obiektywna

Maciej Urbaniak

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Martwe numery🌹

Kasuję przeszłość skrawek po skrawku

Usuwam martwe numery z kontaktów

Niektórych już nie znam, do innych nie dzwonię

Marnują miejsce na telefonie

Przeszłość należy rozliczyć niszczarką

Ale nie wszystko idzie tak łatwo

Nigdy już nie zadzwonię do ciebie

A jednak… ten kontakt miał znaczenie

Nie obchodzisz mnie, lecz przeszywasz na wskroś

Nie odebrałabyś, odebrałaś już dość

Przecież wydaje się to tak łatwe

Tylko nacisnąć zieloną słuchawkę

Po myśli błąka się głuche połączenie

W końcu ono pójdzie w zapomnienie

Wszystkich usunę, a kiedy skończę

Nie będzie żadnych nowych połączeń

Maciej Urbaniak

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Most między światami🌹

Ja jestem mostem, spoiwem milczącym

Co łączy i dzieli dwa światy

Czasem zwodzony, a czasem podniosły

Odziany w pęknięcia i łaty

Po stronie pierwszej konają marni

Z nadzieją podnoszą wzrok w górę

Na drugim zaś brzegu żyją umarli

Co dawno zrzucili już skórę

Tylko ja słyszę przysięgi pierwszych

To mnie się lękają najbardziej

U drugich przekleństwa, rechot szyderczy

Nie muszą już kłaniać się prawdzie

Mimo dwóch brzegów, droga jest jedna

Nie można zawrócić, ni zboczyć

W kolejce wśród żywych jest jedna rzecz pewna

Każdemu zagląda śmierć w oczy

Rozkołysali mnie swymi żartami

Im szczeble na moście zbyt strome

I wiszą rozdarci między światami

Bo żaden z nich nie był im domem

Dominika Świaczny

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Niech moc będzie z kruchością🌹

Wulnerabilność mi towarzyszy,

Jestem jak lalka porcelanowa.

Lecz ten fakt mi życia nie uprzykrzy,

Że warto czasem zacząć od nowa.

Odbudowuję siebie ponownie,

Czuję, że kruchość się w siłę zmienia.

Czy ten paradoks zwie się sensownym?

Tak – czasem światło dotyka cienia!

Teraz posiadam samoświadomość,

Co rysy w porcelanie przykrywa.

Mocą jest fundament – podmiotowość.

Potencjał we mnie czułej odkrywam.

