Mnie akurat nie ciągnie ani w Polskę, ani poza Polskę - ale wiersz jest piękny.

Jarosław Iwaszkiewicz, Lipiec

Pach­ną lip­ce - Rey­mon­tow­skie
i zwy­czaj­ne
peł­ne rowy kwiet­nej pia­ny
mio­do­daj­nej

ko­pic żyta zło­te róże
ścią­ga si­nych wstą­żek kra­ta
rze­ki małe rze­ki duże
Bzu­ra Mro­wa i Pi­li­ca
i Utra­ta

i to­po­le jak ko­mi­ny
i ko­mi­ny jak to­po­le
bie­gną słu­py mlecz­ni bra­cia
ko­nicz­ną bu­ra­cza­ną
przez pole

cie­nie ciem­no­gra­na­to­we
gdzie ol­szy­ny
mcha­mi całe oplą­ta­ne
doj­rze­wa­ją już
je­ży­ny

as­falt się roz­ta­pia w nie­bie
pe­łen olśnień
i cho­ler­nie cią­gnie cie­bie
w Pol­skę w Pol­skę 

Źródło: https://poezja.org/wz/Iwaszkiewicz_Jaros%C5%82aw/30246/Lipiec