@Possi

Cytat z Promyczka, Kim Holden, s. 517.

Czy jest pierwsza w nocy?
Tak!
Czy właśnie ryczę jak bóbr po przeczytaniu książki?
Tak!
Czy miałam nadzieję, że skończy się inaczej?
Tak!
Czy na początku mnie irytowała?
Tak!
Czy potem zakochałam się w tek historii?
Tak!
Czy czytałam ją ponad pół dnia, żeby skończyć?
Tak!
Czy wyglądam jakby mnie coś przejechało?
Tak!
Czy kocham za to literaturę?!
Tak!
Chociaż czuję się trochę jak wrak, dawno nie płakałam przy książce, ta była trochę jak znieczulenie.
Dziękuję za uwagę!
Promyczkowa playlista:https://open.spotify.com/playlist/79x27Che8whcjTDEtNY4BY?si=hHvrxgyiQIajuErDNEbgLA&dd=1

Uwielbiam tworzyć opowiadania, szczególnie te, które gdzieś powstaną w mojej głowie i w sercu. Słowa pomagają mi wyrażać się przy pomocy obrazów. Nie są idealne, ale ja również nie jestem. Jednak są z mojego serducha. 

Jeśli macie ochotę je przeczytać to zapraszam: 

Pierwsza część: 

https://pasjanaszymzyciem.blogspot.com/2023/04/czerwona-linia.html

Część druga:

http://pasjanaszymzyciem.blogspot.com/2023/04/bratnie-dusze-ii.html 

Dzień dobry i cześć :D
Za oknem dziś taki piękny dzień, słońce świeci, wiosnę czuć w powietrzu, chce się działać.
Co dziś czytacie?
U mnie od dwóch dni lektura "Komodo" Davida Vanna, książka wydana w Polsce dzięki Wydawnictwo Pauza w 2022 roku.

Znacie? Czytaliście? Co innego Pauzy polecacie?  

Dziś Wielka Sobota
Dlatego chciałbym złożyć Wam życzenia: Życzę chwili wyciszenia i zatrzymania, spojrzenia na Jezusa Chrystusa, na Krzyż...
Życzę Wam pięknego przeżycia tych dni z bliskimi w bliskości z Panem, docenienia właśnie tych momentów wśród rodziny i przyjaciół. I również aby Zmartwychwstały Pan napełnił Wasze serca radością, miłością i nadzieją. Niech ona rozkwitnie, jak kwiaty na wiosnę. 

Dzień dobry i cześć!

Przychodzę do Was dzisiaj z informacją o zbiórce, jaką założyłyśmy dla Eweliny, ja i Autorka z nią współpracująca. 

Pomoc łączy ludzi, choć nas połączyły książki. Część z Was, jako blogerzy i recenzenci znacie Ewelinę, więc proszę udostępnijcie informację.

https://zrzutka.pl/fuugh7 

Dobro wraca i szczerze jestem o tym przekonana :D. 

Cześć!

Miło mi poinformować, że objęłam patronatem książkę Pani Wandy Siubieli. 

I chciałabym zaprosić Was na spotkanie Autorskie, które odbędzie się w Łodzi w Bibliotece miejskiej nr. 4 30.03.2023

I oczywiście zachęcam do czytania :)

Tu dla zainteresowanych opis książki: 

Wczoraj skończyłam 25 lat. Czuję, że to jakiś nowy rozdział życia...

Ludzie często pytają:
– Co chcesz robić w życiu? Jaki jest Twój cel?
— Moja odpowiedź jest taka:
Chcę przeżyć życie, jako dobry* człowiek, z uśmiechem na twarzy ❤️😉. Kochać i być kochaną.
To cel mojego życia 😇
*(dobry - nie znaczy, że nie popełniający błędów. Każdy je popełnia).
Dobrego dnia, Dobrzy Ludzie! 😉😇

 Matylda właśnie wróciła do domu po zajęciach na Uniwerku. Gdy otwierała drzwi powitał ją jej koci przyjaciel, jedyny domownik poza nią. Najpierw połasił się do jej nóg, potem delikatnie zaczął mruczeć i potarł mokrym noskiem o policzek. To taki mały codzienny rytuał, a sprawiał jej wiele przyjemności, taka iskierka ciepła.  

Dzień wydawać by się mogło taki sam, jak wszystkie inne. Od rana zajęcia, chwila przerwy i znów nauka. Dużo i mało jednocześnie. Ten wtorek był jednak trudny. Najpierw zaczęła od egzaminu, na który nie czuła się przygotowana. Miała wrażenie, że wszystkie zadania są przeciwko niej i nie była pewna swoich odpowiedzi. Poza tym, prawie by się na ten egzamin spóźniła, ponieważ jeden autobus nie przyjechał, a drugi się spóźnił. Początek dnia, więc nie sprzyjał. Później znalazł się niezbyt życzliwy kolega, który dokuczał Matyldzie przez kolejne zajęcia. Jego żarty bawiły wszystkich innych, ale nie ją. Dziewczyna miała ochotę zapaść się pod ziemię. Najbardziej zaś marzyła o tym, by pójść do domu i zaszyć się w ciszy wynajętego mieszkania. I przytulić się do swojego ukochanego kota Elona. Lubili takie wspólnie wieczory. Każdy po swojemu. 

