wykradliśmy światło z twoich źrenic [ tłumiąc jego blask czarną ziemią ]

zabraliśmy oddech z twoich płuc [ wypełniając je śniegiem ]

[ zabraliśmy cię do krainy radości i krwi

słodkiego zapomnienia i głodnej ciemności

wciskając twoją duszę w leśne poszycie

miraże i kolory

rozkoszne obietnice, słodkie niczym miód ]

wykradliśmy jasny uśmiech z twoich ust

znikasz pośród czarnych korzeni i i szepczących liści

sięgających głęboko, żywiących się twoim lękiem

przecież kochasz dłonie sypiące księżycowy pył

w twoje zmęczone oczy