W zmiennym krajobrazie współczesnego świata, gdzie wartości często ulegają relatywizacji, warto spojrzeć na niezmienne prawdy zapisane w Piśmie Świętym. Prorocze słowa Izajasza o „Różdżce z pnia Jessego” oraz apostolskie uznanie Tesaloniczan jako „wieńca chluby” stanowią inspirację do refleksji nad wzrostem, owocowaniem i chwałą w kontekście Bożego planu. Czy te starożytne teksty mogą rzucać światło na nasze dzisiejsze wyzwania i dylematy?

 Obraz „Różdżki” wyrastającej z „pnia Jessego” (Iz 11, 1) jest silnym symbolem nadziei i odnowy. Wskazuje na Mesjasza, Jezusa Chrystusa, który wywodzi się z rodu Dawida (Jesse był ojcem króla Dawida). Metafora ta niesie ze sobą obietnicę nowego początku, nawet w sytuacji, gdy wydaje się, że wszystko zostało utracone. Pień, symbol dawnej chwały, pozornie martwy, wydaje nowy pęd, dając życie i owoc. To przypomina nam, że Bóg działa nawet w najtrudniejszych okolicznościach, przynosząc odrodzenie i nadzieję tam, gdzie jej brakuje. Podobnie jak w przypadku Józefa, który po latach niewoli i cierpienia stał się wybawcą swojego ludu, tak i z „pnia Jessego” wyrasta Zbawiciel.

Wzrost i Chwała

 Z kolei słowa Pawła skierowane do Tesaloniczan (1 Tes 2, 19-20) ukazują inną perspektywę – perspektywę apostoła, którego radością i chwałą są ci, którym służył. Tesaloniczanie stali się „wieńcem chluby” Pawła, dowodem skuteczności jego posługi i owocem jego pracy. To porównanie uświadamia nam, jak ważna jest relacja między duchowym przewodnikiem a wspólnotą wiernych. Wzajemne wsparcie, modlitwa i budowanie relacji opartej na miłości i zaufaniu przynoszą chwałę Bogu i stanowią źródło radości dla obu stron. Możemy to odnieść do dzisiejszych relacji w Kościele, w rodzinie, a nawet w pracy. Budowanie zdrowych relacji opartych na wzajemnym szacunku i miłości jest kluczem do owocnego życia i przynoszenia chwały Bogu.

 Zarówno nadzieja na odnowę (symbolizowana przez „Różdżkę”), jak i poczucie przynależności i bycia docenionym (symbolizowane przez „wieniec chluby”) są fundamentalnymi potrzebami ludzkimi. W dzisiejszym świecie, naznaczonym poczuciem osamotnienia, alienacji i braku sensu, te biblijne prawdy nabierają szczególnego znaczenia. Potrzebujemy nadziei na lepsze jutro i poczucia, że jesteśmy częścią czegoś większego.

Korzenie nadziei tkwią w Bogu, a korona chwały zdobi tych, którzy Mu służą.

Modlitwa:

Wszechmocny Boże, dziękujemy Ci za Twoją niezmierzoną miłość i łaskę. Dziękujemy za Jezusa Chrystusa, „Różdżkę z pnia Jessego”, który przyniósł nam zbawienie i nadzieję. Dziękujemy za dar wspólnoty i za możliwość bycia „wieńcem chluby” dla Twojego imienia. Uwielbiamy Cię za Twoją wierność i obiecujemy służyć Ci z całego serca. Amen.

Oprac. z łaski opatrzności Bożej,
typograf redaktora Gniadka

(48)