Przypomnienie jednego z najważniejszych utworów poetyckich XX wieku – poematu angielskiego noblisty. W Jałowej ziemi (1922), będącej świadectwem cywilizacyjnego kryzysu, jaki dotknął intelektualną świadomość Europy po pierwszej wojnie światowej, poeta tworzy mozaikę kulturową, aby ocalić dawne inspiracje. Stan wewnętrznej pustki odmienić można tylko, zdaniem Eliota (1888-1965), sięgając do bogatych tradycji. Spowiedź poety to rachunek sumienia jednostki, podjęty w imię uniwersalizmu.