Znacie Martę Cyrkiel? To szalona kobieta, ale oczywiście w takim pozytywnym znaczeniu. Jest szczera do bólu i bezpośrednia, ale ja lubię takich ludzi właśnie z takimi dogaduję się najlepiej. Chciałam Wam przybliżyć jej osobę, żebyście także choć troszkę mogli ją poznać. No cóż, powiem że zrobiłam co mogłam, bo okazało się, że w wywiadach Marta jest bardzo powściągliwa

Zapraszam Was na naszą pogawędkę.

 

 

 

Hej! To dla mnie wielka przyjemość Co do drugiego pytania - zajmuję się wk*rwianiem ludzi, bo to wychodzi mi najlepiej A jak nie piszę, to czytam - i tak w koło. Do tego codzienne życie żony, mamy i pracownika na etacie.

 

Nigdy się nad tym nie zastanawiałam tak naprawdę, ale wygląda na to, że część mojego szaleństwa przechodzi na moich bohaterów - i nie zawsze w ten pozytywny sposób. Więc chyba znacznie ułatwia mi to pracę.

 

Głównie piszę, to czego mi brakuje w czytelniczym świecie. Jak to ktoś kiedyś powiedział: Pisz to, co sama chciałabyś przeczytać. Na 11 moich historii tylko 4 można podciągnąć pod dark, więc nie jest tak źle, ale chyba nieźle mi one wychodzą Zresztą lubię mieszać czytelnikom w głowach

 

A skąd wiesz, że już nie spróbowałam Pod koniec roku będziecie sami mogli się przekonać, co Cyrkielowej tkwi w szalonym umyśle

 

Zacznijmy od tego, że zaczęłam pisać po wyjściu z izolacji - musiałam gdzieś wyrzucić z siebie nazbieraną przez tygodnie energię. Przez 6 tygodni non stop czytałam, a w literaturze, po którą sięgałam, zabrakło mi mocnych postaci kobiecych, więc je sobie napisałam Przytłaczała mnie ilość "szarych myszek".

 

Nieee, ja nawet nie sądziłam, że ją napiszę, gdy zaczęłam gryzdać po kartce. To od niej wszystko się zaczęło, cała moja przygoda z tworzeniem. Było dla mnie wielkim sukcesem ukończenie jej, jednak gdy zaczęłam kończyć historię Lany do głowy wpadł mi pomysł na Shadowa. Reszta potoczyła się sama. Trzeci tom miał być zupełnie o kimś innym, ale moje bety stwierdziły, że to właśnie Katia zasłużyła na swoją historię.

 

Od dziecka jestem obserwatorem, który niestety miał się czemu przyglądać przez prawie 40 lat. Lana to połącznie różnych zachowań ludzkich, sytuacji których byłam świadkiem oraz tego co dzieje się na świecie. Wszystko zostało upchnięte pod maskę zdeterminowanej policjantki.

 

Uwielbiam Harley Quinn i Jokera, więc ona była wizulanym wzorem do jej stworzenia. Chciałam także poruszyć świadomość wykorzystywania dziewczyn, chociaż zrobiłam to w dość brutalny sposób.

 

Po Lanie i Vjerze miałam potrzebę stworzenia bohaterki dojrzałej, z duuużym "bagażem" życiowym. Kobiety, którą spotkało wiele złego, ale zarazem kobiety wytrwałej. Nie ma silniejszej postaci niż wzgardzona kobieta, która musiała stoczyć walkę o swoje życie (nie wiem dlaczego mówią o nas słabsza płeć ) Czy się udało? Niedługo czytelnicy sami będą mogli to sprawdzić.

 

Przy powstawaniu kolejnego tomu myślałam, że to ona, ta jedyna i... Dupa! Moim numerem jeden jest Katarina! Podświadomie dałam jej sporo z własnego zachowania, ale zostawię Was z domysłami .

 

Nie wiem, czy dobrze to zrobiłam, bo opinie są różne, ale nie, nie miałam problemu z ich tworzeniem. Nie ważne, kobieta czy mężczyzna, każdy człowiek po pewnych przeżyciach nabiera grubej skóry. Staje się silniejszy i walczy o siebie.

 

A mogę powiedzieć, że wszyscy? Każdy z nich ma to "coś" - no może poza Dobrzańskim, bo to klucha Ale jeżeli miałabym wybrać jednego to: Grot. On i Katia powstali, gdy moja świadomość autorska znacznie wzrosła i myślę, że czytelnicy sami to stwierdzą po poznaniu całej trylogii. Tak jak w przypadku dziewczyn - pierwsze skrzypce zagrał Maks i Fabian, w Shadow Sebastian, ale dla mnie Grot jest wisienką na trocie.

 

Nie denerwuj mnie Prawda jest taka, że rewelacyjnie mi się pisze te postaci, więc mogłabym rozwijać i rozwijać. Z trylogii powstałaby saga, jednak co za dużo to niezdrowo. Wiem, że są głosy za powstaniem historii o Maksie i Fabianie, ale sobie ich chyba zostawię na kolejną serię, na której pomysł wpadłam przy powstawaniu Katii.

 

Baaardzo pozytywnie. Ogrom pracy, sporo premier i dużo pisania. Do tego spotkania z czytelnikami na różnego rodzaju targach i festiwalach — to daje mega moc. Ogółem działo się bardzo wiele w życiu prywatnym, więc cieszę się, że już się skończył. Wiedziałam, że będzie to intensywny rok i dokładnie taki był. Ten będzie zdecydowanie spokojniejszy.

 

Nie lubię planować, bo plany sobie a życie sobie. Na tą chwilę mam oficjalnie zaplanowane 2 premiery, ale znając mnie to nie będę w stanie usiedzieć na tyłku Więc wszystko przede mną. W planie jest przystopowanie pędu, ale czy się uda, to już czas pokaże.

 

Dziękuję bardzo za rozmowę. Ja Tobie także życzę wszystkiego naj, naj! Zresztą jak wszystkim. Marzenia i plany niech się staną celem do realizacji.