Ubieram w słowa moją wstrętną depresję...

oto nadchodzi

powoli
czołga się przez czarne pola
ciągnie przez mgłę i popiół

otwiera swoją paszczę
szeroko
ostre białe zęby lśnią
języki mielą fałszywe słowa

gnieździ się w twoim umyśle

głęboko
jego oddech - swąd spalenizny

tonie w dymie, zanurza się w cieniach

chwyta twoje sny
cierpliwie
jajo złożone w ścięgnie
pasożyt toczący kość