Od Autorki
W Anglii prawo zwyczajowe dotyczące kurateli,
następstwo feudalnego prawa ziemskiego, nadawało
uprawnienia korzystne dla opiekuna. Potem, stopniowo, prawo opieki nad nieletnimi stawało się bardziej łaskawe dla osób pozostających pod kuratelą. Do trzynastego wieku prawa kurateli umożliwiały feudalnemu władcy administrowanie majątkiem zmarłego dzierżawcy do czasu pełnoletności dziedzica.
W ciągu stuleci pod pojęciem kurateli czy to naturalnych
rodziców, czy opiekunów, zaczęto rozumieć opiekę nad
dzieckiem, kontrolę wykształcenia i wyznania, zgodę na
małżeństwo, prawo chłosty, prawo do usług i kontrolę majątku z możliwością korzystania z funduszy powierniczych na potrzeby edukacji i utrzymania znajdującej się pod kuratelą osoby.
Zgodnie z ustawą 1660 roku, ojciec mógł wyznaczać
testamentem lub aktem notarialnym opiekuna, który miał
zajmować się dziećmi po jego śmierci. Matka była bezradna wobec takich ustaleń. Istniała jednak klauzula, zgodnie z którą mogła być ustanowiona opiekunem, jeśli ojciec takowego nie wyznaczył, a także pełnić opiekę wspólnie z wyznaczoną osobą. Ponadto matce wolno było wyznaczyć własnego opiekuna na wypadek swojej śmierci. Podobnie przedstawiały się prawa w przypadku opiekunów.
W Europie prawa dzieci obejmowały ochronę życia,
zapobieganie maltretowaniu i okrucieństwu, regulację
odnośnie zatrudniania w kompilacji z elementami Wielkiej Karty Wolności.
W Anglii maltretowanie, pierwotnie opisywane przez
prawo jako bicie i groźby, stopniowo rozszerzano na
zaniedbywanie zapewnienia minimum środków potrzebnych do życia. Równocześnie bogaci spadkobiercy, niezależnie od traktowania, byli bezradni wobec opiekunów mających prawo aranżowania małżeństw.