twoje palce zanurzone w ciele ziemi

naciągają czas na szpulę

skąpane w gnijącej posoce przeszłości

zapętlone w węzłach przyszłych dróg

ty, z twardym kamieniem zamiast serca

marmurowa duszo ukryta w głębinach mroku

o, matko, idziemy za tobą przez korzeń i kość

słyszysz nas, nasze wycie

rozszarpujemy skórę nocy naszą pieśnią

wybrałeś nas, aby zamglić nasze zmysły krwią

bezlitosna matko -

- podążamy za tobą, by przegryźć białe gardło dnia