obiektywna

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

czytadlojagody.blogspot.com  

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/11/odkrywanie-piekna-sowa-i-emocji-w.html

Magdalena Łubkowska

Z tomiku: ostatni koniec świata

Wydawnictwo Autorskie

 

 

🌹Anioł zmierzchu🌹

 

zawsze przychodzi

o zmierzchu

 

przysiada

w koronie drzew

i słucha

 

zmęczony dzień

szykuje się do snu

księżyc rozwiesza gwiazdy

 

Anioł dyskretnie zagląda

w okna

 

w tych jasnych

słyszy najpiękniejsze baśnie

o miłości

 

w tych ciemnych

widzi jak cisza gasi

wszystkie jasne kąty

 

codziennie przychodzi

o zmierzchu

 

z każdym świtem

jego skrzydła

ważą coraz więcej

 

 

🌹odpłynęły czaple i motyle🌹

 

zmierzch

zrzuca senne skrzydła

świt przechodzi przez firanki

 

w szybie okna odbija się

szary lament nieba

 

czas się pożegnać

z ostatnim rozdziałem

przeszłości

 

czas zapomnieć

 

zabrakło

tych najważniejszych kolorów

 

z nieśmiałych marzeń

odpłynęły czaple i motyle

 

żal spływa przez gardło

 

serca róż

mocują się z lękiem

 

pod strzechą jutra

zamykam za sobą

tę ostatnią furtkę

 

nie będzie powrotu

 

 

🌹jesień zapala wspomnienia jak znicze🌹

 

kolejny listopad

jest pełen

twojej nieobecności

 

jesień

zapala wspomnienia

jak znicze

 

wplatasz się myślami

w każdy mój fragment

 

uciekam

w dobrze znaną mi ciszę

w pamięć serca

 

myślami o tobie

wypełniam każdy zakamarek

w moich czterech pustych ścianach

 

nieśmiałym wspomnieniem

wychodzę ci na spotkanie

całkiem sauté

 

obiecywałeś mi

świty pełne słońca w sercu

i zmierzchy pełne księżycowych snów

 

teraz

moje świty

nie chcą otwierać oczu

a zmierzchy

bolą w najgorszym miejscu 

 

 

🌹nasz ostatni świt🌹

 

to już ostatnia diagnoza

ostatni etap

 

na horyzoncie

wyraźnieje czerwień

 

ciepły głos stygnie w powietrzu

 

wszystkie modlitwy

udają się na wieczny spoczynek

 

bezdomny czas

miesza się ze zmierzchem

już nieważnych obietnic

 

martwe drzewa

wyśpiewują pieśń ciszy

 

niebo przeprasza

za zmowę milczenia

 

rośnie nade mną samotność

niczym most

między wiarą i niewiarą

 

odchodzisz

z ostatnim świtem 

 

 

🌹(nie) moje niebo🌹

 

dzisiaj boję się bardziej

 

zaciskam w dłoni

mokry brzeg nieba

rozkładam przemoczone skrzydła

 

proszę o radę

moje siostry chmurne

 

horyzont stygnie

nutami sennej kołysanki

 

słoneczność nieba

już dawno umarła

pod powiekami

 

płoną we mnie

wszystkie nienapisane listy

 

odmawiam modlitwę

o ciszę chabrowych mgieł

 

dzisiaj nisko jest niebo

 

 

🌹pożyczone skrzydła🌹

 

nie skosztowała piekła

nie wyśniła nieba

 

na plecach rosną jej

pożyczone skrzydła

 

biegnie w bezpowrotną

ciemność

 

milczenie trzyma za zębami

w małej dłoni ściska

ostatni niespełniony sen

 

powietrze pełne jest

bliźniaczych aniołów

 

czarnym alfabetem

podrzuconych grzechów

wypełnia

cztery kartonowe ściany

własnej wolności

 

między niebem a piekłem

przemyca

wiarę niewłasną  

 

 

🌹już nie ma odwrotu🌹

 

niebo obiecało mi anioła

innego niż wszystkie

ze skrzydłami rosnącymi zielenią

 

dzisiaj niebo straciło głos

a mój anioł

boi się ciemności

 

samotne dłonie

szukają obietnicy świtu

 

na próżno

już nie ma odwrotu

 

 

🌹moje chore miejsca🌹

 

przystroiłam się w świt

pełen ciepłych plam zmierzchu

 

cisza żłobi linie papilarne

niespokojnych dłoni

 

układam codzienność

ze słów niespokojnych

i zamki z tęsknoty

 

we krwi pulsują

uparte przemilczenia

 

na słowach przysiada

chabrowy cień

 

moje sny chcą zasnąć

snem wiecznym

 

świt wymilczy we mnie

wszystkie chore miejsca 

 

 

🌹gdy zatrzyma się świat🌹

 

niebo

zostanie to samo

 

te same omszałe mury

i podrapane twarze

 

słońce

nie będzie świecić

mocniej

oczy nie spojrzą inaczej

 

skrzydła nie rozłożą się

jak dawniej

powieki nie podniosą się

po raz drugi

 

ostatnia szansa

nie zdarzy się ponownie

 

gdy już zatrzyma się

świat

 

 

🌹testament🌹

 

nim wygaśnie

ostatni zmierzch

oddam

wszystkie dni i noce

w szczęśliwe ręce

 

gra o życie

milknie echem

najcichszych godzin

 

nadzieja zwalnia rytm

 

cztery strony nocy

osiadają na rzęsach

skrzepłym lękiem

 

w powietrzu stygną

znajome słowa

 

zostawię po sobie

tęsknoświty

i tęsknozmierzchy

drzewa–gwiazdy

i chmury–kwiaty

sny na jawie

pod naszą jabłonią

spalone łzy niewypłakane

 

kiedy noc pęka świtem

gaśnie ostatnia jaskółka nocy

 

już nikt nie wskaże

drogi powrotnej 

 