Jola Radzymińska

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Dwa światy🌹

Kiedy dociera do mnie

Cały ten szum

Świata zewnętrznego chaos

Kiedy mam dość

Przytakiwań

Fałszywych uśmiechów

Pustych gestów

Zamykam oczy

Uciekam do mojego świata

I choć wiem że to pułapka

Biorę głęboki oddech

Czerpię energię ze źródeł wyobraźni

I wracam z uśmiechem

Jeden świat mnie niszczy

Drugi żywi

Więc trwam

Wiesław Janusz Mikulski

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

 🌹***🌹

Kochanej Żonie Żanecie 9 czerwca 2022 roku

księżyc otulił

Twoje imię

światłem

i światła naszej miłości

rozbłysły

wśród nocy

a potem słońce

odsłoniło

Twoja fotografię

wcale nie nad grobem

ale nad życiem Twoim

we mnie…

Ewa Michałowska-Walkiewicz

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Święto Janki🌹

niby w dal odeszły dawne obyczaje

niczym mgła spowiła urok stary

lecz gdy czerwiec przyjdzie gdzie zielone gaje

młody panny odprawiają prasłowiańskie czary

gdy z ogniska skry strzelają dookoła

księżyc w tafli wody się odbija cały

w nurtach ciepłej wody Topielica goła

krzyczy, że zaczęła się Nocka Kupały

w krąg tańce szalone przez ognisko skoki

śpiewy pod niebiosa, aż gną się krzaczyska

pary połączone podparte pod boki

śmieją się do siebie patrząc w oczy z bliska

wianki uplecione z rumiankowych kwiatów

rzucane do wody, …z księżyca spojrzeniem

duchy z dala wyją z jakiś obcych światów

jesteś Janku moim największym marzeniem…

co nam życie poda na tacy przyniesie

czy miłość tą wielką i tą wymarzoną

może pocałuje mnie on tutaj w lesie

może kiedyś będę, będę jego żoną…

Zofia Meler

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Poranek🌹

Przecierasz oczy i patrzysz w nieznaną dal

Za oknem lato

trwa wędrówka życia po horyzoncie przemijania

szukasz promieni wschodzącego słońca

Powietrze rześkie chłodem wita z rana

przenika ciało i w duszę się wkrada

Słychać śpiew ptaków i psów ujadanie

Ach? jak pięknie

nie słychać warkotu i dźwięku ciężkiej pracy

Co dzień nam przyniesie

dookoła tak pięknie

Radość o poranku czy smutek o zachodzie słońca

zegar głośno tyka słychać go w oddali

to wszystko przed nami

to wszystko przed nami

Czas szybko przemija

STOP nie powiesz – bo to niemożliwe

Ciepłe wstęgi przenikają serca obolałe

Nie chwal dnia o poranku bo do zachodu daleka wędrówka

Każdy oddech i spojrzenie

To zagadka życia

Magdalena Łubkowska

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹zmęczony uśmiech🌹

zamyślona

układam dni po kolei

przestawiam myśli

odmierzam czas

kropla po kropli

ogrzewam nadzieję

by wtulić się

w jej znajomy kształt

wybieram

chwilowe zapomnienie

by uśmiech na mojej twarzy

mógł odpocząć

i czekam na jutro

które przechowa moje emocje

na lepsze czasy

Elżbieta Kurdej-Oklesińska

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Bądź🌹

Ogarniam ramionami

czarnej nocy chłód,

twarz w poduszkę wtulam,

czując jeszcze dotyk Twój.

W bólu tęsknoty

usta gryzę i zaciskam dłonie.

Bądź przy mnie oddechem,

ciepłem,

dotykiem,

serca biciem.

Bądź.

Adam Gabriel Grzelązka

Z Antologii: Antologia Bezkresu III

Wydawnictwo Dobrota

🌹Czytajcie wiersze🌹

 2022-03-17 Konin

zmarli poeci powrócą do życia

zdziwieni że ktoś jeszcze pamięta

opowiedzą co ważne a dziś już nieważne

czytajcie wiersze

niech rozkwitną znowu

wybudzone z uśpienia

Powolutku wchodzimy w Andrzejkowy szał paznokci z brokatami i świecidełkami. Dziś taka oto propozycja :) Brokat wtarty w czarny kolor i pe złotko, które przypomina złotą jesień :)

