi się podła złośliwość

MAŁA jest jakby pierwsza…

na podium stanąć chce…

MAŁA już zawsze pierwsza…

wojny, upadki pokona

MAŁA ludzka wrażliwość

żeby zachować TWARZ

🌹Kolejny dzień🌹

Codzienny dławiący poranek ujawnia życia cierń.

Odbijasz się od ściany, nikt nie zatrzyma Cię.

Świat bronić Ci się każe. Gladiatorem masz być.

Nóż w ręku Ci pomoże. Miał uratować Cię.

Gniew oczy Ci zakrapla, ulica każe biec.

Zerwane w chaosie myśli i przypadkowy cel.

Co wtedy myślałeś samotny, gdy serce przestało bić.

Co czułeś, czy tylko strach? Wstydziłeś się za ludzi?

i ilu takich nas?

🌹Dylematy🌹

Dzisiejszy poeta jesienią u progu życia lata

myśli gubi w natłoku codziennych prostych spraw

Przerzuca słowa w zeszytach

Żuczka dostrzega w kleksie

Słyszy apel o świcie…

A przecież to tylko ptak

Wulkan w głowie powraca

Pragnienia wyrzuca treść

Myśleć o przemijaniu nie chce

Ma przecież czterdzieści lat

Kawa już dawno wystygła

rozpierzchły się myśli gdzieś

Wrzuca do Odry wspomnienia

Ciszy czuje treść

Wraca spokojnie do domu i dalej pisze.

Mój stan umysłu się poprawia – myśli poeta

Wzrokiem wodzi słońca cień

Czy na obczyźnie też tęskniłbym za słońcem?