 

🌹powietrze pełne powrotów🌹

 

kiedy odejdę

z ostatnim zmierzchem

zostawię po sobie zmarznięte sny

i powietrze pełne powrotów

 

czas zaśnie w moim cieniu

chmurom ściemnieją twarze

 

gałęzie bolesnych drzew

zabiorą moje rzeczy

rozlejesz tęsknotę na dwie filiżanki

 

będę wracać do ciebie

z każdym świtem

 

zamieszkam w wietrze

wejdę ci w krew z zielonym deszczem

wrócę jaskółką białego snu

w ciszy porannych mgieł

 

kiedy odejdę

opowiesz o mnie niebu

gdy noc nie dotrzyma obietnicy

i przyjdzie o jedno pożegnanie

za wcześnie

 

 

gra o życie

powietrze pełne powrotów

inna

WYDANIE ZBIOROWE

Z tomiku: Magia Zabawy

Wydawnictwo Fundacja Poetariat

 

 

🌹Rusałka pawik🌹

 

Leci motyl na kwiat mlecza,

Żaba skrzeczy: – Jestem grzeczna,

Już nie skaczę, już nie brudzę,

Tylko nudzę się i nudzę.

 

Jutro się zabawię z pszczołą,

Ale będzie nam wesoło,

Będzie pięknie i radośnie,

Kolorowo jak przy wiośnie.

 

I biedronka i pan żuczek

Mają wiele tajnych sztuczek.

W krzakach bawią rosą ranną

Chrząszcz z biedronką-panną

 

W chowanego, w gęstych krzakach.

Siedzą cicho nawet w makach.

Wiosna nas okryje kwiatem,

Wyfruniemy ciepłym latem.

 

Cieszmy się i nućmy nutki –

Żeglarz-motyl i żuk malutki.

Wiosna śpiewa nam od rana –

Chyba jestem zakochana

 

 

🌹Chcę być duża🌹

 

Znów pokoju sprzątnąć nie ma komu –

chaos się panoszy w całym domu.

Już mam dość pretensji i zakazów –

nie dostałam pochwał ani razu.

Tylko: zostaw, nie rusz, nie dotykaj!

Nudzi mnie już taka polityka!

 

Ja chcę duża być i basta!

Chcę gotować i piec ciasta!

Chcę dorosła być jak mama

i na chleb zarabiać sama –

choć ciuteńkę, by zarobić na sukienkę.

 

Wciąż mnie denerwuje brat lub siostra –

śmieją się, bo gwiazdą pragnę zostać.

I ten chochlik w głowie wciąż mnie kusi,

by nie słuchać taty i mamusi.

Potem bez powodu jest afera,

bo zabawek swoich nie chcę zbierać.

 

Ja chcę duża być i basta!

Chcę gotować i piec ciasta!

Chcę dorosła być jak mama

i na chleb zarabiać sama –

choć ciuteńkę, by zarobić na sukienkę.

 

Kiedy dni jak oczy smutkiem iskrzą,

wtedy mam ochotę rzucić wszystko.

Mogę uciec gdzieś na koniec świata,

na srebrnym rumaku, który lata.

A gdy mnie dopadnie głód, czy bieda,

to do mamy wrócę na kotleta!

 

Chcę znów mała być i basta –

pałaszować mamy ciasta.

Co tam będę wam kręciła –

chcę, by mnie mama przytuliła,

choć troszeczkę – przemądrzałą  swą córeczkę!

 

 

🌹Leśna zagadka🌹

 

Bartek i Romek

twardo stali w lesie.

Kim byli?

N ikt nie wie.

Cóż echo przyniesie?

Każdy z nich jest ogromny,

bardzo wysoki.

Stamtąd jastrząb robi wyskoki

do chmur i nieba.

W oddali wysoko,

koroną sięgając

pod brodę obłokom,

obaj cudowni

w kolorze zielonym,

szumią na wietrze,

bujają w dwie strony.

Nogi mają w ziemi –

korzeniami przytwierdzone.

Gdy piją wodę po deszczu,

są bardzo zadowolone.

 

Czy ktoś znajdzie

odpowiedź na pytanie:

– kim są Bartek i Romek

i co się z nim i stanie?

Aby ułatwić,

powiem jeszcze tylko –

ożywają wiosną,

a jesienią milkną.

 

 

🌹Ciuciużabka🌹

 

Zaczepiła myszka żabkę:

- Chodź się bawić w ciuciubabkę!

Myszka kręci żabką wkoło.

- MRAU! - zamiauczał kot wesoło.

 

Buldog szczeknął, kot grzbiet stroszy.

- Piii, piii! - myszkę kot wypłoszył.

Pies dał susa w stronę kota:

- WRRR! - przegonił go po płotach.

 

Ciuciużabka wpadła w błoto:

- Kogo trzymam? RECH, RECH - kto to?

Bocian klapnął dziobem: - Ejże,

najpierw trzeba się rozejrzeć!

 

- Łap! - rzuciła chustkę w locie.

Bocian dziobem grzebie w błocie:

- Nie założę chustki, żabko!

- Musisz! Jesteś ciuciubabką!

 

 

🌹Na rowery🌹

 

Ekwipunek już gotowy –

każdy rower lśni jak nowy,

nawet ten czterdziestoletni

rozpoczyna sezon letni.

