Dziś podzielę się z Wami ćwiczeniem wykonanym w ramach kursu, w którym właśnie uczestniczę.
Może znacie, może nie? Dla maniaków twórczego myślenia świetna sprawa.
Ćwiczenie nazywa się połówkowy wiersz. Wybieramy sobie dowolny tekst poetycki, odcinamy każdy wers w dowolnym miejscu, po czym uzupełniamy je wg własnego pomysłu. Żeby się niczym nie sugerować, najlepiej by było, gdyby ktoś wybrał i przygotował nam wiersz. Ja zrobiłam to sama, a dla ograniczenia wpływów sięgnęłam po poetkę, której utworów nie czytam.
Oto, co wyszło.

Oryginał - Anna Achmatowa,W blaskach zachodu

W bla­skach za­cho­du po­żółkł świat,
Czu­le kwiet­nio­wy chłód się skra­da.
Spóź­ni­łeś się o tyle lat,
A jed­nak je­stem to­bie rada.

Siądź bli­żej, usiądź przy mnie tuż
I uśmie­cha­jąc się ocza­mi,
Na ten nie­bie­ski ze­szyt spójrz -
Dzie­cin­ny ze­szyt mój z wier­sza­mi.

Prze­bacz, że to­nąc w smut­ku złym
Cie­szyć się słoń­cem nie umia­łam.
Prze­bacz i to, że w ży­ciu mym
In­nych za cie­bie czę­sto bra­łam.

Moje pierwsze przekształcenie - odcięte końcówki wersów (pogrubiona czcionka oznacza to, co ja dopisałam)
W blaskach ułudy
W bla­skach poranka najróżniejszych
Czu­le jak kiedyś jestem dotykana.
Spóź­ni­łeś się jednak z najważniejszym,
A jed­nak nie szczęście to, lecz rana.

Siądź bli­żej, może coś się wyprostuje
I uśmie­cha­jąc się, coś rozwiążemy,
Na ten dzień tylko, nie na inne
Dzie­cin­ny sposób wynajdziemy?

Prze­bacz, a ja przebaczę także –
Cie­szyć się jeszcze przecież można.
Prze­bacz mi moje sny niewinne
In­nych nie miewam na tej ziemi…

I drugie moje przekształcenie - odcięte początki wersów (znów pogrubiona czcionka oznacza to, co ja dopisałam)
Szkoda zachodu
Oto jest starość. Po­żółkł świat.
Śmierć już przemyka, już się skra­da.
Myślałaś – jeszcze tyle lat,
Jeszcze się znajdzie na to rada.

A one obie obok, tuż
Głodnymi na Cię patrzą ocza­mi,
A Tyś gotowa, w lustro spójrz –
Wszak umiesz czytać między wier­sza­mi.

Nie grzęźnij teraz w smut­ku złym
I nie mów sobie – nie umia­łam.
Czas swoim rytmem w ży­ciu mym
Płynął – ja go za prolog czę­sto bra­łam.

:)