Maggie w książkach

 

Opis wydawcy

 

Blanka, córka miliardera, ucieka przed narzeczonym i nieoczekiwanie wpada w ręce bezwzględnego sadysty. Jej losy niespodziewanie splatają się z Adamem, który przypadkiem ratuje ją z opresji. Postanawiając dowieźć dziewczynę bezpiecznie do domu, Adam szybko odkrywa, że ucieczka Blanki kryje w sobie głębsze powody, niż się wydaje. Mimo to sam nie ujawnia jej prawdy o sobie.

 

Podróżując wspólnie, zatrzymują się u znajomych Adama, którzy błędnie przyjmują ich za narzeczonych. Blanka i Adam decydują się nie prostować tego nieporozumienia, co niespodziewanie przynosi korzyści obu stronom. Lecz co się stanie, gdy w końcu dotrą na miejsce i prawda o ich tożsamościach wyjdzie na jaw? Prawda potrafi ranić najbardziej, zwłaszcza gdy kłamstwa, które ich otaczają, liczone są w miliardach dolarów.

 

Kto zostanie z niczym, a kto ze złamanym sercem?

 

 

Opis wydawcy

 

Niegdyś byłam najwierniejszym żołnierzem Zeusa. Oddana jego bezkresnej władzy fanatycznie go wielbiłam i wypełniałam każdy wydany przez niego rozkaz. Byłam mu potrzebna...Więc dlaczego jeden błąd przekreślił wieki, które mu służyłam?Czuję wściekłość na myśl o NIEJ. To przez NIĄ jestem tutaj, zagubiona i porzucona. Jednak nie bezsilna…Już nigdy taka nie będę, nigdy więcej nie zaufam. Kochałam cię siostro, wiesz? Chciałam, byś była szczęśliwa. Zrobiłam to dla ciebie, dla twojej miłości postawiłam się Zeusowi… Chociaż ty jej nie znasz. Skazałaś mnie na wykluczenie, jednak jestem ci za to wdzięczna. Samotność nie rani. To miłość sprawia, że zatracamy siebie, a ja muszę odnaleźć swój ogień. Tylko tak wrócę na Olimp. Nazywam się Nemezis. Bogini zemsty. Bogini zdradzona. Bogini upodlona Bogini, której jedynie odwet przyniesie katharsis.

 

 

 

Opis wydawcy

 

Za fasadą uśmiechu kryje się niewyobrażalny ból. Amanda, choć z pozoru ma wszystko, w głębi duszy odczuwa dojmującą pustkę. Kroczy przez życie z magnolią w dłoni, lecz z cierniem wbitym w serce.

 

Każdego ranka nakłada tę samą maskę – maskę silnej, spełnionej i pogodnej kobiety. Ma świetną pracę, oddanych przyjaciół, kochającą rodzinę. Ale nikt nie domyśla się prawdy…

 

W samotności, gdy zrzuca swój codzienny kostium, staje naga i bezbronna wobec macek natrętnych demonów i mrocznych myśli. Życie wydaje się jej coraz bardziej nierzeczywiste, jakby dryfowała w nicość. A ciemność w niej i wokół niej zlewa się w jedno.

 

Czy Amandzie uda się odnaleźć siebie? Czy zdoła wygrać walkę z własnym umysłem, zanim na zawsze zatopi się w otchłani? Czy wreszcie odnajdzie ocalenie?

Ta poruszająca powieść to studium ludzkiej psychiki i zmagań z wewnętrznymi demonami. To historia o sile, słabości i nadziei, opowieść, która nie pozostawi czytelnika obojętnym.

 

 

To był trzynasty czerwca. Przebudziłem się rano, pełen dziwnych przeczuć. Nie wiem czemu, ale w nocy miałem zagadkowy sen. Widziałem mojego syna i to w towarzystwie jego matki. We śnie był tak młody jak wtedy, gdy zobaczyłem go pierwszy raz. Wyglądał jak dwunastolatek, a jednak mówił i zachowywał się jak dorosły.

