dzień wrze w metalowym więzieniu

śni o śniegu, śni o krwi

umierając powoli z uśmiechem na pokrytej bliznami twarzy

wylewając gorące łzy w majestacie głodnego słońca

cisza wtopiona w mrok, bezszelestny ruch skrzydeł

kojąca pieszczota mroźnego wiatru

pieśń, której nikt nie słyszy

pieśń niemych kosów i ślepych jeleni

pieśń zimowej nocy

która drży w sękatych dłoniach drzew -

- pradawnych strażników północy