Pewnego popołudnia, jak co dzień, emeryt Protazy oglądał wiadomości w telewizji. W ich trakcie poczuł suchość w gardle. W tym celu udał się do kuchni, żeby zrobić sobie herbatę. W pewnym momencie usłyszał informację o nadciągającym huraganie i możliwości wystąpienia trąb powietrznych. Protazy, nie wychodząc do końca z kuchni, zerknął do pokoju, w którym stał telewizor. Zobaczył z daleka na ekranie ogromny lej tornado, który unosił do góry dachy domów, wyrywał okna i drzwi, łamał drzewa, przesuwał samochody.
Ta przerażająca wizja wywołała u Protazego stan poważnego niepokoju. Nie wiedział bowiem, kiedy huragan zbliży się do jego domu i jak duże szkody wyrządzi. Emeryt uznał że nie ma chwili do stracenia i, mimo że było już późne popołudnie, postanowił zrobić odpowiednio duże zapasy żywności. Postanowił też uszczelnić okna taśmą samoprzylepną, aby uniknąć przenikania porywistego wiatru do wnętrza mieszkania. Również i szyby wymagały zabezpieczenia. Jego zdaniem najlepszą metodą byłoby zasłonięcie ich kawałkami kartonu.
Protazy sporządził listę niezbędnych zakupów. Po założeniu tradycyjnego stroju wyjściowego, czyli trzydziestoletniego garnituru, różowej koszuli, niebieskiego krawatu w zielone grochy, butów na skórzanym obcasie i ciemnozielonego beretu emeryt wyszedł z domu do pobliskiego sklepu. Po drodze myślał o tym, jakie produkty należałoby kupić w pierwszej kolejności. Niewątpliwie najwyższy priorytet należał się dżemowi morelowemu jako największemu przysmakowi Protazego. Do tego powinien zakupić odpowiednią ilość chleba. Perspektywa spędzenia paru dni w mieszkaniu bez możliwości wyjścia na zewnątrz powodu szalejącego huraganu powodowała konieczność dokonania zakupów na większą niż zwykle skalę. Zakup mąki też wydawał się być uzasadniony. W warunkach izolacji można by ją wykorzystać na pieczenie placuszków, którymi już kiedyś poczęstował mieszkańców bloku.
Po przyjściu do sklepu Protazy raźno udał się do odpowiednich półek, prowadząc przed sobą sporych rozmiarów wózek. Najpierw włożył do niego dziesięć słoików z dżemem morelowym. Potem dodał do tego pięć bochenków chleba i tyle samo kilogramów mąki. Wkrótce w wózku wylądowało też pięć kilogramów cukru i dwie duże paczki herbaty. Poza tym dwie tubki pasty do zębów, krem do golenia, dziesięć rolek papieru toaletowego i dziesięć jednorazowych golarek.
Gdy emeryt zbliżył się do kasy z tak imponującymi zakupami, pani ekspedientka, która znała z widzenia Protazego i wiedziała, co zwykle kupuje, spytała zdziwiona:
– Co się stało, że pan dziś ma tak załadowany wózek? Gdzie pan jedzie w podróż?
– Ależ skąd – odparł Protazy – nigdzie nie jadę. To pani nic nie słyszała?
Nadchodzi wielki huragan. Trzeba go przeczekać w mieszkaniu, bo pewnie wszystkie sklepy będą pozamykane.
– Co pan powie? – z niepokojem odparła kasjerka. Nic o tym nie słyszałam, ale może faktycznie zrobię większe zakupy, jak skończę pracę.
Przezorny emeryt wziął ze sobą dwie ogromne torby. Wypełnił je po brzegi i tak obładowany wolnym krokiem wracał do domu. Przechodził koło kiosku i pomyślał, że warto byłoby kupić kilka gazet, żeby mieć co czytać przez okres trwania huraganu.
– Pewnie żadne dzienniki nie będą się ukazywać, więc można kupić kilka tygodników – pomyślał sobie Protazy.
Wszedł więc z trudem do kiosku, ciągnąc za sobą wyładowane torby. Poprosił
o pięć różnych tygodników. Pani kioskarka, która również znała zwyczaje zakupowe emeryta, też bardzo się zdziwiła:
– Co się stało, że kupuje pan aż pięć tygodników. Nigdy pan takich gazet nie kupował. Raczej jedną codzienną gazetę i to tę najtańszą.
– Proszę pani – z niepokojem w głosie odparł Protazy. Nic pani nie słyszała? Nadciąga wielki huragan, więc trzeba się odpowiednio zabezpieczyć.
– Huragan? Nie słyszałam, ale może ma pan jakieś najnowsze wiadomości -odrzekła kioskarka.
Gdy zobaczyła wielkie torby pełne zakupów, które emeryt postawił przy ladzie, też przyznała, że powinna zrobić odpowiednie zapasy.
Po kilku minutach emeryt dotarł do swego bloku. Przy wejściu spotkał dozorcę, który rozmawiał z dwoma lokatorami. Wszyscy spojrzeli ze zdziwieniem na Protazego taszczącego z wysiłkiem te torby.
– Cóż to za zmiana wydarzyła się, panie Protazy, że robi pan takie zakupy? – spytał dozorca.