Chociaż kilka flaków było,

wszystko wnet się naprawiło.

Zębatki naoliwione,

wszystkie ramy poczyszczone,

kolanka zabezpieczone,

łokietniki nałożone.

Ochroniona kaskiem główka,

a w koszykach jest wałówka.

Wraz rodzina cała ruszy –

ciepło robi się na duszy.

Długa do lasu wyprawa –

super będzie dziś zabawa.

 

Te rowerki, ukochane,

dziś z garażu wyciągane –

wierni nasi przyjaciele,

zrobią kilometrów wiele.

 

 

A może w odcieniach rudości. Tak jesiennie 😀 deszczowo jak nasza pogoda za oknem

 

Tym razem w czerwieni. Jak się Wam podobają?

 

 

Iwona Grądzka

Z tomiku: Sztuka uwodzenia

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹Namiętność🌹

 

Namiętność rodzi się nagle, gdy stoję na ganku, czekając na

wejście ogrodnika do ogrodu. Nagle zabłysła iskra w zamglonym

ogrodzie na widok niebieskich oczu pracownika jesiennych

ogrodów. Właściciel pochmurnego nieba otwiera wrota do raju,

darmową podróż na próg Edenu, gdzie trwa zbiór owoców

późnego lata. Czy weźmie mnie ze sobą? Szanse marne, nagła

namiętność niestosowna co do miejsca, czasu i przestrzeni. Stoję

na ganku i czuję żar twych oczu, skręt jelit. Puls serca galopuje

do zatracenia, gdy zbliżasz się nagle i mnie mijasz w głębi

korytarzy francuskich ogrodów, przetartych ścieżek. Czy te rośliny

wymagają modelunku? - pytasz. Nie znam odpowiedzi na żadne

pytanie. Namiętność, na którą nie mam odpowiedzi, skazana

z góry na przegraną, a domaga się tańca miłosnego płomienia,

bliźniaczego płomienia, wyzwolenia na scenie współczesnego

baletu. Ugasi go tylko podmuch chłodnego powietrza,

nadchodzący prąd syberyjski, skandynawski, nordycki podmuch

orzeźwiającego powietrza. Bryza fiordów potrząśnie oczarowanym

ciałem, wstrząśnie rozbujałą pasją. Nadchodzący deszcz ochłodzi

rozbudzone ciało ze snu odrętwienia. Poranna rosa i gęsta mgła

ukoją gorączkę ciała, gorączkę nieprzespanej znów nocy.

 

 

🌹”Pocałunek” Radina🌹

 

Dla głodnych pocałunku muzeum Rodina otwiera swe

wrota piekieł Boskiej Komedii. Zaklęci w białym marmurze

kochankowie rzucają wyzwanie światu, rękawicą na pojedynek,

skandalem.

Właśnie modelka zawisła na szyi kochanka i już nigdy nie zwolni

uścisku, woli życia. Zapada się w jego objęciach, w kosmosie.

Pocałunek na granicy życia i wieczności, nieskończony

w przybliżeniu ust, w zawieszeniu, oczekiwaniu na ostatnią ucztę

smaków i zapachów, wina, boskiego nektaru młodości, raju dla

podniebienia. Miłość przejmuje władzę, para poznaje jej smak

zwycięstwa przed porażką. Bankiet zakończony orgią zmysłów.

Pocałunek z wiecznością, z nieskończonością, pocałunek życia ze

śmiercią intryguje widzów.

W muzealnym sklepie nabywają liczne kopie rzeźby z gipsu,

kamieni, marmuru, plastiku, masy perłowej. Pasjonaci sztuki

miłosnej składają usta do pocałunku.

 

 

🌹Szczęście🌹

 

Szczęście przychodzi powoli, chowa się po kątach, za zamkniętymi

drzwiami. Choć w zasięgu wzroku, jest dalekie, nieosiągalne,

zatopione w studni, w wodzie przeznaczenia. Bierzesz wiadro.

Przeglądasz się w cembrowinie studni. Na dnie twoje oblicze

szuka klucza szczęścia do nieskończoności.

 

 

🌹Wyzwanie🌹

 

Jesteś mi ciągłym wyzwaniem, krzyżówką do rozwiązania,

romansem do napisania. Na twój widok skoki ciśnienia ryzykiem

i zagrożeniem spokojnego życia. Rozsądek wzywa do ucieczki,

ratowania duszy i ciała przed wzlotami i spadkami wirującej

krwi. Nagłe chwile natchnienia prowadzą do zniewolenia duszy

i ciała. Uciekaj jak najszybciej z pola zaminowanego podstępem.

Nie zostawiaj śladów w ogrodzie ogołoconym z miłości. Gonią

mnie miłosne słowa efemerydy jak złowieszcze ptaki. Ta inspiracja

myśli nie wymaga wyjaśnienia, sprostowania. Po przypływie

pozwól na odpływ uczuć w dolinę. Ucieczka w samą porę,

choć trochę za późno, bo z uszczerbkiem na ciele fantazji. Po

twych prowokacjach powikłania bicia serca nieuchronne, umysł

wchodzi w tajny spisek z sercem, negocjuje wyjście z układu

niekomfortowego. W uszach szum dezinformacji radzi, jakie

najszybsze wyjście z tej mistyfikacji. Akcja ratunkowa trwa, pilna

ewakuacja z sieci konfabulacji narzuconej podstępnie, skrycie, bez

adnotacji faktów.