Właśnie teraz doczekała się tego, o czym tak bardzo marzyła. Czas dla samej siebie, cisza, brak zgiełku, hałasu i tłumów. Jej wewnętrzy introwertyk czekał cały dzień na tę chwilę. Usiadła więc z Elonem, w ulubionym kącie - przy ciepłym kaloryferze i tak wtuleni w siebie, patrzyli przez okno. Świat owijała już kołderka nocy, gdzieś tam pośród chmur majaczył księżyc. Jedynym źródłem światła były stare latarnie. Mimo tego oglądali, w tej ciszy można było zaobserwować piękne płatki śniegu, które nieśpiesznie spadały na ziemię. Każdy z nich inny, ale piękny. Ten harmonijny ruch śnieżynek, wprowadził jakąś otuchę w sercu Matyldy, a ona na chwilę zatrzymała się i czas na moment nie miał znaczenia. Z tego zaczarowania wybudził ją ruch Elona. Upomniał się o jedzenie, więc dziewczyna poszła razem z nim do kuchni. Sama też poczuła, że zgłodniała. Razem ze swoim towarzyszem siedziała teraz w kuchni, on pałaszował pyszną puszeczkę z łososiem, a ona przygotowywała swój ulubiony makaron z sosem z papryki. 

 Jakiś spokój pojawił się w jej głowie i sercu. Nawet nie zdawała sobie sprawy kiedy cichutko zaczęła nucić, to była jej ulubiona melodia z dzieciństwa, przy której zasypiała. Jej mama zawsze na dobranoc otulała ją kołdrą i te dźwięki zostały z nią do dziś. Myśli gdzieś krążyły i popatrzyła na ten dzień jeszcze raz. Jakiś przechodzień dał jej dziś tulipanka, pani w piekarni pochwaliła jej nową fryzurę, a pan sąsiad przytrzymał drzwi, gdy wracała do domu. To takie drobne gesty, a tak potrafiły podnieść na duchu. I jeszcze z poprzedniego egzaminu dostała piątkę. Smutne to, że złe doświadczenia mogą odebrać nam radość w taki sposób, że zapominamy o tych małych radościach – pomyślała.

Pochłonięta myślami, delikatnie się zarumieniła, przypomniała sobie, że jeden z chłopaków z roku się do niej uśmiechnął... Nie jakiś, ten jeden konkretny, który wpadł jej w oko. Jedyne, co o nim wiedziała, to to, że ma na imię Maciek. I lubi Tolkiena, czyta po raz kolejny Władcę pierścieni. Gdy mijali się na przerwach wymieniali między sobą  uśmiechy, lub "cześć" słyszalne tylko dla nich dwoje. Kilka razy miała już zagadać, ale albo się spłoszyła, albo gdzieś znikał, lub Olek zaczynał jej dokuczać. W tych gestach bez słów dla niej było coś więcej, nadzieja, że to może być ktoś, kto coś zmieni w jej życiu. 

Tekst jutro na blogu ;)

Jakie wyzwania czytelnicze planujecie na ten rok? 

Cześć Ludki, 

Za co cenicie literaturę? 

Za co lubicie np. powieści obyczajowe, fantastykę, powieści przygodowe, młodzieżowe itp.? 

Każda odpowiedź ważna, potem zdradzę o co chodzi. 

Cześć, dzień dobry!

Przypominamy o naszym wspólnym wydarzeniu @viki_zm Poetycki październik. Od wczoraj mamy stronę na Facebooku. 

Trwa pierwszy konkurs z tomikiem Agnieszki Kani. Jest też wywiad z autorką. Dziś też wszedł na stronę wywiad z Gabrielą Kotas. 

Po więcej informacji zapraszam pod linkiem: https://www.facebook.com/profile.php?id=100086618040744

13 września 1894 roku  w Łodzi urodził się Julian Tuwim. 

Jest wiele wierszy jego autorstwa, które znam z dzieciństwa, bo słuchałam jako dziecko. 

Uwielbiam Ptasie radio w interpretacji p. Ireny Kwiatkowskiej i gdy o tym pomyślę, to zawsze wspominam z uśmiechem. 

Ptak

Na gałązce usiadł ptak: 

Zaszczebiotał, zatrzepotał 

Ostry dzióbek w piórka otarł, 

Rozkołysał cały krzak. 

Potem z świstem frunął w lot! 

A gałązka rozhuśtana 

Jescze drży, uradowana, 

Że ją tak rozpląsał trzpiot

źródło: https://znanewiersze.pl/julian-tuwim/ptak 

A Wy jakie wiersze Tuwima lubicie?