„Tato, co poczułeś, kiedy dowiedziałeś się, że jesteś ojcem?”, spytał synek. „Poczułem niewyobrażalną dumę”, odpowiedziałem mu zgodnie z prawdą. Co z tego, że oprócz dumy poczułem też strach, że mnie nie pokocha, i żal, że nie było mnie przy nim w najważniejszych pierwszych latach jego życia? „Tato, ja też jestem tatą”, usłyszałem wtedy, a potem Domenico zniknął.

Jestem dziadkiem?

 

 

W końcu to do mnie dotarło - tylko miłość daje nam szczęście. Możemy się oszukiwać, że chcemy władzy, pieniędzy, kariery, wpływu na innych ludzi. Nic z tych rzeczy. Kiedy nie kochasz i nie jesteś kochany, jesteś sam i nic ci tego nie wynagrodzi. A ja, w wieku sześćdziesięciu jeden lat, w końcu odnalazłem to, co w życiu najważniejsze. Moi najbliżsi byli szczęśliwi, a ja z nimi.

 

 

 

Opis wydawcy

 

Chcielibyśmy wierzyć, że wolność i szczęście są nam dane raz na zawsze, ale czasem wystarczy przekroczyć magiczną granicą między Wschodem i Zachodem, żeby życie jednostki przestało cokolwiek znaczyć. Wymarzone egzotyczne wakacje Sofii zmieniają się w niekończący się koszmar przez jeden tylko nieostrożny krok… I nagle trafia do świata, który sprowadza ją do roli bezwolnej zabawki bogatych mężczyzn. Nadzieja na ucieczkę szybko umiera, a kolejne dni wypełniają już tylko marzenia, żeby przestali przychodzić...

 

A co, jeśli pojawi się ktoś, kto ją stamtąd uwolni? Czy okaże się księciem z bajki, czy może tylko kolejnym oprawcą?

I czy miłość może naprawić coś, co wydaje się nieodwracalnie złamane?

 

 

Ciotka oparła telefon na kolanach i spojrzała na mnie znad okularów.

– Chcę powiedzieć, że po świecie krąży wiele opowieści o tęczowych strzałach. Ludzie giną przez nie od tysiącleci....Kochanie, mówi się, że te strzały przynoszą ze sobą śmierć. Nie znam dokładnie historii, ale wielu ludzi wierzy, że śmierć towarzyszy tym strzałom od dnia, w którym zostały stworzone.

– Jak na kogoś nieobeznanego z historią, wydajesz się wiedzieć całkiem sporo.

– Tak naprawdę chodzi o legendę. Kolekcjonerzy strzał zawsze ją opowiadają, gdy wypływa temat tęczowej kolekcji.

– Aha, a jaka jest treść tej legendy?

– Według legendy pewien indiański wódz sprowadził do swojej wioski kamień, z którego wykonano groty strzał, aby uczcić narodziny swojego syna. Oczarowany pięknem minerału poprosił najlepszych rzemieślników z okolicy o wykucie kilku strzał, które miały stać się insygniami władzy dla jego syna, gdy dorośnie. Gdy Yalén, syn wodza, nauczył się strzelać z łuku – miał wtedy zaledwie siedem lat – ojciec podarował mu te strzały, mówiąc, że dzięki nim pokona każdego wroga. Wówczas poprosił syna, aby przekazał je swojemu pierworodnemu, gdy ten osiągnie odpowiedni wiek...

– Mówi się, że po śmierci ojca Yalén został wodzem i poślubił piękną Aimar, co wywołało zazdrość jego młodszego brata, Magala. Pewnego dnia Magal ukradł te niezwykłe strzały i zabił nimi Yaléna oraz Aimar podczas snu. Następnie uciekł, zabierając ze sobą pozostałe strzały. Kilka dni później znaleziono jego ciało. Od tego czasu krąży legenda, że ten, kto rozdzieli te strzały lub zmieni ich układ, zginie w ciągu miesiąca.

