@almos
155 obserwujących.
114 obserwowanych.
Kanapowicz od ponad 4 lat.
Ostatnio tutaj 1 minuta temu.
Napisz wiadomość
Obserwuj
155 obserwujących.
114 obserwowanych.
Kanapowicz od ponad 4 lat.
Ostatnio tutaj 1 minuta temu.
poniedziałek, 25 kwietnia 2022
Wiersze na trudne czasy (10)
Jeden z moich ulubionych wierszy noblisty
Czesław Miłosz
Co było wielkie
Aleksandrowi i Oli Watom
Co było wielkie, małym się wydało.
Królestwa bladły jak miedź zaśnieżona.
Co poraziło, więcej nie poraża.
Niebiańskie ziemie toczą się i świecą.
Na brzegu rzeki, rozciągnięty w trawie,
Jak dawno, dawno, puszczam łódki z kory.
Montgeron, 1959
Źródło: Czesław Miłosz: Poezje wybrane, Ossolineum, 2013
× 16
Komentarze
To niepokojące, że w tym wierszu nie dzieje się nic
× 1
Komentarze (2)
No jak to? Facet puszcza łódki z kory...
Za to wcześniej - tuż przed wierszem - wiele się działo, może nawet zadziało się wszystko.
× 2
