8 marca czyli światowy dzień kobiet, święto obchodzone corocznie od 1910 roku, to także Międzynarodowy Dzień Praw Kobiet oraz Pokoju na Świecie.

W tym roku postanowiłam, że uczczę go odrobinę – postem na blogu i przedstawię Wam (skrótowo), kilka kobiecych bohaterek z tak zwanej literatury klasycznej.

To małe zestawienie ośmielam się rozpocząć od:

Dumy i uprzedzenia Jane Austen, powieści angielskiej pisarki, która została wydana w 1813 roku i stała się można rzec, światowym bestsellerem.

Chciałam napisać o Elizabeth Bennet, dla mnie jest to jedna z najciekawszych bohaterek Dumy i uprzedzenia. Jest drugą z kolei z sióstr Bennet, ma dwadzieścia lat. Nie jest uważana za taką piękność, jak jej starsza siostra Jane, ale ma w sobie wdzięk. Czytając książkę, dostrzeżemy, że bohaterka jest inteligentna i lubi obserwować ludzi. Jest śmiała i bezpośrednia, co bardzo widać w kontaktach z jednym kawalerem, którego ... (te osoby, które wiedzą to dokończą, a reszcie nie chcę spolerować).

Kolejną bohaterką jest Maryla Cuthbert, znamy ją z Ani z Zielonego Wzgórza.

Przyznam się, że gdy pierwszy raz czytałam Anię i oglądałam film, to nie lubiłam bardzo Maryli. Z czasem doceniłam tę postać. To kobieta około pięćdziesięcioletnia, jest starą panną, wraz ze swoim bratem Mateuszem mieszkają na Zielonym Wzgórzu. Maryla to osoba wymagająca od siebie i innych, surowa, ale sprawiedliwa. Na początku może wydawać się nieco oschła i zdystansowana. Po pojawieniu się w jej domu Ani, wiele się zmienia. W Marylę wstępuje nowa energia, staje się bardziej wyrozumiała i radosna. Zrozumiała ile miłość może zmienić w życiu drugiego człowieka.

Trzecia książka to Pollyanna Eleanor H. Porter, powieść, którą czytałam razem z dziadkami, potem sama jako troszkę starsza dziewczynka i zawsze wracam do niej z pewnym sentymentem. Pollyanna jest jedenastoletnią dziewczynką, po śmierci swojego ojca, jedzie do swojej krewnej – surowej i despotycznej ciotki. Dziewczynka jest przeurocza i sympatyczna, a także potrafi znajdywać radość w rzeczach drobnych, w trudnych sytuacjach. To tak zwana zabawa w radość. To piękna historia, która zostaje w nas na długo.

Chciałabym Wam wspomnieć również o jednoaktówce Aleksandra Fredry Świeczka zgasła, w której poznajemy Panią, czyli Jadwigę. Muszę Wam powiedzieć, że mnie ta postać bardzo bawi i darzę ją sympatią. Jadwiga jest młodą kobietą, która podróżuje dyliżansem pocztowym z pewnym mężczyzną. W pewnym momencie pojazd ulega wypadkowi, Pan i Pani zostają zmuszeni przerwać podróż. Zatrzymują się w małej izdebce, wtedy dochodzi do ich pierwszej wymiany zdań. Zachowania kobiety to uprzedzenie, duma. To jest tak komiczne, że można uśmiać się do łez. Koniecznie zapoznajcie się z jednoaktówką. (Jest na Wikipedii).

Myśląc o tym poście, przyszła mi do głowy Ligia z Quo Vadis Henryka Sienkiewicza.

Chyba wielu z nas o niej słyszało, omawiając lekturę w szkole. Szczerze Wam się przyznam, że ja tę książkę w całości przeczytałam dopiero na studiach. Wtedy czułam, że jestem gotowa na zmierzenie się z Sienkiewiczem.

Kallina była córka królewską pochodząca z narodu Ligów. Mieszkała w Rzymie u Aulusa i Pomponii, gdzie była traktowana jak córka. Żyła sobie w zaciszu domu. Niezwykle piękna, subtelna, dziewczęca, a jednocześnie pełna kobiecości. Wpadła w oko Winicjuszowi, który do szaleństwa się zakochał. I jak wielu z nas wie, zaczęło się dziać. Bardzo podobało mi się pod czas czytania, obserwowanie Ligii i jej dorastania, dynamicznej zmiany.

Można by wymieniać jeszcze kolejne przykłady, ale nie chciałabym by ten wpis był bardzo długi.

Jakie są Wasze ulubione kobiece bohaterki?

Possi

Drogie Panie, z okazji dnia Kobiet życzę Wam: dużo zdrowia, spełnienia marzeń i siły, motywacji do realizacji pragnień, miłości, przyjaźni pięknej i wszystkiego co najlepsze.


dostępne również na blogu: https://pasjanaszymzyciem.blogspot.com/2021/03/kobiety-w-literaturze-klasycznej.html