 

 

🌹Serce z kamienia🌹

 

Nic nie podnosi tak adrenaliny jak serce z kamienia. Zimne

spojrzenie, logiczne odpowiedzi na emocjonalne pytania. Gra

między sentymentalną damą a manipulatorem kalkulacji kosztów

umysłu i serca. Egzaltacja szuka spełnienia w pozornie chłodnych

ramionach. W jego rękach pani poznaje dogłębnie mapę swego

ciała, układ guzików ekstazy i bólu, podatność na przycisk

i dotyk, niedbałe muśnięcie. Świat emocji wariuje, wyprowadza ze

strefy komfortu. Huśtawka nastrojów rozbujała do nieba.

Dama czeka na magiczny dotyk zimnego drania. Zagadkowe

spojrzenie kryje niejawne karty. Pasjans składany ze skradzionych

serc, zawładniętych umysłów, zatrutych ciał chemią miłości. Nie

ma szans na odkrycie kart, na znalezienie asa w rękawie. Gra

pochłania graczy w oparach niepokoju, widma nadciągającej

katastrofy, szaleństwa. Gra do nieuchronnego końca w krzyżowym

ogniu spojrzeń między oprawcą a ofiarą. Dwóch graczy o wysoką

stawkę własnego konta serca i rachunku bankowego.

 

 

🌹Przebudzenie🌹

 

Budzę się rano z miłością na ustach, z głową w twych

pocałunkach. Przykryta kołdrą gorących słów, poematem

codzienności. Jak do tego doszło, że jesteś mi porankiem,

sygnałem dnia, rozkwitasz w południe, by pachnieć później

kawą, ciastem owocowym, podwieczorkiem, niecodziennym

poczęstunkiem? Umysł przeszedł na drugą stronę mocy, szuka

nowej konstelacji. Rytm serca, puls przeszły rekonstrukcję

w nowych okolicznościach pod mocą twego wzroku.

A to wszystko z powodu miłosnego przewrotu, nagłej weny

twórczej, inspiracji muzyką twego serca podsłuchaną na ulicy

szybkiego ruchu. Teraz ta muzyka za mną chodzi, wpadła mi

głęboko w ucho, jej ton drąży grunt pod nogami, padła na zbyt

podatny grunt, w studnię, z której czerpiesz wiadro źródlanej

wody i spijasz nowe opowieści. Ciągle mi podpowiadasz szeptem

jak sufler na scenie nowe treści, ciąg dalszy niepokojącego

scenariusza sztuki na cztery akty serca, dwie komory i dwa

przedsionki, izby otwarte gościnności.

 

 

🌹Planetarium zodiaków🌹

 

Dzień zaczyna swój taniec, rozpala swój płomień na prochu

poprzedniego dnia, podnosi się z ziemi i prochu jak feniks. Na

garści ziemi wznieca pożar miłości, tli się nadzieją. Jego czerwony

język zaczyna opowieści radosnej treści. Dzień, który miał być

spotkaniem z tobą, nim nie będzie, będzie rytmem Boga, Jego

oddechem w stworzenie, dotykiem boskiej dłoni, w której tli się

czas i przestrzeń. Wszechświat w boskiej konstelacji, mgławice

kurczą się i rosną, gwiazdy i pulsary, mnogie księżyce zaczynają

obroty wokół własnej osi, ruchy wirowe wokół obcych planet, ich

szepty niezgłębione, zatopione w toni muzyki sfer.

W planetarium ziemskim obiekty niebieskie, roztańczone

pod kopułą nieba. Planetaria otwierają wrota na pokaz tańca

planet w konfiguracjach i układach niebieskich w obrazach

trójwymiarowych, laserowych. Obroty Słońca, Księżyca,

Ziemi, planet na orbitach w zmiennych konstelacjach między

światłem i mrokiem. Dla obserwatorów nieba pantomima

znaków zodiakalnych, dwanaście figur charakterologicznych

w niekończącym się spektaklu, w teatralnym przedstawieniu

światła i cieni odbija w lustrze mgławic niespokojne, ludzkie

stworzenia, ich serca głodne miłości, zawsze nienasycone.

 

LINK🛒 https://sorus.pl/produkt/sztuka-uwodzenia/

 

 

Natalia Owsiana-Bilska

Z tomiku: SPADAM W NIECZUŁOŚĆ

Wydawnictwo Fundacja Poetariat

 

 

🌹***🌹

 

z nocą

na rzęsach

 

łapią się powiek

 

sny

ze snu

wybudzone

 

 

🌹***🌹

 

nocą bezsenną

żyję na zapas

 

pod powiekami

przemykają

spłoszone dni

 

 

🌹***🌹

 

myśli

jak stos książek

do przeczytania

 

za plecami

mam noc

i twój

oddech

 

 

🌹***🌹

 

włożyłam sobie

w ramkę

powiesiłam

na ścianie

 

teraz łatwiej

spojrzeć na siebie

z dystansu

 

 

🌹***🌹

 

niebo

z parasolem

chmur

wciąż

kołysze się

na nitce

 

pode mną

ruchomy obraz

dni

 

to czego

nie widać

zawsze

jest pomiędzy

 

 

🌹***🌹

 

krople dotyku

na skórze

parują ciepłem

 

na krawędzi ust

szronimy się

dreszczem

 

 

Iwona Grądzka

Z tomiku: MARSZ NIEPODLEGŁOŚCI

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹Życiorys🌹

 

Urodzony w zatęchłej celi więziennej zaborcy,

w krainie pszenicy, dzięcieliny i miodu, ojczyźnie konspiracji

i zamachów,

buntownik i żołnierz, hazardzista z wyboru i z urodzenia, wieczny

bojownik.

