W starym parku, obok willi profesora Wernera, jego przybrany syn, Sven Larsen wyznaje swoją miłość pięknej Zuzannie Romer. Odpowiedź dziewczyny jest przychylna; pozwala się nawet pocałować przystojnemu uczonemu. Scenę tę obserwują z dwóch domów dwie pary oczu: Mai, siostry Zuzanny, skrycie zakochanej w Svenie i pani Renaty Werner, jego przybranej matki, która postanawia poddać próbie miłość i bezinteresowność Zuzanny. Wychodzi jej naprzeciw i podczas spaceru parkową aleją wspomina, że Sven nie odziedziczy majątku Wernerów. Zuzanna zaczyna się wahać... [Edytor, 1995]