"Świąteczne życzenie"

Świateczno-zimowe opowiadanie

 

 

Już za kilkanaście dni będziemy mieli wigilię, na którą czeka wielu z nas. Znów będzie choinka, prezenty i rodzinne spotkania. Brakuje nam jedynie śniegu No ale cóż świat się zmienił, ale ja jeszcze pamiętam śnieżne święta Śnieg robi niepowtarzalny klimat tego czasu. Ewelinka napisała piękne opowiadanie o świętach i życzeniach jakie w sobie ukrywamy często nie mówiąc nikomu o nich. To wszystko umieściła w pięknej śnieżnej scenerii. Był oczywiście Mikołaj

 

A Wy wierzycie w Mikołaja?

Zachęcam Was do konkursu, w którym do wygrania jest właśnie to opowiadanie Zapraszam na profil Ewelinki po wszystkie warunki konkursu

 

 

 

Gdy zbliżyli się do domu, poczuł zapach palonego drewna. Dom jaśniał w mroku, światło na zmianę rozbłyskiwało i przygasało. W środku z pewnością palił się ogień w kominku. Drzwi były uchylone. Zapukali, początkowo cicho, później głośniej, jednak nikt ich nie powitał. Weszli niepewnie do środka i już w korytarzu poczuli ciepło bijące od ognia. Filip od razu ściągnął przemoczoną czapkę i rękawice (...)

Światło kominka rozpraszało mrok salonu, w którym centralne miejsce zajmowała piękna choinka, rozświetlona tysiącem kolorowych światełek. Olbrzymi pokój udekorowany był świątecznymi ozdobami, stół nakryty do wigilijnej kolacji. Nad potrawami unosiła się para, ktoś przed chwilą tutaj je postawił. Już nie patrzyli w lustro, stali na progu salonu i podziwiali. Na gzymsie kominka wisiały skarpety, by wypełnić się prezentami. Nad nimi stały trzy kule śnieżne, brakowało jednej, po której okrągły ślad odznaczał się na powierzchni. Naprzeciwko umieszczono duży fotel, obok mały stolik ze stosem korespondencji.

- Halo! - zawołał jeszcze raz Jakub. - Jesteśmy na dole, nie mamy jak wrócić do domu. Halo! Jest tutaj ktoś?!

- Tato! Głodny jestem - chłopcu zaburczało w brzuchu na widok tylu potraw.

- Musisz poczekać aż przyjdzie gospodarz. Rozbieraj się, poczekamy na niego (...)

Jakub przytulił syna, który po chwili zasnął. On leżał zastanawiając się, gdzie są gospodarze, co się wydarzyło (...) Nawet nie wiedział, kiedy sam zasnął. Obudził go okrzyk radości.

- Tak! Wiedziałem! Tato wstawaj! Prezenty! Mikołaj był! Tak!

- Filip, to nie są prezenty dla nas. Kochanie, nasze są pod choinką u babci. Zostaw.

- Ale tato, zobacz. Co tu jest napisane? Filip przyniósł dwa prezenty, które leżały pod choinką. Jakub nie przypominał sobie, żeby wczoraj tam były. Prezenty były podpisane ich imionami.

To niemożliwe - pomyślał. - No, tato! Przeczytaj. Co tu jest napisane?

- Filip. Kuba (...)

Filip z wielką uwagą rozpakowywał swój prezent, powoli, żeby nie uszkodzić ozdobnego papieru. W środku było pudełko z niezwykłą kulą śnieżną. W jej wnętrzu znajdował się kominek z przywieszonymi skarpetami, ogień wydawał się prawdziwy, migocząc ciepłym blaskiem, rozświetlał miniaturowy salon. Dziecko przyglądało się zafascynowane, jak drobne płatki śniegu wirują wokół. Wpatrzony w ten mały świat, starał się dojrzeć jak najwięcej szczegółów.

- Tato - szepnął chłopiec to jest ten pokój. Ten sam kominek. Zobacz! Nawet skarpety takie same! Jakub kucnął obok syna, by obejrzeć prezent. Był zaskoczony, miniaturowy salon był wierną kopią tego, w którym się znajdowali. Jak to możliwe? zastanawiał się. Trudno było uwierzyć, że ktoś stworzył coś, tak pięknego.

- Już wiem - zawołał chłopiec i położył kulę, którą kupił mu ojciec na gzymsie kominka. Popatrz pasuje tutaj idealnie. A ta wskazał na otrzymany podarunek jest magiczna. Otwórz swój prezent tato! Ciekawe co tobie przyniósł Mikołaj.

Jakub dłużej się nie zastanawiał. To wszystko było niewiarygodne. Po raz pierwszy był ciekawy, co dostanie w prezencie. Nie lubił niespodzianek, ale tym razem ekscytacja wzięła górę.