Anna Janko – poetka, pisarka, felietonistka, krytyczka literacka.

Anna Janko

Jest

Jest moje wieczne pióro które biegnie biegnie

Jest moja miłość

Jest całe życie (...)

Guillaume Apollinaire, Jest

Jest świt i ptak który śpiewa jak przez uszko porcelanowej filiżanki

Jest twoje ciało śpiące tuż przy mnie w popiołach poranka

Jest wiatr co przeprowadza pierwsze jesienne liście przez ulicę

Jest tasiemka tęsknoty do nieustannego przełykania

Jest takie miejsce we śnie z którego bardzo trudno zawrócić

Jest wspomnienie stawu w faszynie jak w koszyku do zabrania ze sobą

Jest żółte pole rzepaku dawno temu i wycieramy o nie zamglone oczy jadąc jadąc

a słońce wisi nam na plecach jak meksykański kapelusz

I są gdzieś stada traw pędzące pod deszczem jak oszalałe

Jest czyjeś dziecko na drodze o oczach jak smutne przepowiednie

Jest pragnienie ostatecznego przypomnienia opadnięcia mgieł

ulgi po bólu powrotu pieśni wysypu kwiatów

wybuchu listeczków na spuchniętych gałązkach

rozkoszy podniebiennej głęboko do końca pomiędzy gwiazdy i dalej

Źródło: Anna Janko: Miłość, śmierć i inne wzory, Wydawnictwo Literackie, 2016