Z pewnością książka ta sprowokuje poważną dyskusję na temat dwudziestolecia międzywojennego. Czesław Miłosz wyznacza bowiem swoją własną, subiektywną, odbiegającą od stereotypowych wyobrażeń i podręcznikowych schematów wizję tamtych czasów. Wizję człowieka, którego osobowość, charakter, światopogląd poetycki kształtowały się w latach dwudziestych i trzydziestych. Autor, przywołując i wskrzeszając teksty dokumentalne i prasowe tamtych czasów, bezwzględnie rozprawia się z dziedzictwem Dwudziestolecia, nie kryjąc i nie tając żadnych bolesnych faktów, wręcz przeciwnie, wyciągając na światło dzienne wiele wstydliwie przemilczanych zdarzeń i tragedii.