Maski zła

 

 W miasteczku dochodzi do trzech morderstw, policja podejrzewa seryjnego mordercę, prawda jest jeszcze bardziej przerażająca, gdy okazuje się, że to nie jedyna tajemnica, którą skrywają mieszkańcy. Tajemniczy, zapomniany instytut, od czasu pożaru nikt tam nie mieszka, teraz sprowadza się jedna z wychowanek. Okazuje się, że coś się wtedy wydarzyło, a teraz podejrzanych przybywa, kto jest mordercą?
 Niewątpliwie to dziwna opowieść. Mamy dwie narracje, jedna dotyczy śledztwa, druga to opowiedziana historia, osoby, która prawdopodobnie wie o wydarzeniach mających miejsce w przeszłości. Ta opowieść jest zagmatwana, co chwilę dowiadujemy się, kto jest prawdopodobnie kim i co zrobił, trzeba mocno główkować, aby się rozeznać w tej narracji. Jest ona tajemnicza, upiorna. Z drugiej strony osobowości siedzące w Kaśce, każda inna, każda pełna tajemnic i okropieństw. Zabieg wplecenia jej historii intryguje. Świetnie autorka pokazała społeczność zamkniętą w sobie, wierzącą w miejscowych notabli, zmowę milczenia, ukrywanie zła – niby już tego nie powinno być, a jednak dzieje się. Postaci występujące w śledztwie: hiena dziennikarka, jej kochanek policjant, córki doktorowej, wreszcie ona sama i mąż – tutaj już mamy pełen wachlarz charakterów i czasami irracjonalnych poczynań. Do tego zabójstwa, adopcje, gwałt, zdrady, obłudę, wykorzystywanie i szaleństwo – emocji aż nadto, thriller, który nie zapomnimy. 

Wiedziałam że tak będzie. Czułam przez skórę, że ja ze swoją opinią o tej książce znowu będę odstawała od całej rzeszy czytelników oceniających ją bardzo pozytywnie. Niestety mnie pani Banach i tym razem nie przekonała. W ogóle odnoszę jakieś dziwne wrażenie, że autorka jakoś bardzo nie lubi wsi i małych miejscowości. Albo , ściślej mówiąc, ludzi tam mieszkających.

Ponieważ u niej ludzie mieszkający w takich miejscach są albo kompletnymi idiotami, ograniczonymi na umyśle głupotą (patrz :''Klątwa utopców'') albo bezdusznymi, wrednymi, skorumpowanymi kreaturami którym nie obce są takie uczynki jak te opisane w "Maskach zła''. Ja wiem, że niektóre takie miejsce mają swoje tajemnice i zwyczaje, ale na Boga, to już nie dziewiętnasty wiek, by opowiadać że cała wieś boi się wójta i nikt nie reaguje na dziejące się zło. Nie przekonuje mnie to wcale.

Postacie dla mnie również są niewiarygodne . Policjanci to jacyś przepraszam za wyrażenie kretyni, odzywają się do siebie jak nie przymierzając małolaty na speedzie. Przykład: Szef Puchalski do aspirant Konewko ''A żeby Ci ten pieprzony język kołkiem stanął'' (wcale nie żartem) . Aspirant Konewko do świadków ''Co panie tu robią'' - ''Sramy'', odpowiada świadek Paulina, skądinąd dziennikarka miejscowej gazety.

Dialogi infantylne do bólu i to nie tylko te między wieloraką osobowością Kaśki, ale i te między policjantami. W ogóle co to za policja która wie, że jeden z jej pracowników słodki, żonaty Pawełek, wyn...