stoję na moście,

patrzę na wodę, 

z której bije spokój. 

to było moje życie,

sprzed chwili, 

uporządkowane, 

bez zamieci.

teraz patrzę

i nie wiem,

skoczyć do dawnego spokoju, 

czy rwać tam gdzie błędy

będą wybaczone.

Bezpieczna przystań, 

czy dziki skok, 

lekki motyl, 

azyl bezpieczny kwiat, 

czy dziki wilczy zew?

------------------------------------------

Czy spalić most, 

czy zbudować nowy?

znajdzie ktoś dostęp do serca?

czy zamknęłam je już tak mocno, 

że nikt i nic?