Cześć Madzia! Tak, pracuję na etacie i muszę przyznać, że bardzo lubię swoją pracę. Nie do końca widzę siebie jako pisarza, który siedzi w domu i całymi dniami pisze, to mogłoby… być nudne Lubię być w ruchu, między ludźmi, w takim biurowym rytmie dnia. Zawodowo jestem protokolantką, administratorką i kadrową, dorywczo copywriterką. Pisanie, na ten moment, jest dodatkiem.

 

Tak, mamy w domu dwa psy i dwa koty, choć nie wszystkie są oficjalnie moje, bo jeden piesek jest mamy. Koty to moja nowa miłość, przez większość życia byłam zdeklarowanym psiarzem, ale po przeprowadzce na wieś postanowiliśmy mieć kota i te zwierzaki skradły mi serce. Mamy kocurka Geralta i kotkę Triss. Jest jeszcze suczka, Ciri, border collie, moja absolutna miłość, wulkan energii, szaleniec, przekochane stworzenie. O zwierzakach mogłabym godzinami, wiec może przejdźmy do następnego pytania, zanim się rozkręcę

 

Wychodzę z założenia, że pisarz, który kurczowo trzyma się jednego gatunku jest jak piekarz, który piecze chleb, ale nie chce upiec bułek. Pisanie w jednym gatunku jest dla mnie ograniczające, ja lubię próbować różnych rzeczy. Najlepiej czuję się we wszelkich odcieniach grozy. Przetestowałam swoje umiejętności w postapo dwukrotnie, obecnie pracuję nad kryminałem. Napisałam też dziesiątki opowiadań w gatunku horroru, a także prozy poetyckiej. Pisałam komedie, a nawet romans. Nie przewiduję, żebym w przyszłości zamknęła się w jednej szufladzie.

 

Zadebiutowałam książką „CMYK” (postapo), następnie była krótka nowelka romansowa „Idée fixe”, komedia kryminalna „Lea” i znów wróciłam do postapo w postaci „Rankora”. Każda jest inna, w każdej zostawiłam cząstkę siebie. Największym moim osiągnięciem są jednak opowiadania opublikowane przez magazyn Twórczość, marzenie chyba każdego początkującego pisarza.

 

Książka początkowo była opowiadaniem opublikowanym na portalu artystycznym t3kstura.eu w ramach zabawy Trening Wyobraźni. Polegało to na tym, że każdy uczestnik otrzymywał zestaw składający się z postaci i zdarzenia i na ich podstawie pisał opowiadanie. Ja już dzisiaj nie pamiętam, jaki zestaw dostałam pod „Rankor”, ale doskonale pamiętam świetny odbiór czytelników, co popchnęło mnie do kontynuowania i w efekcie napisania książki. Pomysł rozwijał się w miarę pisania, przychodził w trakcie procesu.

 

Tak jak wcześniej wspomniałam, najlepsze pomysły przychodzą już w trakcie samego pisania. W prologu wymyśliłam to mięso jako walutę. Potem zadałam sobie pytanie – dlaczego mięso? Dlaczego jedzenie jest walutą? Dlaczego jest tak ważne? Bo zapewne jest go mało. Dlaczego jest go mało? Co mogłoby sprawić, że my jako ludzie, globalnie, mielibyśmy mało jedzenie? Na tyle mało, że pieniądze przestałyby mieć znaczenie, ono samo byłoby walutą. Kiedy człowiek zada sobie odpowiednie pytania, odpowiedzi przychodzą same.

 

Max z CMYKa. To bohater, który był mi zdecydowanie najbliższy, zarówno w twórczy, jak i ludzki sposób, koszula blisko ciała. Tworzył się praktycznie sam i sam sterował własnymi działaniami w zaskakująco dużym stopniu. Tak, zdecydowanie Max.

 

Jestem tuż po procesie seflpublishingowym obecnie, więc na świeżo, i jest to nie tyle trudne, co wyczerpujące. Trzeba ogarnąć bardzo wiele, od redakcji i korekty, przez okładkę, skład, druk, dystrybucję, aż po promocję, promocję i jeszcze raz promocję. Można się urobić po łokcie. Nie polecam

 

Zdecydowanie lepiej z wydawcą i na chwilę obecną nie planuję już więcej selfów. Współpracowałam z wydawnictwem Stara Szkoła i bardzo miło wspominam ten czas. Wydając z wydawcą, nie tylko mamy większe zasięgi, ale również dużo mniej wyczerpującej pracy i cały ten proces jest bardziej „normalny”. Pisarz powinien pisać, a wydawca wydawać. Przy selfpublishingu nie mam już siły na pisanie, a chyba nie o to chodzi

Coś sobie tam skrobię, ale bez nadmiernej presji. Powolutku, krok po kroczku. Pracuję, jak wspomniałam, nad kryminałem. Nie bez przyczyny taki gatunek. Wydawcy nie chcą wydawać ani science fiction, ani horroru, bo jest na to słaby popyt, dlatego chcąc próbować z wydawnictwami, postanowiłam skupić się teraz na bardziej mainstreamowym gatunku.

Niemniej po dwóch miesiącach intensywnego działania w social mediach póki co planuję przede wszystkim odpoczynek, czas jest ku temu dogodny, bo idą Święta Na mailu czeka natomiast treść mojego opowiadania „Szopa” do akceptacji w najnowszym numerze artzina „Ka-tet”, także coś tam się zakulisowo dzieje cały czas.

 

Dziękuje pięknie, Tobie również życzę wszystkiego dobrego