depresyjne, bardzo, ale czasem... wspominam przeszłość...

( i tak, to o mnie, byłam takim królem bólu...)

byłem twoim pustkowiem łez

trąc metalowym ogonem przez piasek i żwir

wiecznie skazany na dotyk gorącego żelaza [ postrzępione krawędzie na tle kipiących płomieni ] 

byłem twoim zaklinaczem snów

mieszając zapachy koszmarów i niebiańskich snów

przygważdżając twoją świadomość do kolczastego łoża [ moje srebrne szpony przeszywające twoją skórę ] 

byłem twoim królem bólu

zawsze za daleko i za blisko; moje czarne łzy spadają na twoją twarz

ciemność moim imieniem, noc moją krwią

wspomnienia jak drzazgi, otwierają stare rany

zbyt szczere by je lubić

zbyt prawdziwe, by zignorować

oto jestem

ciągnąc wóz cierpienia

a każdy kogo kocham, ciągnie go wraz ze mną