Postanowiłam w tym miesiącu troszkę urozmaicić moje posty Zaplanowałam kilka wywiadów, z kilkoma świetnymi autorkami. Będą to dziewczyny, które mają już kilka lub kilkanaście książek na swoim koncie, ale także obiecującą debiutantkę. Mam nadzieję, że będzie się Wam je przyjemnie czytało.

 

Na pierwszy strzał wywiad z Helenką Leblanc. Miałam przyjemność patronować dwóm z trzech części trylogii ,,Złego". Za niecały miesiąc będzie premiera kolejnej książki Helenki z moim logo na okładce Tak cieszę się na naszą kolejną współpracę. Uwierzcie mi, że ta kobieta pisze tak, że chce się to czytać, a kartki same uciekają. Kto nie zna książek Heleny, to musi szybko nadrobić.

 

Zapraszam Was już na wywiad, w którym porozmawiamy przede wszystkim o Złym.

 

 

 

Jestem kobietą po czterdziestce, która ma duszę nastolatki (śmiech). Przez dwanaście lat pracowałam w urzędzie i pod koniec strasznie się tam męczyłam. Zresztą doświadczenia z pracy w administracji samorządowej przewijają się w kilku moich powieściach (wydanych i nie). Obecnie pracuję w korporacji w obsłudze klienta zagranicznego, mam klientów francusko- i włoskojęzycznych, czasem wykorzystuję angielski, a jeszcze rzadziej hiszpański. Jak łatwo się zorientować, znam parę języków… A ponieważ mam czwórkę dzieci i kredyt na dom, praca na etacie jest koniecznością.

 

Uwielbiam uczyć się języków i poznawać inne kultury. W związku z tym lubię moją obecną pracę. Moją pasją naukową jest europeizacja. Nie będę was zanudzać, pokrótce to badanie wpływu Europy na (i tu można wstawić cokolwiek). Interesują się też filozofią i psychologią. Uwielbiam śpiewać i grać na instrumentach, ale od kilku lat najwięcej czasu poświęcam na pisanie i wydawanie książek. Czego nie lubię? Zajęć domowych poza gotowaniem (westchnienie)

 

Ja bym nie powiedziała, że piszę typowe romanse, za to w każdej mojej książce zdecydowanie musi być wątek romantyczny. Uważam, że to właśnie miłość jest spriritus movens, czynnikiem napędzającym ludzi do zmian i pracy nad sobą.

 

Chciałabym i próbuję. Na moim koncie Wattpad można znaleźć nawet fantasy i science-fiction. A jednak najwięcej czytelników mają komedie romantyczne i romanse mafijne (westchnienie).

 

W skrócie? Okej…

„Mój mechanik” – komedia romantyczna z wątkiem dorosłych dzieci alkoholików oraz offroadu (2022); „Namiętność bez granic” – komedia romantyczno-erotyczna z wątkami międzynarodowymi (2022);

„Strażnicy. Z miłości do Mont Blanc” i „Strażnicy. Bratnie dusze” – dylogia obyczajowa z akcją osadzoną we Francji u sto Mont Blanc (2022);

Trylogia Kalabria – „Zły”, „Zły. Odrodzenie” i „Zły. Przebudzenie” – romans obyczajowy z wątkiem kryminalnym (mafia) z akcją we Włoszech (2023/2024),

trzy opowiadania w antologiach tematycznych („Taki dziki zachód” 2022, „Gorąca trzydziestka” 2023 i „Gorąca trzydziestka. Za mundurem…” 2024);

„Świetny Mikołaj” – opowieść świąteczna z wątkiem autyzmu (premiera listopad 2024).

Mam już plany wydawnicze na przyszły rok, więc będzie się działo.

 

Z historią „Złego” wiążą się dwie kwestie: moja miłość do Włoch, ich języka, kultury, historii i kuchni oraz… zupełny przypadek. Po prostu trafiłam kiedyś na ciekawy artykuł na temat mafii zwanej ‘Ndrangheta, która królowała niepodzielnie w Kalabrii, aż jeden z jej szefów trafił za kratki, zdradzając swoją Rodzinę. Stąd tylko był krok do wspaniałej wciągającej historii o Kalabrii, mafii, miłości, rodzinie i zdradzie. Reszta to oczywiście moja fantazja. Choć przyznam, że kiedy zobaczyłam w wiadomościach, że policja zatrzymała w Polsce członków ‘Ndranghety, miałam ciarki na plecach

 

Trudno bez spojlerowania… Pokrótce „Zły” to pełna namiętności, choć tragiczna historia o trudnych decyzjach ludzi urodzonych w mafijnych rodzinach. Oni nie często mają wyboru. Tylko wybitne jednostki (jak Domenico) są w stanie przeciwstawić się systemowi, ale nawet oni nie mogą tego zrobić w pojedynkę. Inaczej czeka ich ucieczka lub śmierć. Ta historia ma happy end, bo taki był zamysł, ale wiele podobnych skończyło się tragicznie.

