Barcikowscy

'' Tam byt i kariera , ale tu fundament .
(...) Teraz już po wszystkim , zapaskudził wam nazwisko . ''

Zapomniałam już jak pięknie potrafiła pisać Maria Rodziewiczówna . Dawno nie czytałam nic pióra tej autorki . '' Barcikowscy '' wpadli mi w ręce zupełnym ' przypadkiem ' i znowu powróciłam do jakże sugestywnie kreowanego świata pani Marii . Świata uciśnionego obcą żelazną ręką zaborcy . Świata gdzie Polacy według niektórych Rosjan '' byli pokryci sierścią , jak dzikie zwierzęta '' . Świata gdzie burzono kościoły , tylko dlatego że ośmieliły się mieć wyższą wieżę niż pobliskie cerkwie . Świata gdzie patriotyzm był dumny i hardy . Czasem też wydumany i niesprawiedliwy . Gdzie Ojczyzna znaczyła więcej niż więzi krwi i miłość braterska . W tym to świecie i w tamtych czasach Rodziewiczówna umieściła bohaterów swojej książki . Oni zmagali się z biedą , uciskiem , ale też zakazaną miłością i złem jaką ona przyniosła . To prawda , książka jest przewidywalna , ale to nie kryminał gdzie czytelnik ma głowić się KTO zabił . Tutaj pisarce chodziło o to by pokazać konsekwencje ludzkich decyzji w tamtych niespokojnych czasach , by pokazać jak czuł się ktoś kto nigdzie nie pasował . Ktoś kogo własne ( i te nie własne też ) dzieci traktowały jak zło konieczne . Ktoś kto za malutką chwilę szczęścia zapłacił ogromną cenę ostracyzmu . A jeszcze nie była to najdroższa z '' płatności '' . Dla mnie Maria Rodziewiczówna na zawsze pozostanie jedną z nielicznych pisarek pięknie potr...