Dla jednych ten wiersz będzie obrazoburczy, dla innych tak trafny, że już bardziej nie można. A nie powstał dziś.
Andrzej Bursa, Modlitwa dziękczynna z wymówką Nie uczyniłeś mnie ślepym Dzięki Ci za to Panie
Nie uczyniłeś mnie garbatym Dzięki Ci za to Panie
Nie uczyniłeś mnie dziecięciem alkoholika Dzięki Ci za to Panie
Nie uczyniłeś mnie wodogłowcem Dzięki Ci za to Panie
Nie uczyniłeś mnie jąkałą kuternogą karłem epileptykiem hermafrodytą koniem mchem ani niczym z fauny i flory Dzięki Ci za to Panie
Na szczycie skali wartości Emilii stał jej Bóg Wyobraźni, kontakt z ludzkim gatunkiem zajmował miejsce ostatnie. Wolność równała się dla niej samotności.
Wyjątkowo bujna i płodna wyobraźnia dzieci, dla której tworów rzeczywistość na plebanii nie mogla być konkurencją, dała początek fali rojeń, która z biegiem czasu nie tylko nie malała, lecz przeciwnie, rozrastała się i olbrzymiała, przesłaniając niekiedy prawdziwy świat i jego problemy. Od zabaw, polegających na rozbudowywaniu zapożyczonych wątków i wymyślaniu nowych, dzieci przechodziły powoli do budowania równoległej rzeczywistości, równie fascynującej, jak szare były ich dni. Ta urojona rzeczywistość zmieniała się i ulegała przekształceniom, ale towarzyszyła im niezmiennie przez całe życie.
Anna Przedpełska-Trzeciakowska, Na plebanii w Haworth.
Świetna książka. Przepadłam zupełnie w stylu pisania autorki - jak i w wyobraźni rodzeństwa Brontë.
Bardzo Was proszę, przyślijcie mi więcej tego pasztetu z wołowinką w tubce, bo jest bardzo pyszny, tylko pani niepotrzebnie dodała do niego ryż. Ogólnie to moje państwo o mnie nie dba, głodzi mnie, boki mam już zapadnięte i piszę ten list ostatkiem psił. Liczę na Was.
Liście skłębione słońcem w okno zielenią się pchają, liście wytrysłe smugami drzew wiosennego raju. Słońce się tarza po murach krwawiące plamą cegieł; park - zieleniasta góra w niebo alei szeregiem wystrzelił. (13.V.38)
Tekst zaczerpnęłam ze zbioru pt. Ten czas. Wiersze zebrane (Prószyński i S-ka, 2018).
Dzisiaj wyjątkowo dwa wiersze, bo bardzo mi się zgrywają. O skromności i dystansie do siebie Wisławy Szymborskiej krążą legendy. Co do wieszcza Juliusza, to legend na ten temat jest znacznie mniej - ale i tu można się uśmiechnąć. :)
Wisława Szymborska - Nagrobek Tu leży staroświecka jak przecinek autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup nie należał do żadnej z literackich grup. Ale też nic lepszego nie ma na mogile oprócz tej rymowanki, łopianu i sowy. Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.
Juliusz Słowacki - ***Bo mię matka moja miła... Bo mię matka moja miła Na słowika urodziła, A ja wziąwszy taki głos, Ze słowika jestem kos... A to wszystko są nonsensa, Te moje wierszyki nowe, Gdzie się język mój wałęsa I bawi zęby trzonowe... Źródło: https://poezja.org/
Szanowni, żeby nie było aż tak strasznie źle i do pupy, jak po moim wczorajszym wpisie, to powiem Wam coś. Uczestniczyłam w naprawdę inspirującym szkoleniu na temat wypalenia zawodowego. Nie liczyłam na wiele, bo pan prowadzący poprzedni webinar o tej tematyce skupił się mniej na tym, jak wyjść z wypalenia, a bardziej na tym, jakie to rzesze uczestników gromadzą jego szkolenia - czyli po prostu gwiazdorzył i więcej mnie na swoim szkoleniu nie zobaczy. Ale tym razem pani była kompetentna, mówiła kojąco i interesująco. Powiedziała m.in.,że trzeba wykonywać więcej tych czynności, które nas odżywiają, wtedy łatwiej uporać się z tymi, które nas wyczerpują. Niby oczywiste, ale zakomunikowała to tak, że zabrzmiało jak prawda objawiona. Wnioski? Będę jeszcze więcej czytać i pisać. I będę czuć się usprawiedliwiona. :)
Pytanie na sprawdzianie: Podaj przykład z Antygony, za pomocą którego udowodnisz, że wartości, pomiędzy którymi wybiera bohater wykluczają się wzajemnie.
Odpowiedź: Sofokles.
Kurtyna. A nie, kurde, znów zapomniałam, że wtedy w teatrze nie mieli kurtyny.
