Deniwelacja

Rewelacyjna, wciągająca powieść, mimo pewnego przerysowania. Wydawała się przewidywalna, a zakończeniem autor znowu mnie zaskoczył.

Po dość przeciętnym Trawersie w tym tomie autor powrócił na właściwe tory. Akcja właściwie non-stop od pierwszej do ostatniej strony z kilkoma naprawdę fajnymi twistami fabularnymi. Wiadomo, że wszystko to strasznie naciągane i niewiarygodne, ale czytając Mroza po prostu trzeba przymykać na to oko. Typowo rozrywkowe czytadło, gdzie kartki same się przewracają.

 W posłowiu do tej części historii o byłym już komisarzu Wiktorze Forście autor wspomina że zamierzał zakończyć ten cykl po trzech tomach, jednak potem zmienił zdanie czego wynikiem jest tom czwarty i wynikające z zakończenia przypuszczenie iż na tym wciąż jeszcze nie koniec. Panie Mróz, jest pan chyba najbardziej płodnym autorem młodego pokolenia . Niestety ilość nie zawsze znaczy jakość . W pana przypadku bardzo nie znaczy . Sięgnęłam po tom czwarty, ponieważ, mimo tego jaką postacią uczynił pan Forsta, polubiłam go i chciałam zobaczyć jak zakończy się jego historia . Niestety zawiodłam się srodze. Ten tom to jakaś farsa . Czytając tę książkę miałam wrażenie że oglądam bardzo kiepski film sensacyjny klasy B a może i C. Z gatunku tych co to '' zabili go i uciekł '' . Jedynym plusem tej pozycji jest chyba to że nie zrobił pan z niej, wzorem pani Bondy, harlequina, chociaż i tutaj kilka '' długich spojrzeń '' się znalazło . Za to w pana książce głównym tematem jest ćpanie Forsta . Już w poprzednim tomie zagęszczenie tych informacji (że zacytuję sama siebie) było bardzo powyżej potrzebnych , w '' Deniwelacji '' robi się usypaijąco - nudno wkurzające . Forst ćpa na potęgę i rozważa jaka jest różnica między polskim kompotem , a porządnej jakości narkotykiem którym się raczył u rosyjskiej mafii . A jaki jest przy tym elokwentny, jaki ostry ma umysł, no i w końcu nie dokucza mu jego migrena . Cóż, ja tak Forsta, jak i pana Mroza póki co, mam zdecydowanie dosyć . Zakończenie wy...

„Deniwelacja” czyli czwarta część z cyklu z Komisarz Forstem. Że niby cykl z Komisarzem Forstem miał być trylogią? Brzmi aż niemożliwie patrząc na to, że na chwilę obecną tomów jest już siedem. Wiktor Forst chyba nie chciał dać Remigiuszowi Mrozowi o sobie zapomnieć.

Na początku książki nie wiadomo gdzie jest Wiktor Forst i na jej końcu również tego nikt nie wie. Między początkiem i końcem jest jeszcze środek. I tutaj wszystkie wydarzenia dzieją się dwutorowo. W Tatrach odnaleziono ciała pięciu kobiet. Jedna z ofiar ma na sobie charakterystyczną koszulę w czerwono-czarną kratę i czapka z daszkiem. Z kolei Wiktor Forst w swoim prywatnym śledztwie dociera do słonecznej Hiszpanii żeby tam zadrzeć z rosyjską mafią. Kto poznał już Forsta to wie jaki on jest. Tam gdzie Forst tam dużo się dzieje. I taka właśnie jest „Deniwelacja”

Seria z komisarzem Forstem jest świetna, bardzo polecam

Dla mnie "Deniwelacja" to całkiem przyzwoicie pomyślana i napisana lektura. Historię poznajemy dwutorowo, ponieważ wątkiem głównym (morderstwami w Tatrach) zajmuje się prokurator Wadryś-Hansen. Zaś nasz bohater Ex-komisarz Forst prowadzi śledztwo w sobie tylko znanej sprawie...
Mróz ciekawie zamanewrował osią czasową fabuły, przez co zwiększył efekt zaskoczenia czytelnika przy ostatecznym rozwiązaniu zagadki.
Pomimo oczywistych "naciągnieć" przy niektórych scenach (jak choćby błyskawiczna rekonwalescencja prokurator Dominiki W.-H. po bestialskim wręcz podbiciu), to całość dla mnie jest spójna, ciekawa i miła w odbiorze.

Dużo lepsza część niż poprzedni tom. Zastanawiam się tylko czasem gdzie jeszcze Forsta rzuci los... Chociaż przyznam szczerze...z każdym tomem coraz mniej wciągają mnie przygody komisarza....może to już przesycenie?