Antoni Słonimski (1895-1976) – poeta, dramatopisarz, prozaik, felietonista.

Antoni Słonimski

Wszystko

Czy w Tuluzie, w Ankarze,

Czy na Węgrzech, w Dakarze,

Czy w Lizbonie, czy w Szkocji wilgotnej,

Czy tu, w wielkim Londynie,

Fala niesie nas, płynie –

Coraz dalej od drogi powrotnej.

O co my tak walczymy,

Za czym my tak tęsknimy?

Jakież skarby nam wielkie odjęto?

Nie o sławę, bogactwo

Całe nasze tułactwo,

Lecz o sprawę i większą, i świętą.

Nie o władzę nad światem,

Ale o to, by latem

Z książką usiąść pod starym jaworem,

Słuchać wiejskich pogwarów,

I brzęczących komarów,

Koni rżących na łąkach wieczorem.

Nie – by rządzić innymi,

Lecz by w domu ze swoimi

Sprawiedliwie przełamać się chlebem.

Wyjść na drogę i czyste

Witać niebo gwiaździste,

I spokojnie móc spać pod tym niebem.

Znów popatrzeć przez okno

Na kasztany, co mokną,

Od dżdżu mokrym przyglądać się listkom.

Iść aleją, przystawać,

Dawne ścieżki poznawać.

To niewiele, a przecież to wszystko.

Źródło: Antoni Słonimski: „Wiem, o co ci chodziło…". Przeszłość jest moją ojczyzną. Wiersze, Universitas, 2021