Wyrywa się z twierdzy, z bezkresu Syberii,

skokiem lamparta na wolność.

Przemierza świat, snując siatkę konspiracji jak pająk

od Ameryki do Japonii.

Uwięziony zielonym stepem od wschodu,

gęstym lasem z zachodu,

przemierzył kilometry małej celi twierdzy magdeburskiej,

by wzbić się w niebo skrzydłami jastrzębia.

Celem - uwolnienie części Europy ze szponów sprzedawczyków,

targowiczan, zdrajców, szakali i hien.

Wyzwolenie ze snu o złotej wolności szlacheckiej, uwolnienie

z paraliżu śpiącego narodu.

 

 

🌹William Turner🌹

 

Właśnie otwarto wernisaż mistrza Turnera.

Wejście bezpłatne dla miłośników tysięcy pejzaży ze świata,

szkiców i barw podstawowych i drugorzędnych.

Na rozpiętych sztalugach drewnianych płótna —

studia rozszczepienia światła, długoletnie, uwieńczone wystawą

narodową.

Autor syntezy krajobrazu i analizy barw.

Na targowisku w stolicy zbierane i nabywane regularnie

pigmenty organiczne do rozcieńczania wodą i farbą akwarelową.

Częste wyprawy nad morze, w doliny i góry

dla kolekcji krajobrazów i niekończących się barw.

Motyw główny — użycie kryształów szafiru - lapis lazuli —

kolorytu nieba i morza o różnych porach dnia i nocy.

Leukoszafir zagląda marynarzom w oczy bladym świtem.

Hiacyntowy szafir czerwony ostrzega przed gorącym skwarem słońca.

Ametyst i szafir kaszmirski — oznaka nadciągającej burzy nad

horyzontem.

Akwamaryn zaprasza na szerokie wody oceanu, szafir wschodu

dmucha w żagle.

Granat zanurza w głębie morskie o zmierzchu.

Żółte cienie kradną gwiazdom blask.

Ale to kolor złoty — królewski — atrybut słońca fascynuje najbardziej,

nawet na łożu śmierci, choć czerń zamyka oczy i otwiera władzę

ciemności — nokturnu.

 

 

🌹Ostrzeżenia🌹

 

Należy mieć oczy szeroko otwarte,

stając oko w oko z kapryśnym losem.

Nie zamykać powiek w blasku i błysku fleszy

na ściance życia, na wybiegu modowym

znoszonych kreacji do wymiany lub na sprzedaż.

Nie uciekać wzrokiem od mistrzów iluzji, od złotoustych

bohaterów

w maskach karnawałowych na balach maskowych.

Nie przymykać oczu na drobnych kłamców, rzezimieszków,

manipulatorów korzystających z ogólnego zamieszania,

odwrócenia uwagi od istoty rzeczy.

Bo umknęła nam prawda w okamgnieniu.

Prawda bezwzględna i okrutna kryje się po kątach

i nie wypływa na wierzch jak oliwa.

Czasami tylko słychać jej krzyk na ulicy bezimiennych

bezdomnych,

żebraków i skrzywdzonych, ubogich wychodzących z cienia.

Prawda rozdziera się na otwarte gardło

jak stare prześcieradło, starannie chowana pod dywan,

niewygodna i przykra,

podkreśla skalę błędów, arogancję i obojętność na innych,

głos wygania ze sfery komfortu, i tego się jej nie wybacza.

 

 

🌹Drzewa jesienne🌹

 

Drzewa jesienne zaczynają przedstawienie,

tragikomedię w kilku odsłonach na scenie.

Powoli uwalniają się z warstw grubych ubrań,

odzieży wierzchnich, jesiennych ostatnich krzyków mody:

czerwonych beretów, burych płaszczy, zawadiackich, liściastych

kapeluszy.

W sąsiednich ogrodach zaczynają striptiz dla ubogich.

Powoli obnażają bujne bicepsy, gibkie torsy, cienkie talie, krągłe

piersi.

Jeszcze tulą się w koronkach mgły, bielizny,

ukrywają w dymie płonących ogrodów.

Kokietują, mizdrzą się w lustrze jesiennych dni.

Gdy tracą już ostatni listek figowy,

widzowie spektaklu powstrzymują uśmiech,

gdy one przywołują ich do skupienia i porządku

jednym, prostym ruchem spadającego liścia, łzą nagich ogrodów.

 

 

🌹Warszawa🌹

 

Warszawa nosi imię pięknej kobiety w mundurze żołnierskim,

w sukni zmartwychwstania.

Wywodzi się z młodzieńczej armii warszawskich dzieci

z karabinem na sznurku, z pękniętym hełmem.

Wyszła właśnie z piwnicy po nalotach

w puchu kurzu, z krzykiem zamarłym na ustach.

Zobaczyła szkielet miasta zmieciony z ziemi.

Zna na pamięć mapę niszczonego miasta, budynek po budynku

i miasta podziemnych kanałów, gdzie wciąż odkrywa

nowe drogi do śródmieścia.

W nich szlaki ostatniej nadziei na zwycięstwo w potokach krwi.

Jej drugie imię to Nike z Samotraki,

imię samotnej syreny z mieczem

i o podniesionych skrzydłach do ataku i obrony

na topiącym się statku na Wiśle.

Nie ustaje w walce z wrogiem i wiatrem historii

wiejącym w oczy,

starając się utrzymać równowagę

własnego ciała i szalę zwycięstwa.

