Recenzje

„I tylko księżyc ich widział, i tylko ich słyszały słowiki ...”

24.07.2022

Zachęcona pierwszą powieścią Marii Rodziewiczówny, którą miałam odwagę przeczytać, idąc za głosem serca, sięgnęłam po kolejną, Między ustami a brzegiem pucharu. Jakie są moje odczucia po kolejnej lekturze, czy byłam zadowolona czy też czas z nią spędzony uważam za stracony, przekonajcie się sami … Opowiedziana historia dzieje się w Berlinie, na p... Recenzja książki Między ustami a brzegiem pucharu

@malgosialegn × 9

KSIĄŻKOWEDINOZAURY

25.08.2021

Łapka do góry, kto oglądał film i tak jak ja lubi kreacje filmowe Jacka Chmielnika? Te niegrzeczne kreacje... Ja uwielbiam! I wiem, że mało kto lubi "Nad Niemnem", ale ten film, również ze względu na jego rolę mogę oglądać na okrągło. Ale My tu mamy o ustach i pucharach pisać! Zacznijmy zatem od Marii, Autorki. Maria Rodziewiczówna zadebiutowała... Recenzja książki Między ustami a brzegiem pucharu

@czerwonakaja × 5

Między nim a nią może być tylko miłość

23.08.2024

Czy ktoś ma ochotę na uroczą, bezpiecznie przewidywalną, ale napisaną z brawurowym rozmachem historię miłosną? Oto jest - „Między ustami a brzegiem pucharu”. Schematyczne, ale jak napisane! "Między ustami a brzegiem pucharu" to nie ckliwe romansidło, a lekka powieść kobieca. Mimo to nie brakuje tu typowych dla Rodziewiczówny motywów: patriotyzmu,... Recenzja książki Między ustami a brzegiem pucharu

@Estera × 3

Między ustami a brzegiem pucharu wiele jeszcze zdarzyć się może...

23.01.2014

Miłość to temat ponadczasowy, będący zawsze aktualnym i często wykorzystywanym przez literatów. Starza tym samym realne zagrożenie dla danej książki – zagrożenie nudą, schematycznością, powtarzalnością czy przewidywalnością. Przecież potrzeba nie lada zdolności by napisać coś nowego – lekkiego, świeżego, zaskakującego, a przede wszystkim niebanalne... Recenzja książki Między ustami a brzegiem pucharu

@nieidentyczna × 1

Zobacz wszystkie (6) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2023-09-09

5 /10

Przeczytane Dentystka też baba czyli trochę romansideł i ckliwych historii Klasyka i okolice czyli nie wstyd czytać przy ludziach Mam w domu 📚 Z historią w tle

Verfluchte Schei*e!

Hrabia Wentzel Croy-Dülmen, mimo swoich polskich korzeni, czuje się w pełni Niemcem. Mało tego, na każde przypomnienie owych rodzinnych koligacji, reaguje ogromną złością. Jako bogaty, przystojny i przebojowy kawaler, jest rozchwytywaną partią i bez skrupułów korzysta z proponowanych mu wdzięków. Wszystko zmienia się, kiedy poznaje młodą i piękną Jadwigę Chrząstkowską, Polkę z dziada pradziada, której już samo brzmienie nazwiska wzbudza w Niemcach niepokój. Croy-Dülmen za wszelką cenę chce zdobyć uczucie uroczej panny, ta jednak nie wykazuje żadnego zainteresowania hrabią. Do jakich poświęceń zdolny będzie Wentzel, aby przełamać opory Jadwigi?

Mając szesnaście lat, byłam bardziej podatna na takie patriotyczno-romantyczne zrywy. Obecnie tego typu literatura nie za bardzo pokrzepia moje serduszko, a historia rodzącego się uczucia między hrabią a Jadźką, również nie wyróżnia się niczym specjalnym. Szczególnie, że zamiast jakiejkolwiek romantyczności, cały czas widziałam tylko łopatologiczną przemianę „złego Niemca” w „dobrego Polaka”. Ciekawsze było tło społeczno-obyczajowe, najpierw bliski Wentzlowi pyszny Berlin z jego wszystkimi uciechami, następnie podróż do zupełnie obcej, niemal wrogiej mu krainy, gdzie zamieszkiwała jego babka, której tak bardzo się wstydził.

