Ujęła mnie ta czarna trąbka telefonu. Kiedyś to było...

Mieczysław Jastrun, Wróżba

Kła­dę się cie­niem na twych oczach.
Księ­ży­ca chłód na mu­rze.
Czy­tam w twych mięk­kich ja­snych wło­sach
I z dło­ni two­jej wró­żę.

Głos twój, stłu­mio­ny mgły za­sło­ną,
Od­zy­wa się nie­sko­ro.
To czar­na trąb­ka te­le­fo­nu
Cza­ru­je jak je­zio­ro.

Prze­czu­wam: skoń­czy się ka­ba­ła
Kart roz­to­czo­nych cza­su.
Z lę­kiem do­ty­kam twe­go cia­ła
I ust, i ust, co ga­sną. 

Źródło: https://poezja.org/wz/Jastrun_Mieczys%C5%82aw/23555/Wr%C3%B3%C5%BCba