Ten wiersz przypomniał mi się ostatnio podczas naszej kanapowej zabawy w skojarzenia.

Jest świetny.

Wisława Szymborska, Konkurs piękności męskiej

Od szczęk do pię­ty wszedł na­pię­ty.
Oliw­ne na nim fir­ma­men­ty.
Ten tyl­ko może być wy­bra­ny,
kto jest jak struc­la za­su­pła­ny.

Z niedź­wie­dziem bie­rze się za bary
groź­nym (cho­ciaż go wca­le nie ma).
Trzy nie­wi­dzial­ne ja­gu­ary
pa­da­ją pod cio­sa­mi trze­ma.

Roz­kro­ku mistrz i przy­ku­ca­nia.
Brzuch ma w dwu­dzie­stu pię­ciu mi­nach.
Biją mu bra­wo, on się kła­nia
na od­po­wied­nich wi­ta­mi­nach. 

Źródło: https://poezja.org/wz/Szymborska_Wis%C5%82awa/94/Konkurs_pi%C4%99kno%C5%9Bci_m%C4%99skiej