W zabieganym świecie, pełnym niepewności i wyzwań, często zapominamy o fundamentalnej prawdzie: jesteśmy powołani do współtworzenia czegoś większego niż my sami. Psalmy zachęcają nas do wkraczania w Boże bramy z dziękczynieniem, a apostoł Paweł przypomina, że jesteśmy współpracownikami Boga, budującymi Jego Królestwo. Jak zatem możemy wcielać te duchowe prawdy w codzienne życie, stając się architektami Bożej chwały?

Psalm 100, 4 (EIB) wzywa nas do radosnego wejścia w Boże „bramy z dziękczynieniem” i na „dziedzińce z pieśnią chwały”. To nie tylko rytuał, ale postawa serca. Dziękczynienie otwiera nas na Bożą obecność, uwalniając od narzekań i skupienia na problemach. Psychologowie potwierdzają, że praktykowanie wdzięczności wzmacnia poczucie szczęścia i odporność psychiczną. W kontekście współczesności, gdzie dominują negatywne narracje, dziękczynienie staje się aktem buntu przeciwko pesymizmowi, otwierając przestrzeń na Boże działanie.

Boży Architekci

1. List do Koryntian 3, 9 (UBG) ukazuje nas jako „współpracowników Bożych”, a Kościół jako „Bożą rolę i Bożą budowlę”. To potężny obraz! Nie jesteśmy jedynie biernymi odbiorcami łaski, ale aktywnymi uczestnikami Bożego planu. Każdy z nas, poprzez swoje talenty, dary i codzienne działania, dokłada cegiełkę do budowy Królestwa. Podobnie jak różni budowniczowie współpracują przy wznoszeniu budynku, tak i my, w różnorodności naszych powołań, współdziałamy z Bogiem. Porównując to do budowy świątyni Salomona, gdzie każdy rzemieślnik wnosił swój wkład, widzimy, że nawet najmniejszy gest miłości i służby ma znaczenie w Bożym planie.

List do Filipian 3, 14 (EIB) mówi o „zdążaniu do celu, do nagrody, która łączy się z pochodzącym z góry Bożym powołaniem w Chrystusie Jezusie”. To wezwanie do wytrwałości i skupienia na celu. W dzisiejszym świecie, charakteryzującym się natychmiastową gratyfikacją i brakiem cierpliwości, to przesłanie jest niezwykle istotne. Podobnie jak Abraham, który z wiarą wyruszył w nieznane, my również jesteśmy wezwani do podążania za Bożym powołaniem, nawet gdy droga wydaje się trudna. Psychologicznie, wyznaczanie celów i dążenie do nich wzmacnia poczucie sensu i motywacji. W kontekście duchowym, tym celem jest pełne zjednoczenie z Chrystusem i budowanie Jego Królestwa.

 Zachęcam więc każdego z nas do refleksji: Jakie „bramy dziękczynienia” otwieram każdego dnia? W jaki sposób współpracuję z Bogiem w budowaniu Jego Królestwa? Czy moje życie jest ukierunkowane na osiągnięcie „nagrody” Bożego powołania? Odpowiedzi na te pytania pomogą nam stać się prawdziwymi architektami Bożej chwały.

Budując dla Boga, budujemy siebie.

Modlitwa:

Wszechmogący Boże, dziękujemy Ci za dar powołania do współtworzenia Twojego Królestwa. Dziękujemy za Twoją nieustanną obecność i łaskę, która nas wspiera. Prosimy, daj nam siłę i mądrość, abyśmy z dziękczynieniem w sercach i wytrwałością w działaniu, budowali dla Twojej chwały. Amen.

Oprac. z łaski opatrzności Bożej,
redaktor Gniadek

(25)