 

Podstawowym celem opowiadania każdej historii jest przemiana głównego bohatera. I w tym wypadku tak było. Domenico nie musiał wcześniej zajmować się uczuciami, bo ich nie miał. Te młodzieńcze pogrzebał głęboko, bo tylko by mu przeszkadzały w trudnej roli szefa mafii. Te dorosłe próbował zwalczyć, ale mu się nie udało. W końcu wygrała miłość. A kiedy facet kocha, to musi się trochę zmienić. Jednak nawet zakochany mężczyzna musi czasem stanąć do walki, kiedy w grę wchodzi to, w co wierzy najmocniej. I to jest właśnie Domenico. Twardy, kiedy musi. Nie cofnie się przed niczym dla swojej rodziny.

 

Jestem typem człowieka, który wierzy, że w każdym drzemie odrobina dobra. Przez to dostaję w życiu po d..ie, ale nie umiem myśleć inaczej. Tak samo traktuję moich bohaterów. Domenico najpierw był niewinnym chłopcem, którego spotkała tragedia. Potem był zły, bo musiał być taki w tej rodzinie, w Kalabrii. Później był zły, bo tak mu było wygodnie, był panem sytuacji. Kiedy dotarło do niego, że po kilkunastu latach znowu się zakochał z tej samej dziewczynie, mimo że tego nie planował, musiał podjąć jakąś decyzję. Ja się cieszyłam, że podjął słuszną.

 

Pisząc „Złego” w ogóle nie planowałam kontynuacji. To miała być jednotomówka z happy-endem. Czytelnicy trochę mnie zmusili, żebym pisała dalej (śmiech), ale nie żałuję. Bo jak już zaczęłam, to wyszła z tego trylogia. I to całkiem fajna. Zżyłam się z tymi bohaterami. Tak, dla Włochów, zwłaszcza tych z Południa, rodzina jest bardzo ważna. To element ich tożsamości. Nie odrywają się od korzeni tak, jak ludzie w północnej i zachodniej Europie. W tym są podobni do Polaków. Nieważne, co robią, ziemia, rodzina i religia na pierwszym miejscu. Wiecie, że mafiozi biorą śluby kościelne? Brzmi absurdalnie, prawda? Ale to element ich kultury. Chciałam też, żeby Domenico zrozumiał w końcu swojego ojca i jego trudną decyzję dla ochrony najbliższej mu wtedy osoby. Nawet jeśli to było porzucenie. To było bardzo ważne.

 

Wszystkich kocham, to moje dzieci (śmiech), ale specjalnie stworzyłam postać Domenico tak, żeby był jednocześnie silny i wrażliwy, męski, inteligentny, ale kochający całym sercem. Takich facetów nam potrzeba. Jednocześnie nawet najlepszy facet byłby zbyt słaby bez swojej drugiej połówki, odpowiedniej partnerki. Iga była tym, kogo mu było trzeba, żeby stał się jeszcze lepszy.

 

Zdecydowanie Luigi. Od początku wyznaczyłam mu rolę wiejskiego idioty, w której on się nie mieścił ze swoim uczciwym charakterem i wielkim sercem. Zaplanowałam więc jego… śmierć. I znowu pojawili się nieocenieni czytelnicy na Wattpadzie (buziaki dla was), którzy powiedzieli, że Luigi ma przeżyć wypadek. Musiałam im przyznać rację. Chyba za nim płakałabym najbardziej. Więc został. I ma się dobrze, z tego, co wiem (śmiech).

 

Ha, ha, zdradzić fabułę najnowszej premiery.

 

Może odrobinkę. „Świetny Mikołaj” (nie mylić ze świętym), to historia samolubnego prawnika, który mógłby podać sobie rękę z Grinchem i Scroogem. Michał jest cholernie przystojny, pochodzi z bogatej rodziny, ma kochających rodziców i nigdy nie musiał mierzyć się z problemami bytowymi. Powiedzcie sami, jak sprawić, żeby ktoś taki otworzył serce na potrzebujących? Tego zadania podjęła się wyjątkowa kobieta… Tilda jest tak niezwykła, że pierwszy raz w życiu Michał czuje się bezbronny. Więcej nie zdradzę, naprawdę, bo chcę, żebyście mieli przyjemność z czytania.

 

Ja się dopiero niedawno zorientowałam, że lato się skończyło i rok zmierza ku końcowi (śmiech). Przecież niedawno się zaczynał, to naprawdę nieludzkie, tak zasuwać… Prywatnie małe wielkie kroki. Mój młodszy syn poszedł do szkoły podstawowej, starszy skończył 18 lat. Przeżywałam to razem z nimi. Powoli dojrzewam do myśli, że mam dwoje dorosłych dzieci, bo najstarsza córka studiuje na trzecim roku. Najmłodsza mi została na pocieszenie. Ma dopiero cztery latka i dzięki niej wciąż jestem młodą mamą (śmiech). Pisarsko i wydawniczo – cieszę się, że udało mi się wydać wszystkie książki zaplanowane na ten rok. A trochę tego było… I że ciągle piszę, bo przecież mam tyle innych zajęć.

 

Na razie nie przewiduję zmian. Piszę nowe teksty. Wydaję te, które już do tego dojrzały. W roku 2025 planuję wydać przynajmniej trzy kolejne książki. Może uda się więcej.

 

A ja dziękuję za przemiły wywiad i polecam się na przyszłość