obiektywna

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Magdalena Kapuścińska

Szpital chorych dusz

*ballada o melancholikach

W szpitalu chorych dusz wieje smutkiem i grozą.

Snute tam historie własną ścieżką chodzą.

W szpitalu chorych dusz pacjentami są poeci –

szukają tam swych muz, by ciut się… zhamlecić.

W szpitalu chorych dusz, z ich przewlekłym zapaleniem,

w pigułach biorą tusz i poetyckie natchnienie.

W szpitalu chorych dusz korytarzy jest bez liku

i mnóstwo różnych drzwi, prowadzących ich donikąd.

W szpitalu chorych dusz odwiedza ich tylko wena.

Za przepustkę do snu płacą w słonych trenach.

W szpitalu chorych dusz poeci z otwartym sercem

nie wrócą do zdrowi już

- chcą pisać więcej i więcej!

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Danuta Gibaszewska

Modelki

Defilują przed oczami celebrytów

Ornamenty wertykalne

O urodzie niebanalnej –

Późne wnuczki gotyku.

Atrakcyjny dodatek

Do luksusowych szmatek,

Lodowate piękności…

Chwała na wysokości.

Dieta, dieta, dieta,

By błysnąć we fleszach.

Dieta, dieta, dieta,

By robić za wieszak.

Pewnym krokiem, jak po sznurze,

Dojść do końca rampy. Stop –

Na kilka sekund, nie dłużej…

Jeden bok, drugi bok…

Plecy – to też ważna sprawa,

W tył zwrot. Brawa,

Brawa, brawa…

Dla nich flesze, dla nich rampa.

Oklaski – dla projektanta.

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Wojciech Dąbrowski

U wróżki

Zasępiła się wróżka, patrząc w szklaną kulę.

- Pani mąż jutro umrze. Wyznaję to z bólem.

- Wiem! – odrzekła klientka po chwili milczenia.

- Lepiej mów, co mnie czeka? Ile lat więzienia?

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Małgorzata Biela

Moje igraszki  z pisaniem fraszki

(*pamięci Jana Sztaudyngera, który fraszki nazwał piórkami)

Napisać fraszkę trudność nie lada –

fraszka nie sonet i nie ballada.

Gdy chcę ją pisać, problem mam taki,

że jest za długa, sens byle jaki…

Kto nie próbował, ten nie pojmuje.

Na samą myśl już się buntuję.

By miała lekkość i zgrabną pointę,

trzeba pogłowić się, więc na zachętę

wyznaczę termin, by pisać mogła

i na papierze oznaczę godła.

Może poczynię gusła, zaklęcia,

zgromadzę słownik, frazy, pojęcia…

Napiszę fraszkę! – mam jasność w głowie,

więc miłe panie, drodzy panowie,

już piszę fraszkę – słów prostych kilka.

Czasu upłynie dosłownie chwilka.

Słów najlatwiejszych do zrozumienia.

Na nic krytyka, wasze westchnienia.

Kiedy ochłonę, to muszę przysiąc –

Napiszę świetnych fraszek tysiąc.

A dziś, darujcie, że weny brakło –

Sami widzicie, że nie jest łatwo.

Już wiem! Z rozmyślań będzie powtórka!

Potem wypuszczę leciutkie Piórka”.

Zapraszam 🤗

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/480952060521985/

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

Na FB można dziś zadawać pytania autorowi od godziny 14:00, w wolnych chwilach odpowie😊

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/480918987191959/

Dla tych co nie mają FB

https://czytadlojagody.blogspot.com/2022/08/justyna-markiewicz-wywiad.html

Oraz fragment z wywiadu

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Justyna Markiewicz

O ideale

Nie, nie jestem idealna!

Ideały? Ach, ich nie ma!

Ale jestem… całkiem fajna!

Taką mnie wydała ziemia

I mam pasje, i marzenia.

I – w ogóle – jestem ładna.

Ideały? Nie istnieją!

A w ogóle to… nieprawda!

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Justyna Markiewicz

Do dziecka

Powiedz mi, dzieciątko,

Tak ładnie się śmiejesz,

Kim chcesz być, gdy dorośniesz?

Jakie masz nadzieje?

Bo ani mama księżniczką,

Tata bohaterem.

Niby możesz wszystko,

A niby… tak nie jest.

Rubryka satyryka

Rocznik satyryczny 2022

Fundacja Poetariat

Justyna Markiewicz

Do mądrości

Przychodzisz znowu zbyt późno,

Ku mojej udręce.

Mądrości moja najmilsza,

Przybywaj czym prędzej!

Czy nie wiesz, że ja bez Ciebie

Robię to, co czuję?

Na przykład, największą z głupot,

Bo się zakochuję

MAGDALENA ALICJA ŁUBKOWSKA

ONA I ON.