× 21 | link |

@posrodkwiatowicieni

2022-08-23

10 /10

Jak już kiedyś wspomniałam, ten rok to powroty, a końcówka wakacji to zdecydowanie dla mnie powrót do Marii Rodziewiczówny. Bo jest coś takiego w tej autorce, że nie potrafię się oprzeć jej słowom. A Między ustami a brzegiem pucharu zdecydowanie należy do moich ulubionych spod jej pióra.

Jest coś takiego w romansach sprzed wieku, że człowiek się czerwieni, a kolana miękną. Coś takiego jest w powieści Rodziewiczówny. Może to urok epoki. A może to właśnie ta odległość między ustami a brzegiem pucharu, niewielka i dynamicznie zmieniająca się, odzwierciedlająca ulotną chwilę, niezwykle krótki czas, w którym jednak może zdarzyć się bardzo wiele. Takiego samego znaczenia nabiera owo sformułowanie w powieści Marii Rodziewiczówny. To jedno uderzenie serca, mrugnięcie powiek, pełne napięcia, które może odmienić nasze życie zupełnie. Ta odległość, pozornie niewielka, może być całą przepaścią pełną pogardy, nienawiści i uprzedzeń. Lub miłości, bo nigdy nie da się przewidzieć cóż się wydarzy. I tak jak niewielka jest ta przestrzeń, tak niewielkich rozmiarów jest ta książka, a jednak kryje jedną z najpiękniejszych historii w polskiej literaturze. Historię polskiego społeczeństwa, historię poszukiwania własnej tożsamości narodowej, a przede wszystkim historię miłości. Bo dla miłości można zrobić wiele, można zmienić wiele, zrewidować swoje zasady i wartości. Bo nie od dziś wiadomo, że ona czyni cuda. Uwielbiam tę historię, tak zwyczajnie. Za jej subtelność, piękno, za to jak ...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@burgundowezycie

2024-02-06

8 /10

Przeczytane literatura piękna 🌹

„Między ustami a brzegiem pucharu”, autorstwa Marii Rodziewiczówny, to powieść, która przenosi nas do czasów dwudziestolecia międzywojennego, pełnego zmian społecznych i burzliwych wydarzeń. Autorka opowiada nam w niej historię niezwykłej przemiany hrabiego Wentzla, bogatego Niemca z polskim korzeniami ze strony matki, który z zdemoralizowanego bywalca salonów staje się prawdziwym patriotą i szlachetnym mężczyzną. Dzieje się to wszystko dzięki miłości do dumnej i pięknej szlachcianki Anny Chrząstowskiej oraz dzięki surowym słowom i wymaganiom, które stawia mu jego babcia, hrabina Zofia.

Powieść ta została przełożona z języka, którym posługiwała się autorka na język współczesny przez Kasię Bulicz-Kasprzyk, która wiernie tłumaczy na język współczesny klasykę obyczajową, z pełnym szacunkiem dla oryginalnego tekstu. Książka dzięki temu staje się ukłonem w stronę doskonałej polskiej klasyki literatury oraz dzięki uwspółcześnieniu ma szansę ponownie stać się bestsellerem 🌹.

„Między ustami a brzegiem pucharu” to historia, która porusza wiele ważnych i aktualnych wątków, takich jak patriotyzm, miłość, tożsamość, rodzina, zdrada, wierność, honor, przebaczenie czy wolność. Mimo tych poruszanych tematów, książce nie brakuje humoru, ironii oraz uroku i napięcia. Akcja toczy się wartko, a styl pisarki jest bogaty i elegancki. Język współczesny daje łatwość w odbiorze oraz dodaje świeżości.

Polecam tę książk...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@Basiek04

2019-12-30

6 /10

Przeczytane 2019

Książkę czytało mi się naprawdę dobrze, chociaż zwykle od tego typu literatury staram się trzymać jak najdalej. Ten tytuł polecił mi - dość przekornie - znajomy z pracy (kiedyś oglądał film, później żona podsunęła mu książkę) i, o dziwo, dobrze zrobił. Najwidoczniej potrzebne mi była drobna odmiana gatunku literackiego.

