obiektywna

Magdalena Łubkowska

Z tomiku: Ona i On

wydanie audio czyta Czarek Papaj

Gdybyśmy tylko mogli...

gdybym tylko mogła

codziennie kradłabym słońcu promienie

by lekko budziły cię o świcie

przez siedem gór i siedem rzek

płynąłby do ciebie

mój uśmiech

gubiący po drodze

tęsknotę

gdybyś tylko mógł

karmiłbyś moje serce

spełnionymi marzeniami

i nie pozwolił mym dłoniom

tęsknić w samotności

gdybym tylko mogła

napełniałabym kąciki twoich oczu

spełnieniem niemożliwego

a pod powiekami

zostawiała fotografie

naszych odnalezionych uśmiechów

gdybyś tylko mógł

trzymałbyś moje dłonie

w ramionach chował przed mrokiem

spojrzeniom odbierał lęki

gdybyśmy tylko mogli…

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

Na FB można dziś zadawać pytania autorowi od godziny 14:00, w wolnych chwilach odpowie😊

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/478469180770273/

Dla tych co nie mają FB

https://czytadlojagody.blogspot.com/2022/08/magdalena-alicja-ubkowska-ona-i-on.html

Oraz fragment z wywiadu

Zapraszam 🤗

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/477106874239837/

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

Na FB można dziś zadawać pytania autorowi od godziny 14:00, w wolnych chwilach odpowie😊

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/477073757576482/

Dla tych co nie mają FB

https://czytadlojagody.blogspot.com/2022/08/amanda-chudek-rywalka-wywiad.html

Oraz fragment z wywiadu

Zapraszam 🤗

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/476497977634060/

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

Na FB można dziś zadawać pytania autorowi od godziny 14:00, w wolnych chwilach odpowie😊

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/476459367637921/

Dla tych co nie mają FB

https://czytadlojagody.blogspot.com/2022/08/marcin-lewinski-mocno-osadzony-wywiad.html

Oraz fragment z wywiadu

Marcin Lewiński

Z tomiku: Mocno osadzony

Wydawnictwo Oficynka

przed snem

budzisz się rano zmęczony trzydziestoletnim

poszukiwaniem

Świętego Graala zbierasz kolejne części

porozrzucanych ubrań

jakbyś sobie jeszcze chciał poskładać

bezskutecznie

chcesz ratować się ostatni już raz czarną i mocną

kawą ale nie ma już ani myśli ani kawy

pustka pusta puszka to znak

drogowskaz z przekazem

by być przyjętym do królestwa cieni

bierzesz prysznic nie odkręcając wody

brudnej duszy nie da się zmyć

zapalasz ostatniego papierosa

żar rozświetla twój żal nie nie żal ci niczego

to niepotrzebne wspomnienie nieudanego życia

spokojnie siadasz w fotelu zapomnienia

jeszcze nigdy nie osiągnęłaś takiej równowagi

przed tobą whisky z lodem smakuje wybornie

tak kończy się historia twojego życia

zamykasz powieki lekko uśmiechając się do ostatniego snu

Marcin Lewiński

Z tomiku: Mocno osadzony

Wydawnictwo Oficynka

synteza wojny

(bohaterom Ukrainy)

zaczęło się od bomby atomowej

każdy ma swoją Hiroszimę

zaczęło się od katastrofy w elektrowni

każdy ma swój Czarnobyl

zaczęło się od huraganowych nalotów

każdy ma swój Pearl Harbor

zaczęło się od najazdu Rosjan

każdy ma jakąś Warszawę Budapeszt Kijów

z ulic Paryża zniknęły szerokie limuzyny

panie w wytwornych sukniach

panowie w szykownych frakach

Palermo legło w gruzach

spłonęły biblioteki w Lipsku

mosty Europy zwisają do rzeki

zobojętniałeś Boże na tragedie

te szybko stają się

nudne

Marcin Lewiński

Z tomiku: Mocno osadzony

Wydawnictwo Oficynka

wzgórza

(zapis limfatyczny)