 

 

🌹Afryko🌹

 

Afryko, kolebko życia spalona słońcem,

wyrzucasz bosonogich wojowników, hordy buntowników

ze swego łona, dzieci niepokornych, głodnych i spragnionych

wody.

Czarnoskórzy nomadzi zaczynają podróż migranta

od wczesnych lat, z biletem w jedną stronę.

Płyną lekkimi tratwami jak oni sami ku portom Europy.

Nie widać jeszcze wznoszonych murów kolczastych na granicy

ani ciemnoskórych wędrowców, których pochłonęło morze.

Połknęły ich rekiny, grube ryby, wieloryby, małże, koniki morskie,

ośmiornice.

Zostały tylko jasne pontony na groźnym morzu.

Pod wodą czeka morski raj, podwodny świat z wrakami statków,

łodzi podwodnych, rafy pełne mgławic ryb, muszle

pełne morskich historii, w których szaleje burza i prąd morski,

zapomniane opowieści Posejdona

z trójzębnym ostrzem gotowym do ciosu.

 

LINK🛒 https://sorus.pl/produkt/marsz-niepodleglosci/

 

 

Witajcie Kochani,

 

 

gorąca prośba o wypełnienie ankiety zamieszczonej w poniższym linku. Ankieta jest anonimowa.

 

Z góry wszystkim serdecznie dziękuję za pomoc i poświęcone 5 minut.

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

czytadlojagody.blogspot.com 

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/11/opowiesci-z-zycia-w-sektorze-lotniczym.html 

 

 

Fragment książki „Piloci” autorstwa Alici Vanderos Czyta Czarek Papaj @Tu Mówi Książka @Poezja Ma głos

 

 

Wydanie zbiorowe

Z tomiku: ROCZNIK SATYRYCZNY 2023 HULAJ DUSZA!

Wydawnictwo Fundacja Poetariat

 

 

🌹Wakacyjne love story ze skutkiem🌹

 

To była tylko chwila tuż nad ranem,

lecz wyobraźnia rzeką marzeń płynie –

w głowie mi został szum, a w sercu zamęt,

bo zapomniałam, jak on miał na imię.

 

Do ust się pchają słowa nieprzebrane –

kobieca dusza ponoć z tego słynie:

jak ukryć żal i pohamować lament?

No bo... nie wszystko wypada dziewczynie.

 

Krążą w pamięci oczy roześmiane –

gdzie bym nie była - na zakupach, w kinie.

Ja już na niego czekać nie przestanę!

Chyba nieprędko ten stan mi przeminie

 

I tyle mam dla niego dobrych myśli...

Tylko ta jedna rzecz mnie wzbrania –

bo gdybym chciała to napisać w liście,

to nie mam... adresu do wysłania.

 

Więc piszę apel! - roześlę do wszystkich:

„Wracałam z wakacji. W pociągu był tłok.

I na tej stacji on stał... mi się bliski –

Warszawa Zachodnia. Mój syn ma już rok..."

 

 

🌹Rzeczy - Vistki🌹

 

Gdy wiatr pamięci zwojami kręci,

rozwiewa skutki - znika przyczyna.

Paleta wiosny jakby mniej nęci

- myśl po chmur stopniach wspinać poczyna.

 

Tu śród piorunków nie ma warunków,

by metaforzyć via między-może.

Hurtem na raty gdzieś giną światy

- śmiejmy się razem, mój dobry Boże. "

 

Jak podpowiada Beaumarchais,

a rechot niechaj się toczy - niech...

- cudne - u ludzi potrafić wzbudzić

w ich chorych duszach najzdrowszy śmiech.

 

Poniosą echa - świat się uśmiecha

- życie to taka wyrwa po-wszystkim.

Zamknięty temat - jeno dylemat –

czy Rzeczy-vistki..., czy życio-Vistki?!

 

 

🌹Pszczoła🌹

 

Siadła pszczoła na krokusie:

- co za kolor! Usiąść muszę!

Tak nektarem się upiła,

że... do ula nie trafiła.

 

 

🌹Fraszka o szkocie i mleku🌹

 

Szkoda, że ten kot

To nie Szkot.

Piłoby się z nim whisky,

A nie mleko z jednej miski.

 

 

🌹Fraszka na artystę🌹

 

Na jego grobie

zapalmy znicze

Za to że tworzył

udane kicze.

 

 

🌹***🌹

 

Rzekła dzisiaj aktorka z Kalatów:

- Już na scenie pięć lat bez wiwatów.

Zięć udzielił wnet rady:

- To wystawcie raz „Dziady”

i mamusia niech zstąpi z zaświatów.

 

 

🌹Odbicia🌹

 

Odbicia wykresu to lustro rodziny.

Odbicia funkcji chodzenia to dywan na jezdni.

Odbicia lękowe to stan nastawny niestrawione.

Odbicia światła to gwiazdy błądzące w ciemności.

Odbicia lustra to kochanka za drzwiami.

Odbicia małżeństwa to staż na koncie.

Odbicia rutyny to album w schowku.

Odbicia łąkowe to podpis króla, a dziś dziecka.

Odbicia lustrzane - w przestrzeni ziemi.

Odbicia na błocie to wiesz, że wesz błądzi po ciele.

Odbicia łuku to ruch strzały.

Odbicia piłki to wiesz, że wygrasz.

Odbicia płaczu - każdy samotny w domu.

Odbicia kosmosu to smog w powietrzu.

Odbicia węgla - przypominają paproć z lasu.

 

 

🌹Jestem jak wódka (setka-poetka) 🌹

 

Jestem jak wódki setka, kiedy pragnienie cię suszy,

ponętna ze mnie kobietka w majestacie poetyckiej duszy.