Nie lubię romantycznych historii, gdyż często są naiwne, cukierkowe, a niekiedy, mówiąc wprost, bzdurne. Para bohaterów wynajduje masę powodów, żeby tylko nie być razem. Gdzież w tym logika?! Tutaj też trafiłam na kilka fragmentów, które wzbudziły mój odruch odrzutny. Jednak te niezbyt udane momenty są wplecione w kawał bardzo dobrej literatury, z dodatkami komedii przy której trudno zachować powagę.

Głównych bohaterów - hrabiego Wentzla i Jadwigi - nie polubiłam. Ona idealnie wpisuje się w schemat "nieszczęśliwie zakochanej", a on... aż tak typowy nie jest, jednak chwilami działa na nerwy. Na szczęście autorka stworzyła rewelacyjne postacie drugoplanowe, które z miejsca mnie zawojowały. Szczególnie Tekla - gderliwa starsza pani jest moją ulubienicą.

Rekomendacje sobie odpuszczę - jak wspomniałam, nie znam się na literaturze kobiecej. Ta jednak pozostawiła po sobie dobre wrażenia.

| link |

@beata87

2019-11-17

9 /10

Przeczytane Domowa biblioteczka

Rewelacyjny romans historyczny, klasyk polskiej literatury gatunku. Przeczytałam ponownie z ogromną przyjemnością. Mam ogromny sentyment do wszystkich powieści p.Rodziewiczówny, ale kilka darzę wyjątkową miłością. Ta książka należy do tego grona.
Film, powstały na motywach powieści, różni się od niej, jest w nim więcej elementów humorystycznych. W powieści jest więcej powagi, szacunku, szlachetności - powieść powstała sto lat wcześniej, niż film, jest bardziej nastrojowa, przesycona walką o polskość, walką z germanizacją ziem pod zaborem. Napisana pięknym językiem. Szczerze polecam i zachęcam, by poznać polską klasykę romansu.

| link |

@agawska

2009-09-08

8 /10

Przeczytane

Jak to Rodziewiczówna - lekka, łatwa i przyjemna. A przy okazji ciekawy wycinek obyczajowości. Szczególnie dla młodych panien.

| link |

@julka_141

2009-02-01

Przeczytane

Warto przeczytać, aczkolwiek "Wrzos" jest ciekawszą pozycją.... mniej sielankową i cukierkową, z mniej oczywistą fabułą....

| link |

@Da-Nutka

2009-08-10

3 /10

Przeczytane

Gdyby Rodziewiczówna żyła współcześnie, byłaby rozchwytywana jak Danielle Steel. Nie dla mnie tego typu literatura

| link |

@Natalia_natalia

2008-08-01

10 /10

Przeczytane

Książkę przeczytałam z ogromną przyjemnościa. Polecam, bo naprawdę warto przeczytać tę pozycję

| link |

@Elviska

2012-08-26

Przeczytane Posiadane

Właśnie przeczytałam. Mnie ten patriotyzm nie przeszkadzał. Wręcz przeciwnie. :)

| link |

@Estera

2024-08-23

8 /10

Przeczytane

@malgosialegn

2022-07-24

8 /10

Przeczytane

@przeczytawszy

2022-07-07

10 /10

Przeczytane

@saskia9

2022-01-03

7 /10

Przeczytane Domowa biblioteczka🏡 Życie nie jest romansem, ale💋 Klasyka💖 👉2022

@dorotab

2021-09-17

7 /10

Przeczytane

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Między ustami a brzegiem pucharu wiele jeszcze zdarzyć się może.”

“Człowiek, który się wstydzi swego pochodzenia jest albo nikczemnym, albo słabym!”

“Dajmy każdemu żyć, jak chce, a kogo warto, kochajmy i ceńmy.”

“Kto ma z kim żegnać się, to szczęśliwy.”

“Zasady, rzeczywistość, wszystko zgasło, zbladło przed wielką potęgą, co się naigrawała z jej woli i tradycji: on ci nie wróg, on ci najmilszy na całym świecie, i choć może niewart, ale on ci pierwszy z ludzi, i choć ci ani swój mową ani życiem, choć on ciebie nie rozumie - ty go kochasz i kochać będziesz do śmierci, i nie ostoi się przed nim twa powaga ani duma, ani siła charakteru...”