Co Państwo czytało w dzieciństwie? To moje najulubieńsze. Ostatnia to SF - bardzo mi się podobał motyw odkrywania dla siebie świata i posiadania go. :)
Przeglądam ofertę szkoleń. Znajduję coś takiego: Wsparcie psychoprofilaktyczne środowiska szkolnego po powrocie do nauki. Brzmi ciekawie, sprawdzam program. A tam:
wytyczne dotyczące powrotu UCZNIÓW do szkół;
identyfikacja UCZNIA w sytuacji kryzysowej;
rozpoznawanie indywidualnych potrzeb UCZNIÓW po powrocie do szkoły;
potrzeby UCZNIÓW a planowanie pracy wychowawczo-profilaktycznej;
współpraca z RODZICAMI ukierunkowana na wsparcie dziecka w kryzysie emocjonalnym.
Chciałabym zauważyć dwie rzeczy.
Po pierwsze, środowisko szkolne nie musi wracać do nauki, bo od niej nie odeszło i cały czas ją realizowało w nakazanej formie. Po drugie coś, co mnie boli od lat. Czego brak odczuwam od lat. Środowisko szkolne to nie tylko uczniowie i rodzice. Środowisko szkolne to także nauczyciele i może nareszcie ktoś, do jasnej cholery, zauważyłby ich potrzeby i zaoferowałby wsparcie psychoprofilaktyczne im. Bo jeśli tak się nie nie stanie, w końcu nie będzie miał kto pomagać uczniom i rodzicom.
Dodam jeszcze, że na stronie ministerstwa, wśród materiałów do pobrania i wykorzystania, jako ostatnia - chyba symbolicznie - widnieje publikacja pt. Zdrowie psychiczne nauczycieli.
I nie, nie chodzi mi o to, że ktoś jest od kogoś mniej czy bardziej ważny.
Poezja Tadeusza Nowaka to moje przypadkowe odkrycie sprzed kilku lat. Mocne, niekiedy brutalne wiersze, pełne symboli i metafor, a przy tym tak pięknie melodyjne.
Tadeusz Nowak, Dziewczęta czekające na zwiastowanie
1. ARCHANIOŁ Odrywa się od nieba, od rzeki i od lasu białego snu korona. Spala się świeca, gaśnie gwiazda, lilia odmyka wnętrze. Godzina umówiona.
A siwi cieśle w sadzie z jagnięciem na ramieniu drążą weselne kadzie w gliny ciemnym milczeniu.
2. MACIERZYŃSTWO Oślepłe wzgórze ciała odmyka się, bije blask. Jaszczur, niedźwiedź i wilk poruszają się w nas.
Krzyk jest traceniem ciała, ogień poznaniem drzewa. Nad ślepym wzgórzem gołąb gałąź oliwna śpiewa.
3. JEZIORO Ludzie mówią: jezioro. Ona: oliwna gałąź. Idzie sekretną porą, jak iść matce przystało.
Ludzie mówili: suka. Śpi mokre szczenię w płachcie. Dzięcioł po lesie stuka. Łódkę jezioru sprawcie.
Tekst za: Tadeusz Nowak, Wiersze wybrane, Warszawa 1978.
Nie znam zachwytu a kiedyś go znałem zasłaniam oczy przed nalotem piasku zwołuję słowa spóźnione o lata o lata w których nie ma nic pięknego
Niebacznie wchodzę w labirynt języka i chcąc wydobyć się na światło dzienne mówię za mało lub mówię za dużo znaki mnie męczą i tęsknię do rzeczy
Ty co usuwasz niepokój jaskółczy tyś mnie zrozumiał ale zbyt dosłownie: świat się oddalił i ptak jest kamieniem i twarz człowieka zmieniła się w pejzaż
Dzisiaj klasyka w dwóch tłumaczeniach, bo lubię porównywać. Czasem nawet pacjentom daję jedno tłumaczenie w gratisie.
Horacy - Do Leukonoe
Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie, Jaki nam koniec gotują bogowie, I babilońskich nie pytaj wróżbiarzy. Lepiej tak przyjąć wszystko, jak się zdarzy. A czy z rozkazu Jowisza ta zima, Co teraz wichrem wełny morskie wzdyma, Będzie ostatnia, czy też nam przysporzy Lat jeszcze kilka tajny wyrok boży, Nie troszcz się o to i… klaruj swe wina. Mknie rok za rokiem, jak jedna godzina. Więc łap dzień każdy, a nie wierz ni trochę W złudnej przyszłości obietnice płoche.
Przepraszam, że tak późno zorientowałem się, że muszę poprawić wypracowanie. Mam nadzieję, że pani profesor się nade mną zlituje i pozwoli poprawić ocenę.
Odpisałam mu, że czasami nadzieja to jedyne, co nam pozostaje.
Przyszedł czas na barok - bo lubię. To były czasy bardzo pomysłowej poezji.
Zwróćcie uwagę, że ten cały, dość długi wiersz to... tylko jedno zdanie. :)
Jan Andrzej Morsztyn - Niestatek
Prędzej kto wiatr w wór zamknie, prędzej i promieni Słonecznych drobne kąski wżenie do kieszeni, Prędzej morze burzliwe groźbą uspokoi, Prędzej zamknie w garść świat ten, tak wielki, jak stoi, Prędzej pięścią bez swojej obrazy ogniowi Dobije, prędzej w sieci obłoki połowi, Prędzej płacząc nad Etną łzami ją zaleje, Prędzej niemy zaśpiewa, i ten, co szaleje, Co mądrego przemówi: prędzej stała będzie Fortuna, i śmierć z śmiechem w jednym domu siędzie, Prędzej prawdę poeta powie i sen płonny, Prędzej i aniołowi płacz nie będzie plonny, Prędzej słońce na nocleg skryje się w jaskini, W więzieniu będzie pokój, ludzie na pustyni, Prędzej nam zginie rozum i ustaną słowa, Niźli będzie stateczną która białogłowa.
Efekty dzisiejszej pracy twórczej - moje próby haiku. Z naciskiem na próby. Ale bawiłam się przy tym bardzo dobrze, choć może treść nie zawsze na to wskazuje. :)
1. z nadejściem grzmotów uśmiech płacze ze szczęścia mur nie istnieje
2. wiosna jest światłem prowadzi mnie do celu wtedy odpocznę