Najpierw cię zręcznie kuszę, testuję błysk w oku i wolę,

Lęk w tobie miękko zduszę, aż stracisz nad sobą kontrolę.

 

Spragniony - brak ci umiaru - łykasz mnie jak setkę wódzi

- i lgniesz do biustu jak baru (by)barmanko-kochankę

rozbudzić.

Tym, co wchłaniają cocktaile jak nudne lekcji z etyki,

poradzę - w głąb dwa palce - cofną się wam me erotyki.

 

Poetom odbija (co?) - kolba! Poeci to są wszak pasożyty!

- tu twoja setka-poetka... Zaryzykuj! Nie myśl! Wypij...

 

 

🌹Cnota🌹

 

Cnota po świecie chodziła

Surowa i cnotliwa

0 cnocie ludziom prawiła

Zgryźliwa i złośliwa

 

Surowością osądzała

Spojrzeniem oceniała

Słowa często wypaczała

Na opak rozumiała

 

W ręku korbacz dzierżyła

Biczować nim kazała

Do ręki kamień włożyła

Stos tych kamieni miała

 

Za stołem sędziego siadła

Młotek do ręki wzięła

W zachwyty nad sobą wpadła

Głowę niejedną ścięła

 

Uśmiechu cnota nie znała

Radość obca jej była

Ubóstwo nakazywała

Sama zaś w zbytku żyła

 

 

🌹Niemożliwe🌹

 

wczoraj byłam taka twoja

dzisiaj w innym tekście bawię

odszukuję sen w zaroślach

szczuta mięsem przy zabawie

nie wiem jaka jest przyczyna

co się stało w jednej chwili

zuch dziewczyna z Niewierzyna

więc nie mogłam się pomylić...

Przymocuję swoje dłonie

abyś mógł mnie mieć na zawsze

przymocuję swoje nogi

może kiedyś gdy się zachce...

wyswobodzisz mnie z łańcucha

wtedy powiem czego pragnę

będę jak trzaśnięta mucha

ale wolna nim przepadnę...

 

 

🌹Alert L5GBT🌹

 

czas zapętlony w GIF

stoi w miejscu jak MEM

 

oglądam na VOD

kopię filmu z VHS

 

wyobrażasz sobie przeżyć COVID

gdyby w domu był sam magnetowid

 

potrzebuję nowy AntyWir

dostaję SMS Alert anty L5GBT

 

mentalne USG z ZUS

egzystencjalne WTF bez VAT

 

He-Man i mim - dwa w jednym

MMA z życiem jeden na jeden

 

 

🌹***🌹

 

Raz rycerza, gdzieś spod Płocka,

zaskoczyła w lesie nocka.

Miał przygotowany

materac dmuchany,

co ma buzie oraz oczka.

 

 

🌹Szkoda sensu🌹

 

rzuciłeś jej wczoraj

ochłap uwagi

wiesz że to poniżej

ludzkich standardów

ona wie że szkoda sensu

bo jesteś tylko wyrazem

jej podłej zachcianki

 

 

🌹Szachista🌹

 

Adam zostać chciał szachistą,

Nawet raz talentem błysnął,

Ale w symultanie

Dostał tęgie lanie,

Bo na moment nieco przysnął.

 

LINK🛒 http://fundacjapoetariat.pl/

 

 

Co sądzicie o jesiennych paznokciach, zainspirowanych tym razem przez drzewa?

 

Roman Radziusz

Z tomiku: Jako ten czas…

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹Jako ten czas…🌹

 

Mija czas

Czas

Mija nas

Jak obłok

Gdzieś za obłokiem

 

I cieniem się staje

Każdy dzień

I coś

Co zostaje marzeniem

Gdzieś tam

Jako ten czas

 

Jak lata

Rok za rokiem

Co mimo nas

Odchodzą

Krok za krokiem…

 

 

🌹Gdzieś tam ty…🌹

 

Piękności mi jesteś

I gwiazdą

I deszczem ukośnym w ogrodzie

 

Tęsknotą wymodloną

 

Wiatrem –

Chłodnym na skroniach

 

I krzykiem pragnienia mi jesteś

Jak ból

W opuszczonych dłoniach

 

Snem

Śnionym mi jesteś sennie

I iskrą rozżarzoną

 

Słońcem

Sopranem

I tęczą

 

I miłością jesteś

Wciąż pragnioną…

 

 

🌹Drobinka🌹

 

Ten szum niejednako szumiący

I błękit

Aż po horyzont

Wiatr ciepły

Na skroniach

 

I ślad na piasku

Jak nieskończoność

 

Mewa

Jakby latawiec

Wysoko

 

Zapach wspomnień

I dotyk

 

Oddaj mi

Moja pamięci

Gdy słońce

Znów tonie

W Bałtyku…

 

 

🌹Letnie marzenia🌹

 

Motylku

Który fruwasz nad łąkami

Unosząc pyłki lata

Wypełnione kwietnymi cudami

 

Przysiądź nam na ramieniu

W jakiej baśniowej chwili

Niczym zwiastun szczęścia

Byśmy już o nim nie śnili

 

Daj nam radość spełnienia

I słodycz boskiego nektaru

I tą swobodę życia

Pełną miłości marzeń i czaru…

 

 

🌹Time🌹

 

Ciągle czekam

Na Twój uśmiech

Radosny

 

Za cierniem dni

Ścianą gwiazd

Kropelką krwi

 

Więc

Znajdź mnie wreszcie

Nie zwlekaj

 