 

 

To był dzień pełen wrażeń. Widziałem po Paolu, jak to przeżywał, ale trzymał się dzielnie. Byłem z niego taki dumny! Najlepsza scena czekała na mnie, kiedy dojechałem wreszcie z bratem do domu. Zatrzymałem samochód na podwórku i wysiedliśmy z Paolem, a z domu wybiegła Olivia i rzuciła mu się na szyję. Mina młodego była bezcenna Wyglądał, jakby wygrał kumulację w Eurojackpot.

-Moje kochanie, nic ci nie jest - ucieszyła się Olivia, gładząc go po twarzy.

-Skarbie, tak bardzo się o ciebie martwiłem - odpowiedział Paolo, po czym przyciągnął ją do siebie mocno i pocałował.

W drzwiach domu zobaczyłem Rosę, która przyglądała się tej scenie z rozczuleniem, a potem posłała mi szelmowski uśmiech. Tylko ja wiedziałem, co to miało znaczyć. To była zapowiedź i obietnica. I pewność, że zawsze będzie mnie tak kochała.

Kiedy wszyscy weszliśmy do środka, czekała nas jeszcze jedna niespodzianka. Nasz niespełna roczny synek, Vittorio, mówiąc „pa-pa, pa-pa, puścił podparcie i pomaszerował w moim kierunku, wyciągając rączki. Paolo i Olivia stali jak oczarowani. Rosa przytuliła głowę do mojego ramienia i nic nie mówiła ze wzruszenia, a ja... wyciągnąłem ręce do synka i porwałem go w ramiona, a potem objąłem jeszcze żonę.

Zaraz rzuciła się na mnie pozostała szarańcza i wszedłem do kuchni obwieszony trójką dzieci.

Może i mój ojciec był złym człowiekiem, ale ja, mój brat i moje dzieci możemy być lepsi. Zaczęliśmy nowy rozdział. W końcu to od nas zależy, jaka będzie w przyszłości nasza rodzina. Mozza to my.

 

 

Wibracja telefonu wyrwała mnie z rozmyślań. Na ekranie wyświetliło się zdjęcie profilowe mojej ciotki Susany...

– Cześć, ciociu – przywitałam się.

– Kochanie, to ja, ciocia Susana.

Jej głos drżał, jakby przed chwilą płakała.

– Wiem, ciociu. Coś się stało? – odpowiedziała mi cisza.

– Ciociu?! – wykrzyknęłam, gwałtownie podnosząc się z krzesła.

Wtedy usłyszałam jej głos. Brzmiał nienaturalnie – mówiła monotonnie, myląc słowa – wyraźnie czytała coś na głos.

– Laura, jeśli pragniesz mnie zobaczyć żywą, przynieś opalizującą strzałę pod wierzby na kilometrze 1934 przy drodze numer 3, przed wjazdem do Caleta Olivia. Przyjedź sama dziś o drugiej nad ranem. Jeśli pojawisz się z kimś, będziesz mieć mnie na sumieniu.

– Ciociu, z kim jesteś? Czy wszystko w porządku?

Połączenie zostało przerwane. Nogi miałam jak z waty – musiałam się chwycić stołu, aby nie upaść na podłogę...

 

 

Odwróciłam się i spojrzałam na dwóch zaspanych z potarganym owłosieniem, stojących przy wyspie człowieka i kota. Widok powalał, ale ze śmiechu.

– I co, czekacie obaj na michę? – Oparłam ręce na biodrach, starając się zachować powagę.

– Ja tak – odezwał się Black i spojrzał w dół na Noble’a z pytaniem. – A ty jak, przyjacielu? Głodny?

Mój kot, bo to nadal był mój kot, nie wydał żadnego dźwięku, tylko podszedł do mnie swoim znanym, cwaniackim krokiem i otarł mi się o nogę.