najpierw uzbrojony po kły wartownik obstając

przy swoim

donośnym barytonem nie chce mnie wpuścić

na teren zakazany

przez co nie umiemy się dogadać

nie operujemy w tej samej stylizacji

inaczej definiujemy podstawowe pojęcia

odmiennie nauczono nas tej samej wiedzy

jedynie sztuka trzymania dystansu

jest mniej więcej na tym samym poziomie

w końcu on odpuszcza archaizację idiomy swój dialekt

przywołany przez napełniających mu michę

zgrabnym susem

znika

następnie wzgórza - pozostawione ślady pojazdów

niekosmicznych

dysząc wspinam się utartym szlakiem ludzkiej

ingerencji w naturę

gdy nagle rwące myśli spojrzenie oszałamia widok

pędzącego kozła

zdecydowanie nie jest ofiarnym

tym samym degraduje tak ważny dla ludzkości stereotyp

truchlejąc przed nim potężnieję przed sobą

wspinam się krętą ścieżką linii serca napiętej

w wyschniętym przełyku

jestem sapiącym oddechem w nie najlepszej formie

fizycznej

wzgórza objawiają wiele prawd już objawionych

tylko wspomnę czasy gdy myślałem że zjadłem

wszystko

każdą mądrość wylizując miskę z rozumem do dna

wzgórza odkryły brakującą nanocząsteczkę prawdy

której jak się okazało

miałem w pełni nigdy nie dostąpić

stąd do dziś operuję czasami zaprzeszłym przyszłym

i niedoszłym

jakby były linią ciągłą

nieustającym zdarzeniem

jednostajnie monotonicznie niezmiennym

na niewielkiej przestrzeni z samym sobą jakbym

pozostawał

umarły

Marcin Lewiński

Z tomiku: Mocno osadzony

Wydawnictwo Oficynka

wenecja

(samotny jak wiosło

gondolier kończy pracę

rozciera przedramię bolące

od nienaturalnego ruchu ręki)

łapiesz obrazy

samotny gondolier

wąskie przejścia

romantyczne mostki

dzieła Voltera

uliczka Goethego

duch Casanovy

pomnik Manina

one się nie bronią

złamane znaczenie

zalew pseudoturystów

z kraju na Ch

trzy tysiące gondol

a na żadnej nas

o trzy tysiące

za dużo

Europa jest za mała

zbyt delikatna

bezbronna

słaba

za dziesięć lat kiedy tu przyjedziemy

nic się nie zmieni

prócz jeszcze większego zalewu

totalnego załamania znaczeń

samotny jak wiosło

gondolier kończy pracę

rozciera przedramię bolące

od nienaturalnego ruchu ręki

Marcin Lewiński

Z tomiku: Mocno osadzony

Wydawnictwo Oficynka

miasto pozostawienia

jestem miastem pozostawienia

składam się wyłącznie z obrzeży

na których złowieszczo trzeszczą

wypalone elektryczne latarnie

siejąc trwogę wśród nielicznych gryzoni

to nawet nie są zgliszcza

raczej pustostany

pośpiesznie opuszczone

przez przesiedleńców

jakby Wezuwiusz szykował powtórkę

z wątpliwej rozrywki

na próżno szukać tu centrum

umarło jeszcze zanim Agora osiągnęła apogeum

poprzewracane stragany

walające się skrzynki po egzotycznych owocach

porozrzucane kości bezpańskich psów

gdyby iść na niewydarzony spacer

nie warto zwracać uwagi na architekturę

zapomniane czasy Bizancjum

oblekły w mity

opowiadane wśród biednych i głodujących

jedyne co zastanawia

to ogrom pustki zniszczeń

powstały w wyniku czego?

nagłej eksplozji znaczeń?

rozmycia sensów?

powstałej w wyniku tego

oschłości serca?