Mimo, że to prawie rok, nie przegryzłam się ze stratą Merlina. Jeszcze nie.

I chociaż o Irysie byłoby co opowiadać, nie czuję się na siłach, by pisać cokolwiek. Jeszcze nie.

Będę wrzucać fotki. Może z komentarzy pod zdjęciami ulęgnie się jakaś opowieść. Oby.

Póki co:

Z domowego archiwum:

Wizualizacja: Strach ma wielkie oczy