Bo czas

Sama wiesz

Jak rzeka…

 

 

🌹Gdzieś…🌹

 

A gdy rozkwitniesz

Piękniej

Nad marzenia

 

Dziewczyno

Która gdzieś tam

Jesteś

 

I zniewolisz mi duszę

Cudownym światłem

Twoich oczu

 

Gdy już przywyknę

Do

Niepokoju

 

Do serca drżenia

Co

Jak motyl

 

Wtedy zrozumiem

Lot ku szczęściu

Ciszę

 

I nieskończoność

I strzelisty

Gotyk…

 

 

🌹Tobie🌹

 

Tobie tomik poezji

I najpiękniejsze wiersze

Tobie wiosna po ziemie zielona

I żółta jesień po lecie

 

Tobie muzyka nocy

I płatków ranny świergot

Tobie życie i tęcze

I gorejące w zenicie serce

 

Bo przecież gdzieś tam

Jesteś mi duszy drżeniem

I tym moim

Odwiecznym marzeniem…

 

 

🌹Miniaturka🌹

 

Czyta Czarek Papaj @Poezja Ma Głos

 

 

🌹Droga do ciebie🌹

 

Pójdę tam

Gdzie brzeg daleki

Gdzie smutek

I łza

 

Pójdę

Poszukać ciszy

I serca

Które me serce usłyszy

 

Bo gdzieś przecież

Jest to miejsce

Twoje i moje

Za którymś zakolem rzeki

 

Jak kwiat paproci

Który lśni w srebrach nocy

Niczym baśniowa

Wciąż śniona zwiewność…

 

 

🌹Nuta serca🌹

 

Jest w tobie piękno

Wiosny okruch i smutek jesieni

Dni urokliwości i miłość cudowna

Co jak kwiat

Wśród majowej zieleni

 

Jest w tobie dobroć kobieca

Ciepło serca i czułość słowa

Baśniowość oczu i ich zagubienie

I ta wciąż drżąca w sercu

Niepowtarzalna nuta smyczkowa

 

…Love me tender love me true…

 

LINK🛒 https://sorus.pl/nowe-oczy-do-patrzenia-na-swiat-jako-ten-czas/

 

 

Liście z drzew zaczęły opadać garściami, można powiedzieć, że w końcu jesień nastała.

Jak się Wam ta kompozycja podoba 😉 Dajcie znać w komentarzu.😊👍

Informacyjnie, jest to zwykły lakier 🍂

 

Udało mi się przeczytać 14 książek 😜, plan zakładał więcej, ale więcej nie dało się czasu wykrzesać :)). Jestem i tak z siebie dumna.

W tym miesiącu sporo poezji całkiem ciekawej i refleksyjnej do której zachęcam wszystkich serdecznie.

Plan na listopad już powstał na kartce i mam nadzieję go zrealizować.

W moim podsumowaniu skupiłam się na tych książkach, które zrecenzowałam.

Życzę Wam mnóstwo przygód z waszymi bohaterami i ciągle powiększającej się liczby przeczytanych książek 😁

 

 

LITERATURA DZIECIĘCA	4
LITERATURA MŁODZIEŻOWA	0
LITERATURA PIĘKNA	0
LITERATURA OBYCZAJOWA	0
KRYMINAŁ/SENSACJA/THRILLER	1
RELIGIA	0
ROMANS/EROTYK	1
FIKCJA HISTORYCZNA/ROMANS/DRAMAT	0
POWIEŚĆ HISTORYCZNA	0
PORADNIK	1
HORROR	0
BIOGRAFIA	0
POEZJA	7
RAZEM STR	1656

 

POEZJA

 

AGNIESZKA ZAMOJSKA

SPOTKAJMY SIĘ Z MATKĄ ZIEMIĄ

SORUS

BOGUSŁAW PIESZYCKI

DOPOWIEDZENIA

SORUS

MAJA LASKUS-CIELAS

JESTEŚ? JESTEM

SORUS

ANNA SCHREIBERT

CISZA JEST BIAŁA

SORUS

PIOTR FIGAS

KRONIKA OTĘPIENIA

SORUS

KRZYSZTOF RUDOMIN

SAMOTNOŚĆ TO NAJDŁUŻSZA PORA ROKU

SORUS

IWONA GRĄDZKA

NARZECZONA PUSTYNI

SORUS

 

PROZA

 

CLAIRE KINGSLEY. LUCY SCORE

SIDECAR CRUSH. TOM 2. SERIA TAJEMNICZE MIASTECZKO BOOTLEG SPRINGS

EDITIO RED

JESSICA WOODY

ANTY-BULLYINGOWA KSIĄŻKA DLA DZIEWCZYN. PRAKTYCZNE SPOSOBY RADZENIE SOBIE Z DRĘCZENIEM RÓWIEŚNICZYM I BUDOWANIA PEWNOŚCI SIEBIE

DOBRA LITERATURA

MAŁGORZATA MASŁOWIECKA

LAWENDA I GADAJĄCE KOTY

LEMONIADA

GERDA RAIDT

RAZEM URATUJEMY ŚWIAT!

BABARYBA

ALINA I CZESŁAW CENTKIEWICZOWIE	ZACZAROWANA ZAGRODA	NASZA KSIĘGARNIA	PROZA
ZOFIA STANISZEWSKA	ZAGADKA BIBLIOTEKI. SERIA IGNACY I MELA NA TROPIE ZŁODZIEJA	DEBIT	PROZA

POLLY HO-YEN

MROCZNA KOŁYSANKA

INSIGNIS

PROZA