WERSJA AUDIO, CZYTA: CZAREK PAPAJ

OBLICZA MIŁOŚCI

Miłość była, jest i będzie natchnieniem dla wielu poetów, artystów i malarzy. Ale czym jest? Miłość jest głębokim uczuciem łączącym dwoje ludzi silną więzią, będącym sobie bardzo bliskimi osobami, mającym dla siebie poczucie jakiejś wartości, o wspólnym zainteresowaniu i czerpiącym przyjemność ze wspólnego bycia razem. Z czasem jednak miłość dla każdego z nas zyskuje nowe znaczenie…

Wiersze Magdaleny Łubkowskiej są chwilami pierwszych wejrzeń, uśmiechów, szeptów, spotkań, gdzie możemy poczuć motyle w brzuchu, które mówią nam, jaką mamy wyjątkową osobę przed sobą, która będzie naszym wsparciem w trudnych chwilach.

„- Nie bój się…

tyle chciałbym Ci dać….

łapać wiatr we włosy

ogrzewać dłonie nadzieją

czarno – białe dni przemalować słońcem…”

„- A ja nie znam się na obietnicach…

ale gdy tylko zamkniesz oczy

za każdym razem

będę coraz bliżej Ciebie…

Pozwól mi…”

I będzie dla Nas powietrzem, którym oddychamy. Z dnia na dzień obca zupełnie nam osoba staje się dla nas najważniejsza na całym wszechświecie, za którą zaczynamy tęsknić.

„Dopiero się uczę

Twojej obecności

Twojego imienia

i uśmiechu.”

Mijają dni, tygodnie, miesiące, nasze zauroczenie dojrzewa i zaczyna nadawać większy sens naszej miłości. Staje się ona świadomą miłością obojga osób, którzy przez świat chcą być ze sobą i pielęgnować tą miłość dalej. Ta siła nadaje znaczenie, nie podlega woli człowieka ona po prostu jest.

„lubili

samotność we dwoje

kształt swych splecionych dłoni

smak rozkoszy w powietrzu

i noc nabrzmiałą od pragnień”

Tomik składa się z 20 wierszy wydanego wyłącznie w wersji audio czytanych przez niedoścignionego lektora Czarka Papaja. Jego głos powoduje, że zatapiamy się w każdym wersie, rozmarzamy się, czując każdy jego oddech, uśmiech, szept. Interpretacja wierszy przez lektora powoduje, że wiersze nabierają magicznej mocy i nie chce się od nich oderwać.

Wiersze opowiadają o miłości, pożądaniu, samotności, tęsknocie za miłością, o poczuciu bezpieczeństwa w ramionach ukochanego. Są to wiersze o swobodnej budowie rytmicznej, występuje zróżnicowana długość wersów, sporo środków stylistycznych jak: anafora, metafora, oksymoron, epitet czy porównanie, które nadają wierszom ciekawe brzmienie oraz wywołują w nas spore emocje i wzbudzają nasze zainteresowanie, wiersze są bardzo czytelne dla odbiorcy. 

Miłość to uczucie wciąż nadal nieuchwytne i nie do końca jest zrozumiałe dla wszystkich, dlatego tak często jest obiektem naszych natchnień i westchnień, co cieszy me oko, bo powstają tak piękne wiersze.

Polecam Wam Kochani bardzo serdecznie.

Za możliwość zapoznania się i wysłuchania tych pięknych wierszy dziękuję serdecznie autorce Magdalenie Alicji Łubkowskiej, była to niesamowita przeprawa przez różną miłość, do której będę często wracać.

Magdalena Łubkowska

Z tomiku: Ona i On

wydanie audio czyta Czarek Papaj

Erotyk księżycowy

Magdalena Łubkowska

Z tomiku: Ona i On

wydanie audio czyta Czarek Papaj

Lubię jak jesteś

lubię

jak wypełniasz

kąciki moich oczu

swoim zachłannym spojrzeniem

jak podróżujesz we mnie głosem

pełnym mnóstwa tajemnic

jak zostawiasz we mnie uśmiech

i nienasycenie

wiesz

lubię jak jesteś

a ja lubię

tęczówki twoich oczu

w których odbija się

moje pragnienie

jak nieśmiałym ruchem

odgarniasz kosmyk włosów

za którym tak bardzo

chciałabyś się ukryć

jak wypełniam twoje źrenice

tym co jeszcze

nienazwane

i nieodkryte

wiesz

lubię jak jesteś

Magdalena Łubkowska

Z tomiku: Ona i On

wydanie audio czyta Czarek Papaj

Samotność we dwoje...

lubiła

gwiazdy pod powiekami

spokój w jego ramionach

bliskość jego głosu nocami

i siebie w jego spojrzeniu

lubił

jej kasztanowe oczy

kruchość jej dotyku

radość pełną motyli

lekki taniec jej myśli

lubili

samotność we dwoje

kształt swych splecionych dłoni

smak rozkoszy w powietrzu

i noc nabrzmiałą od pragnień