Tytuł: Piękne życie

Autor: Virgine Grimaldi

Moja ocena: 8/10

 

Na pierwszy rzut oka książka wydaje się dość zwyczajną obyczajową historią, w której siostry starają się naprawić swoją relację, jednak w trakcie czytania ta opinia się zmienia. To emocjonująca podróż przez życie i wspomnienia, w której możemy utożsamiać się z bohaterami.

 

Emma i Agathe to siostry, które po śmieci ukochanej babci oraz po kilkuletniej rozłące postanawiają spędzić ze sobą tydzień, w domu którym spędziły najpiękniejsze chwile. Obie mają nadzieję na odbudowę swojej siostrzanej więzi i rozliczenie się z przeszłością.

 

Historia pisana jest w formie pamiętnika, skupia się zarówno na przeszłości jak i teraźniejszości głównych bohaterek. Poznajemy historię sióstr i ich rodziny niemal od dnia ich narodzin, wpisy z przeszłości są chronologiczne i pokazują minione wydarzenia z perspektyw obu dziewczynek, razem z nimi możemy przeżyć szczęśliwe jak i bolesne chwile. Autorka opisuje wspaniałą siostrzaną więź, która pomimo trudności i konfliktów wciąż jest niezachwiana. Poznajemy trudną historię rodziny, która więcej wycierpiała niż była szczęśliwa.

 

Teraźniejszość także możemy poznać z punktu widzenia obu sióstr, które na przestrzeni lat straciły swoją nić porozumienia, a ich więź rozmyła się, powodując kilkuletnią rozłąkę. bez żadnego kontaktu. Historia daje nam odpowiedzi na to co się wydarzyło, pokazuje motywy działania obu kobiet, które aby zacząć żyć po swojemu musiały się od sobie oddalić.

 

Początkowo książka mnie nie wciągnęła, miałam przeczucie, że coś się stało, ale nie mogłam wymyślić co. Naprzemienna narracja oraz ciągłe powroty w przeszłość też nie budziły mojego zachwytu, jednak w pewnym momencie wszytko zaczęło się łączyć w logiczną całość. Wydarzenia z przeszłości dawały wyjaśnienia na zachowanie obu kobiet, które choć chciały, nie potrafiły się rozprawić z minionymi latami. Gdzieś w połowie książki tak wkręciłam się w fabułę, że czytałam ją z zapartym tchem, a rzucona przez autorkę bomba na koniec historii spowodowała porządny wybuch płaczu.

 

Opisana historia jest bardzo realistyczna, autorka skupia się na relacjach międzyludzkich, rodzinnych a przede wszystkim na relacji siostrzanej. Pokazuje, że rodzeństwo pomimo różnic czy czasem wzajemnej niechęci i kłótni między sobą, zawsze potrafi się wspierać, dogadać czy stanąć w obronie tego drugiego, gdy potrzebuje ono pomocy. Nie znajdziemy tutaj szczęśliwej rodzinnej historii, ale prawdę o życiu, które niesie ze sobą wzloty i upadki, chwile szczęśliwe, bolesne i dramatyczne. Autorka nie boi się trudnych tematów i porusza ich w tej powieści sporo.

 

Podsumowując książka jest cudowną choć czasami bolesną opowieścią o życiu i codzienności, o rodzinie, relacjach oraz o naprawianiu błędów. Dla mnie to była świetna lektura, przy której zarówno się denerwowałam, śmiałam i wzruszałam. Ubolewam, że niektóre wątki, zwłaszcza te związane z przeszłością sióstr zostały potraktowane moim zdaniem dość ogólnikowo. Książka jest wartościową historią naprawdę wartą przeczytania.