mówiłem ci, że nie jestem z ciała i kości

ale z pyłu gwiezdnego i krwi drzew

mówiłem ci, że nie pochodzę z tego świata

ale z mórz księżycowych i zaćmień słońca

mówiłem, że nie czerpię z ciemności miasta

ale z ciemnych lasów i czarnych jezior

mówiłem ci, że nie jestem człowiekiem

ale twoja dusza piła esencję moich snów -

błędne ogniki prowadzące na manowce

i kręgi w sercu lasu

- by rozbić się na miliony kryształowych odłamków

każdy tkwiący w moim sercu, sącząc okrutne światło dnia

prosto w moją noc

prosto pomiędzy moje cienie

budząc bestię