– On oczywiście nie omieszka czegoś przegryźć – stwierdziłam. Poszłam do lodówki i wyjęłam z niej puszkę karmy dla kotów, czyli jego ulubionego kurczaka w galaretce. Kiedy szłam do jego miski, dopiero wtedy dopiero wydał głos zadowolenia i grzecznie poczekał, aż mu nałożę. Potem przysiadł i zabrał się za pałaszowanie.

– A teraz ty. – Spojrzałam na Blacka i wyjęłam z szafki dużą metalową michę. Postawiłam ją przed nim na wyspie kuchennej i patrzyłam na jego reakcję. Przyglądając się naczyniu, zamrugał dwukrotnie, potem zerknął na Noble’a, który jadł tuż obok na podłodze i na koniec spojrzał na mnie. Nie mogłam się powstrzymać i dławiąc się ze śmiechu, włożyłam do pustej miski sałatę, którą co prawda już miałam przygotowaną w innej misce, ale nagle pomyślałam sobie, że chciałam zobaczyć minę Blacka, kiedy postawię mu przed nosem wielką metalową michę, tak jak kotu. Mina chłopaka była bezcenna.

 

 

 

 

 

CZY MONIKA ULEGNIE NACISKOM SWOJEGO APODYKTYCZNEGO MĘŻA I ZOSTANIE PRZYKŁADNĄ ŻONĄ I MATKĄ, CZY POSTAWI NA SWOIM, SPEŁNIAJĄC SIĘ W MĘSKIM ZAWODZIE?

Monika na samą myśl o powiększeniu rodziny oblewa się zimnym potem. Zmieniające się ciało, płacz dziecka i wieczne poczucie obowiązku wcale nie przekonują jej do zostania matką, na co tak liczy jej mąż, Paweł. Mobbingująca przełożona również nie ułatwia jej życia. W przypływie emocji Monika decyduje się otworzyć swój własny warsztat samochodowy, czym kupuje sobie trochę czasu. Wciąż próbuje wymyślić sposób, jak obrzydzić mężowi rodzicielstwo, a pojawienie się w warsztacie jej byłej miłości, Kamila, jeszcze bardziej komplikuje sprawy.

 

 

- Może zadzwonimy najpierw do wujka Władka. Pierwszy raz od lat nie spędza Sylwestra sam.

- Nie jestem przekonana czy to dobry pomysł – odparła Ania z nietęgą miną

- Oj tam, nie marudź, będzie wesoło – stwierdził Tomek, wyciągając swoją leciwą nokię i ustawiając na tryb głośnomówiący.

Nim ktokolwiek zdążył zaprotestować rozległ się dźwięk sygnału wychodzącego. Po dłuższej chwili usłyszeli zasapany gniewny, twardy męski głos.

- Czego do cholery?

- Wszystkiego dobrego w Nowym Roku wujku.

- Kurwa, Tomek, ty to masz wyczucie.

- Eee… w czymś przeszkodziliśmy? – zdziwił się chłopak, a reszta jego przyjaciół wręcz się załamała, dając sygnały, aby czym prędzej zakończył rozmowę.

- Powiedz mu, że jeśli chce zdać do następnej klasy to ma w tej chwili się rozłączyć! – usłyszeli stłumiony wściekły głos pani Iwony.

- Już nie przeszkadzamy i przepraszam za niego – odezwała się Amanda zabierając Tomkowi telefon i naciskając przycisk z czerwoną słuchawką. – I to ciebie nazywają Mistrzem. Chyba ślepoty.

 

 

 

Ja, Domenico Buscetta, niegdyś znany jako Il Male, Zły, były boss ‘Ndrànghety, jeszcze rok temu najpotężniejszej kalabryjskiej mafii, jestem teraz zwykłym facetem zakochanym w swojej kobiecie. Dominik Kasztelan, który zniknął z Polski prawie dwadzieścia cztery lata temu, dostał teraz drugą szansę i zupełnie nowe życie. Zamierzam z tej szansy skorzystać!

