Z pierwszej piłki

Pierwsza myśl po otrzymaniu tej książki to o Matko ile ONA ma stron! 😱 Z tyłu głowy miałam jednak myśl, no weź, się ogarnij, przecież to MRÓZ! Będzie dobrze, bo musi być! Tylko pytanie, czy na pewno?

"Z pierwszej piłki" to chyba jedyna książka autora, która NIE przypadła mi do gustu! 😭 Zdecydowanie wolę, gdy idzie on w typowe kryminały i nie kombinuje... Bo to, co się tu zadziało...
Książka, która klasyfikuje się w grupie thriller, sensacja, kryminał. 🤔 Moje pytanie brzmi, w którym miejscu? Totalne nieporozumienie. 🤦
Jeśli miałabym gdzieś podciągnąć, to bliżej by mi było do powieści obyczajowej.
Może i jestem mało obiektywna, bo piłka nożna to totalnie nie mój klimat, jednak tu się tak mało działo... 😓 Dodatkowo dość długie opisy taktyczne co po prostu mnie nudziło. 🤷 Dla miłośników piłki nożnej zapewne będzie to idealna pozycja.

Duży plus za rozmowy Kali i Witka było fajnie i zabawnie, a ich relacja jak najbardziej mnie kupiła. Co do wątku Trener kontra córka, świetnie przedstawiony, wręcz fenomenalnie! Ich przekomarzanie to coś pięknego! Z uśmiechem na ustach czytałam poświęcone im fragmenty. ❤️

Podczas pisania tej recenzji zerknęłam na swoją biblioteczkę z ciekawości ile mam książek autora w domu. I wiecie co? Mam ich 11! I nie jest to Chyłka dla uściślenia.
11 książek plus, przeczytanych około 15 i wierzcie lub nie, ale po przeczytaniu #zpierwszejpilki zastanawiałam się, czy aby na pewno jest to książka Mroza! 🤔

Ale ja się cieszyłam na tę powieść. Musiałam po nią sięgnąć. No i sięgnęłam… Główny bohater to maturzysta Adam – ogromny talent i nadzieja Rewery próbującej podnieść się po tragicznym wypadku. Adama i pozostałych bohaterów nic nie odróżnia od innych postaci Mroza. Chyłka była pierwsza i jedyna w swoim rodzaju, potem Forst – okej, ale już za dużo. Za dużo bohaterów umiejących rozmawiać jedynie po chamsku z milionem wymyślnych porównań. Natomiast nie zgodzę się, że opisy meczów są zbyt rozwlekłe – są w punkt. No, poza błędem merytorycznym… 😉 Autor chciał napisać książkę po prostu piłkarską, więc właśnie to powinno nas wciągać, a jednak walka w lidze nie była dla mnie zbyt emocjonująca, w odróżnieniu od „Morderczego wyścigu” Pattersona, gdzie najważniejsze było dla mnie, czy bohater wjedzie na Pola Elizejskie jako zwycięzca.

Remigiusz Mróz w powieści „Z pierwszej piłki” zabiera czytelnika do pierwszoligowego klubu Rewera Opole, fenomenalnego beniaminka który po tragedii traci trzon swojego klubu i nie za bardzo wie jak wrócić na murawę. Nie ma piłkarzy, trenera, nie ma ducha. Ale jest Kala. Gdzieś tylko na początku, w środku i na końcu powieści pojawia się wątek kryminalny. Moim zdaniem nawet i niepotrzebnie, chociaż część czytelników jest zapewne zawiedziona. Jest to opowieść o potrzebie poczucia wspólnoty, tęsknocie, przyjaźni, rywalizacji, o sportowym duchu a przede wszystkim o młodych, ludzkich charakterach. Młodych ludziach którzy potrzebują przewodnika prowadzącego do celu. Były momenty, kiedy się wzruszałem, albo mówiłem, że co ku…, dlaczego. Jak na meczu mojej drużyny bo takową stała się Rewera Opole.

Autora nie muszę nikomu przedstawiać, jedni kochają inni omijają, ja mam wiele do nadrobienia, ale muszę przyznać, że bardzo odpowiada mi styl Autora. Jak było tym razem? Szczerze mówiąc, liczyłam na thriller w klimacie piłkarskim, no i oczywiście nie zabrakło mocnego początku i takiego też zakończenia, jednak środek poświęcony był głównie grze, budowaniu zespołu, treningów, walki o zawodników, klub i trenera... Autor skupił się zdecydowanie na przedstawieniu tego jak wygląda taki sport i klub oraz jego działanie od środka. Muszę przyznać, że to bardzo ciekawe rozwiązanie i tak jak nie lubię oglądać piłki, to takie książki mogę czytać cały czas, także Panie Mróz eksperyment udany 💥🥳⚽️

Nowy trener, który przejął dowodzenie drużyną Rewery Oploe, nie ma łatwego zadania, ma samych młodych, niedoświadczonych zawodników, ba! Nie są nawet drużyną, bo tą dopiero się stają.. Trenerowi jednak bardzo zależy na tej drużynie, i chłopakach więc szuka kolejnych talentów i za namową swojej córki Kaliny pragnie poznać Adama, obiecującego młodego piłkarza, problem niestety jest tylko jeden.. chłopak zdecydujemy nie chce grać zawodowo... Jak to wszystko się potoczy? Czy trener da radę w ostatniej chwili zrobić cuda? Czy chłopcy są odpowiednio zmotywowani? Jak bardzo jeden utalentowany zawodnik może wpłynąć na morale drużyny?

Ogromny plus za wprowadzenie do fabuły Kaliny, czyli kobiecej postaci.. która, też miała bardzo duży wpływ na rozwój sytuacji! A przecież piłka nożna...

Na wstępie mojej opinii muszę przeprosić autora. Niestety jestem człowiekiem małej wiary, ponieważ trudno było mi uwierzyć, że Remigiusz Mróz podoła, pisząc piłkarską książkę. Nie dość, że mu się udało, to jeszcze w jakim stylu. Chapeau bas.
Rewera Opole to klub okrzyknięty fenomenem polskiego futbolu ze względu na efektowną grę. Tragiczny wypadek, na skutek którego śmierć poniósł trener i 15 piłkarzy przekreśliła przyszłość klubu. Aktualny szkoleniowiec ma niełatwe zadanie - zbudować kolektyw z rezerwowych zawodników, który musi stawić czoła groźnym rywalom. Czy nowy narybek zespołu grający z numerem 15 poniesie morale drużyny i poprowadzi ich do zwycięstwa?
Zabrzmi to dziwnie, ale nie mogę napisać, że jest to jedna z lepszych książek Mroza, jakie przeczytałam, ponieważ w tym przypadku zdecydowałam się na formę audio i był to jeden z lepszych audiobookowych wyborów ostatnich miesięcy. Realizacja, dobór lektorów (zwłaszcza Adama Woronowicza) powodowały, że dałam się wkręcić w piłkarskie środowisko. Nie wiem, jak Remigiusz to zrobił, ale opisał piłkarskie zagrania lepiej niż niejeden komentator. Słuchając tego, wystarczyło, że zamknęłam oczy i miałam wrażenie, że znajduję się na stadionie, kibicując z zapartym tchem, przyglądając się wydarzeniom na boisku.
W książce bałam się motywu morderstwa, który nakreślony już na początku w ciekawy sposób, mógł odciągnąć uwagę od piłkarskiego klimatu. Na szczęście tak się nie stało. Historia mogła się bez tego obyć, ale t...