Zadumałam się nad życiem,

wzięłam klucz,

powiesiłam go na szyi,

zatrzasnęłam drzwi,

nie dopuszczając do siebie nikogo 

na kilka chwil. 

I zadumałam się nad życiem,

wiesz o czym marzę? 

O utopii. 

O świecie pełnym miłości, 

o świecie bez zawiści, 

o byciu u boku drugiego człowieka,

gdzie patrzymy na drugiego człowieka.

Marzę o Raju, o takmi świecie, o którym mowa w Biblii. O miłości z Hymnu, z listu do Koryntian.  O takim zapatrzeniu ludzi w miłość jak Oblubienica patrzy na Oblubieńca.

Bo nie chcę, by moje życie obserwował ktoś na Instagramie, a tak naprawdę robił to jako mój wróg.

Bo nie chcę wrogów, pragnę przyjaciół i takiego świata, w którym jest miłość.