 

 

Czasami śni mi się dawne życie. Włochy, Kalabria, pomidory… nasza farma w Bruzzese, ojciec… Mój tata. Tak za nim tęsknię, a wiem, że najprawdopodobniej więcej go nie zobaczę. Tylko dzięki niemu jestem tym, kim jestem. Dzięki niemu mogłem odejść, zacząć nowe życie. Bo matka ‘Ndràngheta nie wybacza, a ja jestem jej winien swoją śmierć.

 

 

 

Wciągająca historia osadzona w historycznych realiach Polski!

Księstwo Piastów władane przez księcia Siemomysła. Arena historyczna, którą czeka niejeden przełom.

W osadzie czynione są przygotowania do ślubu jednego z synów władcy - Czcibora. Ów ślub ma poszerzyć wpływy i umocnić władzę Piastów na okolicznych ziemiach.

 

Co z pozostałymi synami? Prokujem, oraz wygnanym Mieszkiem?

 

Śmierć, która zachwieje księstwem i wywróci wszystko do góry nogami. Bunty i wrogowie z każdej strony. Zagrożenie czyha dosłownie wszędzie.

 

Co do piastowskiego tronu ma duński król Harald Sinozęby, jego Dania, oraz Jomsborg?

Kogo życie dobiegnie końca, a do kogo uśmiechnie się los?

 

Pełna intryg, bitew i historycznych nawiązań opowieść o władzy, miłości, zdradzie i odkupieniu.

 

 

 

 

Czterej podopieczni poradni zdrowia psychicznego w zimowy wieczór wracają z zawodów pływackich. Z nieznanych przyczyn zmieniają trasę i jadą w przeciwnym kierunku. Porzucają samochód w lesie, a sami przepadają bez śladu. Ciała dwojga z nich zostają znalezione po kilku tygodniach poszukiwań. Według biegłych śmierć nastąpiła z przyczyn naturalnych. Pozostali uczestnicy wyprawy dosłownie rozpływają się w powietrzu.

 

Dziesięć lat później Jaśmina i Wojtek przemierzają kamperem Puszczę Piską. Niespodziewanie znikają, a policja znajduje ich porzucone auto kilkanaście kilometrów od miejsca, w którym dekadę wcześniej odnaleziono samochód należący do czwórki zaginionych mężczyzn. Dla Karoliny, która nie traci nadziei na odnalezienie brata, dramatyczna historia młodego małżeństwa stanowi punkt wyjścia do tego, by walczyć o wznowienie śledztwa.

 

Czy te dwie tragedie mają ze sobą coś wspólnego? Mazurski las stał się niemym świadkiem makabrycznych wydarzeń, a może w puszczy doszło do nieszczęśliwego wypadku?

 

 

– Kiedy podczas wojny kolejna osoba z jej otoczenia została rozstrzelana na ulicy, moja babcia była załamana. Nie zamierzała siedzieć bezczynnie i ratować „głupich książek”, jak to opisała. W poczuciu bezradności rzuciła zielnikiem i urwała róg. Nie chciała go zniszczyć, wycięła więc kawałek skóry z okładki swojego pamiętnika i przykleiła tutaj. – Emilia obrysowała palcem kształt czerwonej skóry.

– To niesamowite! A teraz ty, jej wnuczka, po tylu latach trzymasz tę książkę w ręku.

– Tak. Wyobrażasz to sobie? Wiesz, to sprawia, że ta historia jest mi jeszcze bliższa. Odnoszę wrażenie, że przenika mnie na wskroś. Czytam wspomnienia babci, wiem, że są prawdziwe. Teraz mam jeszcze świadectwo tego, że tak było. Tyle wylanych łez, straconych istnień, uczucia strachu i bezsilności, a także wielkiej odwagi i poświęcenia. Ona uratowała ten zielnik dla mnie, dla ciebie, dla wszystkich.