– Jeszcze się nie wydarzyła, ale niedługo się wydarzy – odpowiedział drżącym głosem emeryt. Nadciąga wielki huragan z trąbami powietrznymi i trzeba się jakoś zabezpieczyć na ten czas. Przecież całe życie w mieście będzie sparaliżowane. Wszystkie sklepy zostaną zamknięte i musimy to jakoś przeczekać.
Dozorca i lokatorzy popatrzyli na emeryta i potem na siebie. Z ich wyrazów twarzy wynikało, że powinni zaraz udać się do sklepu w tym samym celu, co Protazy.
Wkrótce wiadomość o huraganie biegła z ust do ust i niebawem sklep zapełnił się klientami, którzy brali z półek to, co tylko wydawało się im niezbędne do przetrwania okresu huraganu.
Robił się wieczór i Protazy chciał jeszcze wyjść po raz drugi, aby zakupić materiały do zabezpieczenia okien. Stwierdził jednak, że wydał wszystkie pieniądze, jakie miał przy sobie. Musiał zatem udać się do banku, aby zabezpieczyć się w nowe zasoby gotówki. Za oknem było już ciemno i nadchodziła noc. Emeryt postanowił więc, że nazajutrz z samego rana uda się do banku, aby pobrać dodatkową sumę pieniędzy.
Noc spędził niespokojnie. Dręczyły go upiorne sny. Widział wielką trąbę powietrzną przetaczającą się za oknami jego mieszkania. Szyby trzeszczały i wydawało się, że za chwilę pękną, a niszczycielską trąba wyssie wszystko z pokoju razem z nim samym. Na szczęście ocknął się, gdy było już widno. Z ulgą uświadomił sobie, że wszystko to było snem. Sen się skończył, ale groźba wystąpienia huraganu w rzeczywistości nadal istniała.
Przezorny emeryt założył więc znów swój oficjalny strój i wczesnym rankiem udał się do banku. Był oczywiście pierwszym klientem, który pojawił się po otwarciu placówki.
– Dzień dobry – powiedział po dojściu do okienka – chciałbym prosić o wypłatę.
Gdy podał sumę, pani kasjerka była zdziwiona. Protazy często do niej przychodził i zawsze brał niewielkie kwoty, a teraz życzył sobie prawie trzykrotnie więcej. Emeryt, widząc zdziwienie na twarzy kasjerki, zaczął tłumaczyć powód takiej decyzji:
– Potrzebuję teraz większej gotówki na zakupy, żeby zabezpieczyć się przed huraganem – wyjaśnił Protazy.
– Przed jakim huraganem? – spytała zaciekawiona kasjerka.
– Pani o tym nie słyszała? Przecież wkrótce ma dotrzeć do nas ogromny huragan z trąbami powietrznymi. Gdzie pani wtedy cokolwiek kupi? Wszystko będzie pozamykane – tłumaczył jej Protazy.
– Tak? – zdziwiła się kasjerka. W takim razie też muszę pomyśleć o większych zakupach.
Po wyjściu z banku Protazy udał się do sklepu. Zakupił pięć rolek taśmy samoprzylepnej. Poprosił sprzedawcę o pięć niepotrzebnych opakowań kartonowych i wrócił do domu. Od razu rozpoczął zabezpieczanie otworów okiennych i drzwi balkonowych. Szyby zasłonił kartonami, które przymocował taśmą. Okleił ją również wszelkie okolice zamków w oknach i drzwiach.
W mieszkaniu zapanował mrok, ale Protazy włączył światło i zrobiło się widno. Uświadomił sobie w tym samym momencie, że przecież tego światła może nie być, jeśli huragan uszkodzi elektrownię.
Wyszedł zatem po raz kolejny do sklepu, aby kupić świeczki i latarkę. Zakup trwał dość długo, bo w środku zobaczył wielu klientów intensywnie opróżniających sklepowe półki. W ostatnim momencie chwycił pozostające jeszcze na półce trzy świeczki i jakąś niewielką latarkę. Kolejka do kasy była gigantyczna. Stojący przed nim klienci dyskutowali o skutkach, jakie mogą być następstwem huraganu.
– O – pomyślał Protazy – widać teraz, że nie tylko ja zabezpieczam się przed huraganem.
Gdy tak posłuchał tych rozmów, to zorientował się, że klienci dowiedzieli się o huraganie od kasjerki, której o tym powiedział Protazy. Tak więc uznał, że to on był tym pierwszym, który przekazał wiadomość o zbliżającym się niebezpieczeństwie.
Po zakupie świeczek i latarki emeryt powrócił do domu. Włączył telewizor, aby dowiedzieć się czegoś nowego o zbliżającym się kataklizmie. Właśnie zaczynały się wiadomości, w których informowano o skutkach huraganu, ale nie w jego mieście, lecz za oceanem. Według prognoz pogody żadnego huraganu w jego miejscu zamieszkania nie będzie.
Pechowy emeryt był zły na siebie, że nie do końca wysłuchał pierwszego komunikatu o huraganie. Wszystkiemu winne było suche gardło i herbata, którą parzył w kuchni i przez to niedokładnie usłyszał wiadomości przekazywane w telewizji. Protazy myślał tylko, jak pokaże się na oczy ludziom, których wprowadził w błąd.

Fot. Czarek Papaj

Zapraszam 🤗

https://www.facebook.com/101484055135456/posts/511614677455723/