mój las objął cię, gdy biegłaś

przez mgłę i mech, ozdobiona kośćmi i piórami

ugasił pragnienie nieznanego

przemienił cię w błędny ognik, tańczący płomień

spijałyśmy uczucia jak ogień połyka suche liście

noc skradła twoje serce, umieszczając gwiazdy w twoich oczach

jednak moje lasy zapomniały o twoich rzekach i oceanach

kryształowych plażach; piasku między palcami

przywołały cię z powrotem, jak róg brzmiący w chłodnym bezmiarze

zew fal i wichury

nie dane nam jest razem polować

tak długo, jak twoja skóra wysycha na słońcu

a moja krew nie jest zrobiona ze słonej wody