noc rozpościera się srebrnym strumieniem

błyszcząc perłowymi łzami, drżąc pod tobą 

oferując ci swoje ciało; oddając ci swe najgłębsze lęki 

twój głos wypełnia szczelinę między zmierzchem a świtem 

wykrwawiąjąc ciało, dając życie duszy

liście ociekają kroplami rosy

gdy suniesz przez las; liannan wczesnego poranka 

[ twoja pieśń pozwala mi pragnąć

gdy moje usta wypełniają się błotem, a moje serce woła o dotyk śmierci, 

gdy moje oczy zamykają się na cuda

sycąc się zgnilizną ] 

moja luscinia 

jesteś cienką linią oddzielającą mnie 

od wieczności 

[ od ponadczasowego uścisku bezlitosnego zawsze ]

------

stworzone dla mojego kruka.