W prywatnej hierarchii Czesława Miłosza poezja stanowiła najważniejszą część jego twórczości. Wydany z okazji 100. rocznicy urodzin noblisty tom Wierszy wszystkich gromadzi w jednym woluminie utwory poetyckie ogłoszone przez autora drukiem. Znajdują się tu teksty zamieszczane w kolejnych książkach poetyckich, a także utwory publikowane
w czasopismach. To plon siedemdziesięciu lat pisania, długiego, pracowitego życia, jedno z największych dokonań twórczych - nie tylko w literaturze polskiej.
Edycja gromadzi utwory opublikowane w pięciu tomach Wierszy wchodzących w skład Dzieł zebranych, gdzie opatrzono je przypisami i notami edytorskimi. Szczęśliwie większość prac edytorskich odbyła się jeszcze za życia autora. Wiersze zostały sczytane z rękopisami i maszynopisami, zaś sam poeta rozstrzygnął wątpliwości, ustalając kanoniczny kształt swego dzieła.
Ten obszerny tom pozwala uważnemu czytelnikowi prześledzić ewolucję twórczą Miłosza. Przede wszystkim jednak daje możliwość smakowania wielości gatunków i tonacji, nastrojów i stylów. Takim bogactwem nie obdarzył literatury polskiej nikt poza Miłoszem: to poezja religijna obok zanurzonej w zmysłowych radościach, losy ludzkie, ocalane od zapomnienia obok świadectw okrucieństw historii, gorące namiętności obok dyskursu teologicznego. W pięknej i mądrej poezji Miłosza rozczytywać się będą pokolenia.
w czasopismach. To plon siedemdziesięciu lat pisania, długiego, pracowitego życia, jedno z największych dokonań twórczych - nie tylko w literaturze polskiej.
Edycja gromadzi utwory opublikowane w pięciu tomach Wierszy wchodzących w skład Dzieł zebranych, gdzie opatrzono je przypisami i notami edytorskimi. Szczęśliwie większość prac edytorskich odbyła się jeszcze za życia autora. Wiersze zostały sczytane z rękopisami i maszynopisami, zaś sam poeta rozstrzygnął wątpliwości, ustalając kanoniczny kształt swego dzieła.
Ten obszerny tom pozwala uważnemu czytelnikowi prześledzić ewolucję twórczą Miłosza. Przede wszystkim jednak daje możliwość smakowania wielości gatunków i tonacji, nastrojów i stylów. Takim bogactwem nie obdarzył literatury polskiej nikt poza Miłoszem: to poezja religijna obok zanurzonej w zmysłowych radościach, losy ludzkie, ocalane od zapomnienia obok świadectw okrucieństw historii, gorące namiętności obok dyskursu teologicznego. W pięknej i mądrej poezji Miłosza rozczytywać się będą pokolenia.