@OutLet

Z wiadomych względów dziś w Kącie musi być Krzysztof Kamil Baczyński.

Poniżej ostatni znany Jego wiersz.

W innej formie niż zazwyczaj - zdjęcie zaczerpnęłam z facebookowego profilu Wydawnictwa a5.

Gdyby jednak komuś nie chciało się odczytywać z rękopisu, podaję link do tekstu:

https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/baczynski-gdy-za-powietrza-zaslona.html

My na urlopie, a tymczasem z domu dochodzą takie wiadomości.

Miałem się pakować przed podróżą, ale mi się nie chce.

Bomba z koleżanką.

Chyba znów wybierają się do Trudnych spraw.

Aby odwrócić zły los, wszystko trzeba zrobić tak, jak robili to nasi przodkowie.

Sylwia Skuza, Tylko nie Podlasie

A Bomby to chyba jeszcze nie mieliście okazji poznać. :)

Klakierka. :)

W dzisiejszym Kącie postoimy sobie z noblistką.

Louise Glück, Pierwsze wspomnienie

Dawno temu zostałam zraniona. Żyłam,

żeby się zemścić

na ojcu, nie

za to, czym był -

za to, czym ja byłam: od początku czasu,

w dzieciństwie,

myślałam,

że ból znaczy:

jestem niekochana.

A znaczył, że ja kocham.

(tłumaczenie - Krystyna Dąbrowska)

Wiersz pochodzi z wydanego w 1990 roku tomu Ararat.

W Polsce ukazał się on dwa tygodnie temu nakładem Wydawnictwa a5.

Gdy matka odkurza, lepiej polożyć się w kącie.

Wietrzenie magazynu. ;-)

Jako że cnoty ostatnio na czasie, to proszę, cytacik.

Każdy podejrzewa, że ma przynajmniej jedną z cnót kardynalnych. Oto i moja: jestem jednym z naprawdę niewielu uczciwych ludzi, jakich poznałem.

F.Scott Fitzgerald, Wielki Gatsby (w przekładzie Jacka Dehnela)

Mój jest ten kawałek krzesełka!

Filomena, mama bestii Klakierki. :)

Dziś przykład wiersza, który - jak dla mnie - z każdym wersem jest trudniejszy do interpretacji.

Prostota tego utworu jest wg mnie pozorna.

Ryszard Krynicki, Samotność

Kto wy­bie­ra sa­mot­ność - ni­g­dy nie bę­dzie sam.
Kto wy­bie­ra bez­dom­ność - bę­dzie miał dach świa­ta nad gło­wą.
Kto wy­bie­ra śmierć - nie prze­sta­nie żyć.
Kogo śmierć wy­bie­rze - ten umrze
za­le­d­wie 

Tekst za https://poezja.org/wz/Krynicki_Ryszard/682/_Kto_wybiera_samotno%C5%9B%C4%87.

Klakierka, bestia prawdziwa. :)

Poetę na dziś podpowiedziała mi Ali Smith, która w swej Wiośnie pisze o Rilkem.

I przypomniał mi się ten wiersz.

Rainer Maria Rilke, Samotność

Samotność jest jak deszcz.
Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch;
z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
w rozległe niebo nieustannie wrasta.
Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,
kiedy ulice biegną witać ranek,
i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

(tłum. Janina Brzostowska)

Tekst za: https://literatura.wywrota.pl/wiersz-klasyka/24116-rainer-maria-rilke-samotnosc.html